TOP SHELVES: IRREDEEMABLE

Writer: Mark Waid
Artists: Peter Krause, Diego Barreto, Eduardo Barreto
Boom! Studios

“Ασυγχώρητος”. Ακόμη κι αν δεν έχω κάτι πρόχειρο στο νου μου, είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχει κάποια ιστορία όπου ο Superman, ή κάποιος άλλος, σούπερ-καλός ήρωας, γίνεται προσωρινά κακός, κάτω από την επίδραση ενός mind-spell, ή υποκρινόμενος, για λόγους “undercover mission”. Στις ιστορίες αυτές, είμαι σίγουρος, πάλι, ότι όλα αυτά γίνονταν χωρίς κάποια σοβαρή καταστροφή, έτσι ώστε ο ήρωας να μη χρειάζεται να το φέρει βάρος στη συνείδησή του.

Ε, λοιπόν, το IRREDEEMABLE δεν είναι ένα τέτοιο comic. Εδώ η ιστορία ξεκινάει με τον “Superman” να σκοτώνει εν ψυχρώ γυναικόπαιδα. Είναι ένας “comicverse” εφιάλτης, όπου ένα άτομο με θεϊκές δυνάμεις χάνει, συνειδητά, κάθε έλεγχο. Η σειρά ξεκίνησε το 2009 και ολοκληρώθηκε σε τριανταεπτά τεύχη, συν ένα special. Εκεί, ο Waid έστησε ένα έπος, στο οποίο οι εναπομείναντες υπερήρωες, πρώην σύντροφοι του τρελαμένου Plutonian (όπως λέμε “Kryptonian”), προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να τον εξουδετερώσουν. Κατά τη διάρκειά του, αποκαλύπτονται ένοχα μυστικά, οικογενειακές και πλανητικές ίντριγκες, προδοσίες, άπλετη σάτιρα για τα υπερηρωικά comics και μια ανάλυση για την ανθρώπινη φύση και τον “υπερήρωα”, που μόνο το WATCHMEN μπορεί να φέρει στο μυαλό.

Θυμάμαι, όταν το διάβαζα, την απελπισία που ένιωθα, καθώς ένας ολόκληρος πλανήτης προσπαθούσε να επιβιώσει τις χωρίς όριο δυνάμεις του πρωταγωνιστή. Στον Ο.Η.Ε. πλακώνονταν ποιος θα τον πρωτοκάνει απόλυτο άρχοντα για να σώσει τη χώρα του, ενώ εκείνος, σαδιστικά, βύθιζε ολόκληρα νησιά, με εκατομμύρια κατοίκους. Η ιστορία συνεχίζεται με επανειλημμένες και ποικίλες προσπάθειες να σταματήσουν τον παράφρονα, μέχρι το τέλος, οπότε έρχεται η λύτρωση, για τον κόσμο αλλά και για τον Plutonian. Η σειρά ήταν τόσο πετυχημένη, μάλιστα, που δημιούργησε κι ένα (σαφώς κατώτερο) spin-off, το INCORRUPTIBLE.

Προσωπικά, ήταν σημαντικό για μένα ότι, ουσιαστικά, γνώρισα τον Mark Waid από το IRREDEEMABLE. Ακόμη κι αν είχα διαβάσει πιο πριν το (κλασικό, αλλά απλώς συμπαθητικό, κατά την άποψή μου) KINGDOM COME, δεν μπορώ να πω ότι είχα δώσει σημασία στο όνομα του συγγραφέα. Έτσι, όταν ήρθα σε επαφή με την ιστορία του Plutonian, δεν είπα από πριν: “Είναι Waid, θα είναι καλό!”, αλλά “Επ, αυτός ο Waid δεν είναι καθόλου κακός!”.

Το σχέδιο του Peter Krause (THE POWER OF SHAZAM!, STAR TREK: THE NEXT GENERATION) και των Eduardo (THE NEW TEEN TITANS, SUPERMAN) και Diego  (EUREKA, ESCAPE FROM NEW YORK) Barreto (πατέρας και γιος, παρεμπιπτόντως), ήταν ρεαλιστικό και δυναμικό, αν και όχι κάτι το εκπληκτικό. Να σημειώσω, πάντως, ότι η παρουσία των Barreto ήταν περιορισμένη. Έτσι, η ομοιογένεια του σχεδίου ενός μόνο καλλιτέχνη είναι ένα θετικό στοιχείο στην απεικόνιση των χαρακτήρων.

Πίσω από όλη αυτήν την καταστροφή και την παράνοια, το σημαντικό της ιστορίας είναι ότι φανερώνει την αγωνία του υπερήρωα. Ωμά και ξεκάθαρα, δείχνει πως όταν ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει αυτό το “κάτι παραπάνω”, αυτόματα σημαίνει πως οτιδήποτε κάνει δεν είναι ποτέ αρκετό και το παραμικρό λάθος καθίσταται, απλά, ασυγχώρητο. Ακόμη κι αν, πράγματι, η απώλεια ελέγχου είναι τόσο τρομακτική και καταστροφική, όσο ευεργετική είναι η εφαρμογή της υπερδύναμης για καλό σκοπό.

Σε τελική ανάλυση και ακολουθώντας το κλείσιμο της ίδιας της σειράς, η αίσθηση που μου δημιουργήθηκε είναι ότι το SUPERMAN είναι μια χαριτωμένη ιστορία, βασισμένη στο ρεαλισμό του IRREDEEMABLE.