SUPERMAN UNCHAINED: DELUXE EDITION

Writer: Scott Snyder
Artists: Jim Lee, Dustin Nguyen, Scott Williams
DC Comics

Δεν είμαι σίγουρος για το πόσα μέλη πρέπει να διαθέτει μια ομάδα, για να θεωρηθεί all-star, αλλά αν αρκούν τα δύο, η DC κατόρθωσε να δημιουργήσει μία, για λογαριασμό του SUPERMAN UNCHAINED, του limited series των εννέα τευχών που συγκεντρώνεται σε αυτόν εδώ τον πολυτελή και σκληρόδετο τόμο, ο οποίος προσφέρει επιπλέον και πολλά extras, όπως variant εξώφυλλα και άλλα.

Ο Scott Snyder, άλλωστε, αποτελεί αυτή τη στιγμή τον πλέον hot writer της DC, προερχόμενος από ένα εξαιρετικό run στο BATMAN – τον σταθερά καλύτερο τίτλο του New 52. Και ο Jim Lee… ε, ο Jim Lee είναι ο Jim Lee, σταθερά αγαπημένος του αναγνωστικού κοινού και ικανός για το καλύτερο, ειδικά όταν μιλάμε για μια ιστορία που υπόσχεται larger than life εικόνες. Με λίγα λόγια, από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε (πριν από δύο χρόνια), το SUPERMAN UNCHAINED ανέβασε τις προσδοκίες πολλών πάνω από την στρατόσφαιρα και μακριά από αυτόν τον γαλαξία, κάπου κοντά στην τροχιά που ακολουθούσε κάποτε ο Krypton.

Ωστόσο, οι καθυστερήσεις έμοιαζαν να αποτελούν τον κανόνα στην κυκλοφορία της σειράς, με αποτέλεσμα να χρειαστεί περίπου ενάμισης χρόνος για να ολοκληρωθεί. Και η συγκεκριμένη κυκλοφορία απευθύνεται και σε όσους είτε προσπέρασαν τον τίτλο από την αρχή είτε βαρέθηκαν να περιμένουν για την ολοκλήρωσή του.

Εγώ ομολογώ ότι ανήκω στη δεύτερη κατηγορία και πως αποζημιώθηκα για την υπομονή μου, κυρίως επειδή η ιστορία του Snyder αποτελούνταν από διάφορα plots και subplots, τα οποία πιθανότατα θα χάνονταν στο κεφάλι μου, μήνα με το μήνα (ή τρίμηνο) που θα ανέμενα την κυκλοφορία του επόμενου τεύχους. Ο Snyder, άλλωστε, δεν αρκέστηκε σε τιτάνιες μάχες (έχει κι από αυτές το UNCHAINED), αλλά φρόντισε να μας προσφέρει μια εικόνα του Superman που διαφέρει στα σημεία από όσα έχουμε δει έως τώρα στο New 52. Δε μιλάμε, βέβαια, για αποδόμηση, αλλά για κάποιες ηθικές προεκτάσεις που απουσίαζαν έως τώρα από το νέο Superman.

Αφορμή για τα παραπάνω αποτελεί η εμφάνιση ενός έτερου εξωγήινου με τις δυνάμεις του Superman, ο οποίος έχει τεθεί στις υπηρεσίες μιας μυστικής κυβερνητικής ομάδας, με επικεφαλής τον General Lane. Ο εξωγήινος αυτός είναι που θέτει τα γρανάζια της ιστορίας σε κίνηση και αυτός που αποτελεί τον βασικό ανταγωνιστή του Man Of Steel στο μεγαλύτερο μέρος της. Όσο γυρίζει, όμως, ο αναγνώστης τις σελίδες, βλέπει μια άλλη ιστορία να ξετυλίγεται μπροστά του. Μια ιστορία σχετικά με το καλό και το κακό, το ηθικό και το ανήθικο και το ρόλο που έχει παίξει η μοίρα στην πορεία των δύο τόσο όμοιων, αλλά και τόσο διαφορετικών, επισκεπτών στον πλανήτη μας.

