THEY’RE NOT LIKE US #1

Writer: Eric Stephenson
Artist: Simon Gane
Image Comics

Ομολογώ πως δεν περίμενα καθόλου αυτήν την εξέλιξη στην ιστορία. Τώρα, βέβαια, για να πω την μαύρη αλήθεια, σαν τελείως τούβλο που είμαι, έπρεπε να το είχα πιάσει. Κάνει μπαμ ο τίτλος. Και έρχεται ένα comic με υπεράνθρωπους, κάτι πολύ πρωτότυπο, το ξέρω.

Δεν πειράζει, όμως, γιατί μπορεί να είναι κάτι πολυφορεμένο, αλλά πάντα υπάρχουν στοιχεία που το κάνουν διαφορετικό. Παραδείγματος χάρη, η πλειοψηφία των υπερηρώων μας έχει δυνάμεις, οι οποίες είναι μία μίξη τηλεπάθειας με κάποιο άλλο άκυρο αντικείμενο ή ιδιότητα. Μέχρι στιγμής, δηλαδή (όπως πάντα), γιατί κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει. Ούτε οι πρωταγωνιστές, οι οποίοι δεν έχουν ιδέα εάν υπάρχουν περισσότεροι. Ή αν υπάρχουν άλλες δυνάμεις από αυτές που γνωρίζουν και ακούμε πιο συχνά.

Σίγουρα όμως υπάρχουν αρκετοί τηλεπαθητικοί – με μικρές διαφορές μεταξύ τους. Θέλω να επισημάνω πως ο κομπιουτεράκιας φοράει γυαλιά και γιλέκο και ο μουγκός μπορεί να μιλάει με τις σκέψεις του. Γιατί υπάρχει και μουγκός και κομπιουτεράκιας. Μαζί τους, το κοριτσάκι, ο γλοιώδης τύπος με την χωρίστρα στη μέση, ο κάγκουρας, η ξερόλα, η μυστηριώδης – μπλε μαλλί – και ο άγριος τύπος. Βεβαίως-βεβαίως, μέσα σε όλη αυτήν τη σαλάτα ας μην ξεχάσουμε τη γαρνιτούρα, η οποία είναι ο εκλεκτός, ο ιδιαίτερος. Είναι η Syd.

Η κλασική κοπελίτσα που δεν έχει ιδέα τι της γίνεται μέχρι να εμφανιστεί το άγριο αγόρι να τη σώσει. Αναφέρω πως έχει αυτοκτονικές τάσεις. Πέραν όμως από το παιδί θαύμα και την κολεκτίβα από special people, οι σκοτεινοί σκοποί αυτής της παρέας μας είναι άγνωστοι. Υπογραμμίζω το σκοτεινοί, διότι οι τύποι κυριολεκτικά κάνουν ό,τι τους καπνίσει. Δεν αγοράζουν ρούχα, παίρνουν ρούχα! Και όλα τα συναφή. Και κανείς δεν τους έχει υποπτευθεί μέχρι στιγμής. Γιατί εκτός από τις φυσικές ικανότητες έχουν και μυαλό.

Εντάξει το σκηνικό έχει παιχτεί πολλές φορές. Με μόνο μικρές διαφορές μας έρχεται κάτι καινούριο. Δεν είναι κακό, όμως. Είναι ευχάριστο στο διάβασμα, με ιστορία που δεν κολλάει. Το σχέδιο του είναι καλό, όχι όμως ιδιαίτερα καλλιτεχνικό ή προσεγμένο, μπορεί να πει κανείς. Σε γενικές γραμμές, δεν είναι άσχημο, αλλά δεν είναι και σοκαριστικό!