ONLINE COMICS: GEORGE CLOONEY – UNE HISTOIRE VRAIE

Writer/Artist: Philippe Valette
http://georgesclooney.blogspot.fr/

Όλα ήταν έτοιμα για το σημερινό ONLINE COMICS. Είχα διαλέξει το webcomic που θα παρουσιάζα, εδώ και μια βδομάδα, είχα πάρει τις σημειώσεις μου και κοιμόμουν ήσυχη. Μέχρι που, προχθες το βράδυ, δύο φίλοι μου με εισήγαγαν σε κάτι αποκαλυπτικό, που δεν μπορούσα να αγνοήσω. Κάτι που δεν μπορούσε παρά να γίνει ο πρωταγωνιστής της σημερινής στήλης.

Ο λόγος για το blog/webcomic GEORGE CLOONEY: UNE HISTOIRE VRAIE, το οποίο δημιουργήθηκε το 2012, από τον Philippe Valette. Πρόκειται για ένα συνεχές ντελίριο σε μορφή comic, και για να το διαβάσω έκανα 10λεπτές παύσεις, ώστε να ησυχάσει ο εγκεφαλός μου (όμως άξιζε τον κόπο). Η ιστορία θα μπορούσε να συνοψιστεί στην παρακάτω φράση: Ένας τύπος ντυμένος Χελωνονιντζάκι κλέβει μία τράπεζα και η αστυνομία, ανίκανη να τον σταματήσει, αναζητά τη βοήθεια ενός λίγο μπερδεμένου και αυτιστικού σουπερ ήρωα. Πάθη και λάθη θα αναταράξουν τις ζωή των ηρώων, οι οποίες δεν έμοιαζε φυσιολογικές ούτως ή άλλως, οπότε εντάξει, δεν πειράζει.

Δεν ξέρω από που να αρχίσω: To story δεν βγάζει κανένα νόημα, η δομή “αρχή-μέση-τέλος” βλέπει το comic και αλλάζει πεζοδρόμιο, το χιούμορ είναι “πιπί-κακά”, οι διάλογοι φεύγουν προς κάθε κατεύθυνση και, σα να μην έφτανε αυτό, έχουν και αμέτρητα ορθογραφικά λάθη (κάποια στιγμή, το blog διοργάνωσε διαγωνισμό καταμέτρησής τους). Αυτά είναι τα στοιχεία που κάνουν το GEORGE CLOONEY: UNE HISTOIRE VRAIE αγαπητό και ταυτόχρονα μισητό (έχει φάει πολύυυυ κακές κριτικές) στο γαλλικό λαό, και που με κάνουν να απορώ για την πνευματική υγεία των φίλων μου.

Τα σχέδια είναι φτιαγμένα με μαρκαδόρο, παιδικά, με αστεία υπερβολή της προοπτικής, ανύπαρκτο φόντο (καμιά φορά εμφανίζεται μια πόρτα, ένα τραπέζι, ένα παράθυρο, ό,τι βοηθάει την αφήγηση) και στοιχηματίζω πως ο Valette δε βάζει πάνω από ένα λεπτό για κάθε panel. Η παρουσιάση είναι κάπως κινηματογραφική, καθώς τα panels είναι στημένα σε σειρά κάθετη, και ο αναγνώστης μπορεί να διαβάσει ένα κάθε φορά. Το lettering απαράδεκτο, σου βγάζει τα μάτια και τα έντερα, αλλά έτσι, όμως, το σύνολο έχει συνοχή, είναι ΟΛΟ ένα χάλι μαύρο.

Ψάχνοντας μια εξήγηση για τη γέννηση αυτού του blog, ανακάλυψα πως πρόκειται για μια προσπάθεια του δημιουργού να ελευθερωθεί από τα όρια που του θέτει συχνά η δουλειά του ως καλλιτέχνη. Ο πρώτος τόμος είναι αγνός αυτοσχεδιασμός μέχρι τη μέση και μετά, εντάξει, η ιστορία παίρνει λίγο μία ρότα. Ο Philippe Valette εξηγεί πως, στην αρχή, δεν σκόπευε καν να το δημοσιεύσει στο internet, πόσο μάλλον να εκδώσει τέσσερις τόμους γεμάτους παράνοια (από τις εκδόσεις Delcourt).

Και γιατί σας παρουσιάζω αυτό τον ανεμοστρόβιλο, λοιπόν, αντί για το ποιοτικό comic που είχα αρχικά βρει; Γιατί είμαι σίγουρη πως ένα ντελίριο γραμμένο από κάποιον με χιούμορ, σίγουρα θα καταφέρει να γοητεύσει τους πιο γενναίους εξ ημών, και ίσως και εσένα, αγαπητέ αναγνώστη. (Ίσως κι όχι. Οπότε να με συγχωρείς, ελπίζω να μην υπέφερες πολύ…)