Παράλληλα, εξετάζονται και οι μέθοδοι του Superman όλα αυτά τα χρόνια. Βελτίωσαν τον πλανήτη μας οι πράξεις του; Υπάρχει κάποιο σχέδιο πίσω από κάθε “σωτηρία” που οφείλει αυτός ο πλανήτης στον Superman; Ή πρόκειται μόνο για τον χορό δράσης και αντίδρασης; Όλα τα παραπάνω αποτελούν τα θεμέλια της ιστορίας και τροφή για σκέψη. Μην τα πάρετε τόσο τοις μετρητοίς, βέβαια, καθώς όταν έρθει η ώρα οι σκέψεις να πάρουν τη μορφή λέξεων, εκείνες βγαίνουν από το στόμα του πλέον ακατάλληλου ανθρώπου: του Lex Luthor, ο οποίος φυσικά και παίζει τεράστιο ρόλο στην ιστορία. Μπορεί να εμφανίζεται σποραδικά στην αρχή, αλλά στο τέλος μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν ολόκληρη η ιστορία ξετυλίχθηκε όπως σκόπευαν οι δημιουργοί ή αν εξελίχθηκε μέσα από τα δικά του μάτια.

Κάπου προς το τέλος του UNCHAINED, όταν ο Luthor επιδίδεται σε έναν εξαιρετικό μονόλογο για τις πράξεις του Superman (με φόντο κοσμικές μάχες και εκρήξεις – προσφορά του Jim Lee), πραγματικά ξεκίνησα να πείθομαι για όσα έλεγε. Και αυτό δείχνει τη δύναμη του storytelling του Snyder, ο οποίος τοποθέτησε ένα πλήθος σπόρων αμφιβολίας σε όλες τις προηγούμενες σελίδες του comic. Και όταν αυτοί μπήκαν στην ίδια γλάστρα, ένα νέο επίπεδο φύτρωσε στην ιστορία.

Με λίγα λόγια, το UNCHAINED είναι διαφορετικό, σε σχέση με άλλες ιστορίες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια με πρωταγωνιστή τον Superman. Βέβαια, έως να ολοκληρωθεί, κάποια από τα μοτίβα του ήδη εμφανίστηκαν σε άλλους τίτλους του New 52. Ο εξωγήινος με δυνάμεις και origin που θυμίζουν αυτές του Superman εμφανίστηκε στην αρχή του run των Geoff Johns και John Romita Jr. στον τίτλο. Kαι παρόμοια εξωγήινη εισβολή έκλεισε το crossover του DOOMED. Το UNCHAINED ξεκίνησε μεν πρώτο, αλλά οι καθυστερήσεις είχαν ως αποτέλεσμα οι αναγνώστες να δουν γνωστά (και εξαιρετικά πρόσφατα) πράγματα σε αυτό.

Επίσης, αυτή του η διαφορετικότητα, η οποία εντοπίζεται πίσω από τις γραμμές των διαλόγων και ανάμεσα στα όρια κάθε panel (με αποκορύφωμα την τελική μάχη), ενδεχομένως να ξενίσει κάποιους, οι οποίοι θα υποστηρίξουν ότι το μόνο που κατάφερε ο Snyder είναι να καταστήσει τον Superman ένα άβουλο πλάσμα. Η εντύπωση αυτή (την οποία διάβασα από εδώ κι από εκεί) μου φαίνεται υπερβολική. Και το τέλος θεωρώ πως είναι ταιριαστό, λόγω των όσων προηγήθηκαν στην ιστορία.

