FIRST TIME EVER: Valiant Universe

Εδώ και λίγο καιρό, σε μία απόπειρα να διευρύνω τους ορίζοντές μου, όσο αφορά τα comics, ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με το shared universe της Valiant. Ξεκίνησα, ρίχνοντας μία ματιά στο καινούργιο event THE VALIANT, κυρίως γιατί, αν και τα crossovers συχνά με απογοητεύουν, τα θεωρώ κάλο τρόπο να πιάσει κανείς το γενικότερο ύφος ενός shared universe και να ξεχωρίσει τους χαρακτήρες που του φαίνονται ενδιαφέροντες, ακόμη κι αν δεν ξέρει ακριβώς ποιος είναι ποιος. Στη συνέχεια, επέκτεινα την “έρευνά” μου διαβάζοντας λίγο απ’ όλα, δοκιμάζοντας τα  πρώτα τεύχη διάφορων τίτλων, ώστε να καταλήξω στο τι συμπίπτει με τα γούστα μου. Πριν όμως προχωρήσουμε στο review του Valiant Universe, λίγη ιστορία:

Το όνομα Valiant το είχα ακούσει να αναφέρεται με δέος από παλιούς αναγνώστες και είχα την εταιρεία στο μυαλό μου ως πνευματικό αδελφό της Image, με την έννοια ότι και οι και δύο ιδρύθηκαν στα 90s από δημιουργούς που έφυγαν από τις “big two”, Marvel και DC.

Κεντρική προσωπικότητα της ιστορίας μας υπήρξε ο Jim Shooter ο οποίος, μετά την απόλυσή του από την θέση του editor-in-chief στην Marvel και από μία αποτυχημένη απόπειρα εξαγοράς της εταιρίας, ίδρυσε την Valiant το 1989. Οι τίτλοι της Valiant απέσπασαν εξίσου καλές κριτικές και αποδοχή από το κοινό όσο και κομμάτι της “πίτας” των συνολικών πωλήσεων του χώρου, αλλά η εταιρεία έτυχε κακής διαχείρισης και εν τέλει χρεοκόπησε το 2004. Το 2007 ιδρύθηκε η Valiant Entertainment, η οποία συγκέντρωσε τα μοιρασμένα από εδώ κι από εκε δικαιώματα των χαρακτήρων και έκανε restart στο Valiant Universe το 2012.

Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση στα comics της Valiant είναι ότι όλοι ανεξαιρέτως οι τίτλοι της μου φάνηκαν ενδιαφέροντες. Ναι, κάποια από τα concepts των χαρακτήρων μοιάζουν κάπως τετριμμένα, όπως ο ETERNAL WARRIOR που θυμίζει ύποπτα HIGHLANDER, και ο BLOODSHOT, του οποίου το design συνοψίζεται ως “χλωμός PUNISHER”, όμως εκτελούνται πολύ καλά για να να αξίζουν τις διαμαρτυρίες μου. Το σύμπαν της Valiant χαρακτηρίζεται από ένα ιδιαίτερο, αμιγώς superhero ύφος, που όμως μοιάζει να αντλεί σε εξίσου μεγάλο βαθμό έμπνευση από άλλα ήδη (όπως την pulp λογοτεχνία, για παράδειγμα) κι έτσι δίνει την εικόνα ενός κόσμου που δεν ανακυκλώνει τις ίδιες ιδέες που κυκλοφορούν στα superhero comics εδώ και δεκαετίες. Το γεγονός δε ότι η γκαρνταρόμπα των περισσότερων ηρώων είναι απαλλαγμένη από εξωφρενικές στολές, βοηθά στο Valiant Universe να ξεχωρίσει και όπτικα.

Εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα περί ενδυμασίας αποτελεί ο πρωταγωνιστής του X-O MANOWAR, που κερδίζει επάξια και τον τίτλο του πιο “wtf?” origin της Valiant: Ένας Βησιγότθος πολεμιστής πέφτει θύμα απαγωγής από εξωγήινους, ανακαλύπτει μία έμβια πανοπλία που του δίνει υπεράνθρωπες δυνάμεις και εν τέλει επιστρέφει στη Γη, αλλά στη σύγχρονη εποχή. Και όχι μόνο αυτό, αλλά, τουλάχιστον μέχρι το σημείο που έφτασα, η σειρά είναι και αρκετά καλή!

Η έμφαση στην καλογραμμένη πλοκή παίζει μεγάλο ρόλο στην επιτυχία ενός comic όπως το X-O MANOWAR και γίνεται εμφανής σε όλους τους τίτλους της εταιρείας. Ακόμη και μία πιο μέτρια δουλειά όπως το ARCHER & ARMSTRONG, που ειλικρινά δυσκολεύομαι να καταλάβω αν αποτυγχάνει να γίνει διακριτικά εξυπνακίστικο ή ξεκαρδιστικά αστείο (πάντως αποτυγχάνει, αυτό είναι σίγουρο), χειρίζεται αρκετά καλά το όλο concept των μυστικών οργανώσεων και των θεωριών συνομωσίας  και καταφέρνει να παρουσιάσει μια πολύ αξιοπρεπή ιστορία.

Αν, μάλιστα, έπρεπε να αναφέρω κάτι αρνητικό, θα ήταν ότι οι περισσότεροι τίτλοι της Valiant είναι απλά αυτό. Απλές, ενδιαφέρουσες ιστορίες, καλογραμμένες μεν, αλλά μέχρι εκεί. Δεν άλλαξαν τον τρόπο που αντιμετωπίζω τα comics, όπως έκανε το SANDMAN, δεν έθεσαν σε κίνδυνο την ψυχική μου υγεία, όπως το DOOM PATROL, και δε με ξάφνιασαν με τη δημιουργικότητα και τον αλλόκοτο κόσμο τους, όπως έκανε το SAGA. Σε αυτό το σημείο όμως, απλώς αναφέρω τους τίτλους των αγαπημένων μου comics, προσπαθώντας να επινοήσω ψεγάδια.

Στην πραγματικότητα, τα comics της Valiant είναι κάτι παραπάνω από αξιόλογα. Διαδραματίζονται σε ένα πολύ “δεμένο” σύμπαν, που φαίνεται να έχει δημιουργηθεί με συνέπεια, ώστε οι ιστορίες να βασίζονται σε μία κοινή κοσμολογία και να μην αμφισβητούν η μία το continuity της άλλης. Οι χαρακτήρες δεν παρελαύνουν απλώς ο ένας από τον τίτλο του άλλου για να τονώσουν τις πωλήσεις, αλλά αποτελούν τμήμα ενός ζωντανού κόσμου που με τον καιρό εξελίσσεται, ενώ τα crossovers είναι σύντομα και περιεκτικά.

Θα ήταν άσκοπο να μπούμε σε μια σύγκριση της Valiant με τη Marvel ή την DC, μιας και ο χρόνος δεν έχει προλάβει να φθείρει ακόμη τους χαρακτήρες της, ούτε και έχει επηρεάσει τον αριθμό και την πρωτοτυπία των ιστοριών που μπορούν να ειπωθούν. Μέχρι στιγμής, πάντως, προσφέρει μία καλή εναλλακτική για όσους αρέσκονται στην οικιότητα ενός shared universe και μια πολύ καλή επιλογή για αναγνώστες που ψάχνουν για καλογραμμένους τίτλους με ενδιαφέροντες και εξίσου καλοδουλεμένους χαρακτήρες.