SNAPSHOT REVIEWS 26-2-15

SAGA #25
Writer: Brian K. Vaughan
Artist: Fiona Staples
Image Comics

Νέο arc για την space opera των Vaughan και Staples, με την πρωταγωνιστική οικογένεια να έχει σκορπίσει σε διαφορετικές γωνιές του γαλαξία. Ο Marko και ο Prince Robot IV προσπαθούν να βρουν την Alana και τα παιδιά τους, ενώ, παράλληλα, οι Gwendolyn, Sophie και The Brand προσπαθούν να σώσουν τη ζωή του The Will.

Ένα απλό τεύχος, στο οποίο δεν συμβαίνουν πολλά, καθώς ο Vaughan χρησιμοποιεί τις σελίδες του για να τοποθετήσει τα “πιόνια” του στη σωστή θέση για το νέο κεφάλαιο τις ιστορίας.

Επίσης, περιλαμβάνει και μερικές ενδιαφέρουσες ματιές στη ζωή στον πλανήτη Landfall, τον δορυφόρο του, Wreath, και τον υπόλοιπο γαλαξία, συνεχίζοντας το fleshing out ενός πολύ ενδιαφέροντος κόσμου.

IRON FIST #7
Writer/Artist: Kaare Andrews
Marvel Comics

Για λόγους που δεν έχω καταλάβει ακόμη, ο τίτλος καταβάλλει προσπάθειες να γίνει αρκετά πιο dark, τουλάχιστον από την εικόνα που είχα εγώ στο μυαλό μου για τον IRON FIST. Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια ιστορία για kung-fu, ρομπότ και νίντζα, όπου ο villain ιδρύει την “New K’un L’un” μέσα στο ερειπωμένο Rand building. Με λίγα λόγια, πρόκειται για μια ιστορία στην οποία η σοβαρότητα δεν θα έπρεπε να έχει καμία θέση.

Τα γραφιστικά trick του Kaare Andrews, αν και σίγουρα εντυπωσιάζουν στην αρχή, “παλιώνουν” γρήγορα, και πολύ σύντομα συνειδητοποιείς ότι η εικονογράφηση, αυτή καθ’ αυτή, είναι κάπως μέτρια.

Γενικά, δεν είμαι σίγουρος αν θα χαρακτήριζα το IRON FIST ως απογοήτευση (κυρίως γιατί, κατα βάθος, δεν είχα και τρομερές προσδοκίες), αλλά σίγουρα κατώτερο οποιασδήποτε εντύπωσης δημιουργεί το πρώτο τεύχος.

MOON KNIGHT #12
Writer: Brian Wood
Artist: Greg Smallwood
Marvel Comics

Είπαμε ότι αν πρέπει να διαλέξετε μόνο έναν τίτλο της Marvel αυτή την περίοδο, τότε αυτός ο τίτλος είναι το MOON KNIGHT; Το είπαμε.

Το συγκεκριμένο τεύχος ολοκληρώνει το run του Brian Wood, ο οποίος, σε αντίθεση με τον Warren Ellis, του οποίου τα έξι πρώτα τεύχη ήταν αυτοτελή και είχαν στόχο απλά να σκιαγραφήσουν τον χαρακτήρα του MOON KNIGHT, επέλεξε να αφηγηθεί μια ιστορία με αρκετά μεγαλύτερη συνοχή. Η ιστορία συνεχίζεται από το cliffhanger όπου μας άφησε το προηγούμενο τεύχος, με τον Marc Spector φαινομενικά ηττημένο και με το πνεύμα του αιγυπτιακού θεού Khonsu να τον έχει εγκαταλείψει και, όπως όλη η σειρά μέχρι στιγμής, διατηρεί τον δυναμισμό, την προσωπικότητα και τη σχετικά relevant θεματολογία που είχε από την αρχή.

Από το επόμενο τεύχος, η σκυτάλη περνά στον Cullen Bunn, ο οποίος, τώρα τελευταία, φαίνεται να γράφει καμιά εκατοστή σειρές ταυτόχρονα, γεγονός αρκετά ανησυχητικό για το μέλλον της σειράς, αλλά φυσικά πρέπει να περιμένουμε για να κρίνουμε.