Φτάνει, όμως, με τις αναλύσεις! Ας περάσουμε στα τεχνικά – είναι καλό το SUPERMAN UNCHAINED; O Snyder δεν αλλάζει τις συγγραφικές μεθόδους του, για χάρη του Superman, και παραδίδει μια καλοδεμένη ιστορία, στην οποία (σχεδόν) τίποτε δε μοιάζει περιττό. Κάθε εξέλιξη, διάλογος και flashback βρίσκονται εκεί για να επηρεάσουν κάτι που θα συμβεί παρακάτω. Ωστόσο, υπάρχουν και χτυπητές εξαιρέσεις, όπως μια από τις αναμνήσεις του Clark Kent για κάποια διαφήμιση που έβλεπε στα νιάτα του, αλλά και η δήλωση του Luthor για το ρόλο του Jimmy Olsen στην όλη ιστορία. Σε ένα αρκετά καλοδεμένο κουβάρι, τα δύο παραπάνω μου προκάλεσαν περισσότερο την εντύπωση των λυμένων κλωστών που περισσεύουν. Και κάποιες από τις εικόνες που είδαμε, όπως ο… mecha Superman και το δακρύβρεχτο ενσταντανέ με τη Lois Lane, δεν προσέφεραν κάτι στην ιστορία.

Επίσης, κάποια από τα panels του Lee ξεχωρίζουν σαν τη μύγα μες στο γάλα, ανάμεσα στις πλέον εντυπωσιακές σελίδες του. Ο βετεράνος του Μέσου μοιάζει σε κάποια σημεία να απαρνείται τις λεπτομέρειες που έκαναν το σχέδιό του εκπληκτικό πριν μερικές σελίδες, ενώ κάποιες από τις στατικές φιγούρες του μοιάζουν συχνά άκαμπτες. Συνολικά, όμως, ο Lee αποδεικνύει γιατί είναι ο καταλληλότερος άνθρωπος για μια τέτοια δουλειά. Οι σκηνές δράσης είναι πραγματικό eye candy (και δε θα μιλήσω καν για το τετρασέλιδο spread του στην αρχή της ιστορίας) και μακράν από μονοδιάστατες. Όταν ο Snyder θέλει να μπολιάσει περισσότερα στα κλωτσομπουνίδια και τις εκρήξεις, ο Lee αλλάζει την οπτική του γωνία ανά κλάσμα δευτερολέπτου και παίζει ανάμεσα σε κοντινά και μακρινά πλάνα. Και η ποιότητα της εικονογράφησης δεν αλλάζει ούτε όταν ο Lee παραδίδει τα μολύβια του στον Dustin Nguyen, για χάρη κάποιων flashbacks, πνιγμένων στη sepia.

Και μιας και μιλήσαμε για eye candy, μια deluxe έκδοση δε θα μπορούσε παρά να διαθέτει κι έναν σκασμό extras, όπως variant εξώφυλλα, σενάρια και original art. Ειδικά ο πρώτος τομέας είναι εντυπωσιακός, καθώς πολλοί καλλιτέχνες (Andy Kubert, Ivan Reis, Jock, Frazer Irving, Sean Murphy, Howard Chaykin και πολλοί άλλοι) φρόντισαν να συνεισφέρουν, με φόρους τιμής στο Superman του παρόντος, αλλά και του παρελθόντος.

Συνολικά, λοιπόν, το SUPERMAN UNCHAINED μου έδωσε την εντύπωση πως θα λειτουργούσε πολύ καλύτερα, αν ήταν ένα ολοκληρωμένο έργο από την αρχή. Αντί για ένα ακόμη προϊόν του marketing, ο συγκεκριμένος τόμος θα μπορούσε να αποτελέσει το μόνο format του comic – και αυτό δεν το λέω απαραίτητα εκ των υστέρων, γνωρίζοντας τις καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση της ιστορίας και τα “δάνεια” που έδωσε σε άλλες ιστορίες και τα οποία την αποδυνάμωσαν ως ανάγνωσμα. Το λέω με τη λογική ότι πρόκειται για μια ιστορία που στηρίχθηκε τόσο στις λεπτομέρειες των subplots, ώστε να θεωρώ απαραίτητη την ανάγνωση εντός ενός περιορισμένου χρονικού πλαισίου. Χωρίς το δέσιμο όλων όσων θέλησε να δηλώσει ο Snyder για τον ήρωα, το UNCHAINED δε θα ήταν παρά μια ακόμη ιστορία με εξωγήινους, ξυλίκι και εκρήξεις.

Και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Αλλά το UNCHAINED προσπαθεί να γίνει κάτι άλλο και σε μεγάλο βαθμό το καταφέρνει.