B.P.R.D.: HELL ON EARTH #128
Writer: John Arcudi, Mike Mignola
Artist: James Harren
Dark Horse Comics

Ένα από εκείνα τα τεύχη που ενισχύουν την ψευδαίσθηση ότι οι Arcudi και Mignola έχουν κάποια ιδέα για το τι κάνουν με την ιστορία του σύμπαντός τους.

Καθώς κατακλυζόμαστε από υπαινιγμούς για την αναταραχή που προκάλεσε ο HELLBOY στην ιεραρχία της Κόλασης και για το τι σημαίνει αυτό για τον κόσμο μας, παρακολουθούμε τον Director Nichayko του ρωσικού B.P.R.D. να αντιμετωπίζει τον πειρασμό μιας συμφωνίας με τον διάβολο και τους αρκετά συμπαθείς νέους πράκτορες σε μια καταδίωξη με άλογα, που θυμίζει ύποπτα ATTACK ON TITAN.

Με τον τίτλο του ABE SAPIEN να έχει φορτωθεί όλο το ανθρώπινο κομμάτι του “Mignolaverse”, με τις μικρές ιστορίες και τις προσωπικές αναζητήσεις, ο τίτλος του B.P.R.D. φαίνεται να μπαίνει σε “full Apocalypse mode”, καθώς τα γεγονότα που προοικονομούνται εδώ και πολλά τεύχη, αρχίζουν επτέλους να φαίνονται στον ορίζοντα.

Πάντως, όσο κι αν αγαπάω το σύμπαν του HELLBOY, δεν μπορώ να πω ότι δεν έχω αρχίσει να κουράζομαι λίγο. Τελειώστε το, already!

MULTIVERSITY: MASTERMEN #1
Writer: Grant Morrison
Artist: Jim Lee
DC Comics

Αδιαμφισβήτητα, η θέση των Ναζί ως default ιστορικών “κακών”, σε κάθε είδους ιστορία, δεν τους αδικεί ιδιαίτερα. Από την άλλη, βέβαια, η εικόνα του Ναζί villain είναι πλέον τόσο συνηθισμένη στην pop κουλτούρα, και κυρίως στα comics, που σπάνια μπαίνουμε στην διαδικασία να εμβαθύνουμε στο τι ακριβώς εκπροσωπεί η συγκεκριμένη ιδεολογία, μετατρέποντας τη σβάστικα σε ένα αόριστο σύμβολο του κακού. Ποιός, λοιπόν, είναι πιο κατάλληλος για να αφηγηθεί μια ιστορία που βρίσκει την ισορροπία ανάμεσα στη γραφική καρικατούρα των ναζί των comics και τη φρικαλεότητα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου; Yeap, ο Grant Morrison.

Το MASTERMEN λαμβάνει χώρα στην Earth-10, όπου ο πύραυλος του Kal-El δεν έπεσε στη Smallville, αλλά στη ναζιστική Γερμανία. Πεπεισμένος ότι πρόκειται για έναν Άρυο υπεράνθρωπο, ο Χίτλερ βαφτίζει το μωρό Overman, το χρησιμοποιεί ως όπλο για να κερδίσει τον πόλεμο, and the rest is (alternate) history. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μία αφήγηση της αρχής του τέλους του Ράιχ, καθώς ο Overman έρχεται αντιμέτωπος με τον Uncle Sam και την ομάδα των επαναστατών του.

Εκτίμησα ιδιαίτερα τις μικρές λεπτομέρειες, όπως, για παράδειγμα, τα χρωματιστά τρίγωνα που κοσμούν τις στολές των Freedom Fighters (διακριτικά των κρατουμένων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης), που δίνουν στο τεύχος μια αίσθηση πολλαπλών επιπέδων, καθώς συνειδητοποιείς πόσες ιστορίες, πέρα από την βασική πλοκή, έχουν συμβεί στο παρασκήνιο.

Προσωπικά, το θεωρώ ένα από τα πιο ενδιαφέροντα τεύχη του τίτλου, μέχρι στιγμής, αλλά, δυστυχώς, το λιγότερο self-contained. Ναι, όλα τα κεφάλαια του MULTIVERSITY είναι ιδανικά πρώτα τεύχη σειρών, αλλά το MASTERMEN το κρύβει χειρότερα από τα υπόλοιπα.