THE SCULPTOR

Writer/Artist: Scott McCloud
First Second books

Έχω μείνει τόσο πίσω στα διαβάσματα μου που δεν πίστευα ότι θα έπιανα τόσο σύντομα το THE SCULPTOR του Scott McCloud. Ο όγκος του από μόνος του είναι εντυπωσιακός και οι σχεδόν 500 σελίδες του ομολογώ πως με τρόμαξαν. Από την άλλη, η επιστροφή του Scott McCloud είναι ένα γεγονός ιδιαίτερης σημασίας. Ο δημιουργός του ZOT! που γνώρισε την καταξιωση με το εξαιρετικό UNDERSTANDING COMICS (που πέρσι τέτοιον καιρό κυκλοφόρησε και στα ελληνικά) για πολλά χρόνια έφτιαχνε βιβλία που μιλούσαν για το ίδιο το Μέσο ή πειραματιζόταν με το format των webcomics και το THE SCULPTOR είναι η μεγάλη του επιστροφή.

Ο David, ένας νεαρός γλύπτης, κλείνει μια συμφωνία με το Θάνατο, προσφέροντας τη ζωή του για την Τέχνη. Αποκτά την ικανότητα να δίνει στα γλυπτά με τα χέρια του ακριβώς τη μορφή που θέλει και σε αντάλλαγμα έχει μόλις 200 ημέρες ζωής. Προφανώς και τα πράγματα δε θα του έρθουν όπως τα φαντάζεται. Οι 200 μέρες, όμως, είναι ταυτόχρονα λίγες και πολλές για να ζήσει, να γνωρίσει νέους ανθρώπους, να ερωτευτεί, να απελπιστεί, να αποτύχει, να πετύχει, να βρει νέες διεξόδους και νέα αδιέξοδα.

Το βασικό concept της ιστορίας δε μοιάζει τρομερά πρωτότυπο. Σα μια διασκευή στο μύθο του Faust, ο David προσφέρει τη ζωή (αντί για την ψυχή) του, με έναν σχετικά πιο “ευγενή” σκοπό: να αποτυπώσει το καλλιτεχνικό του όραμα και να κερδίσει μια θέση στο πάνθεον των μεγάλων δημιουργών. O McCloud καταφέρνει και δίνει τη δική του εκδοχή και τη δική του διάσταση στο μύθο. Οι δικές του ανησυχίες έχουν να κάνουν με την (χρονοβόρα) ανάγκη του ανθρώπου να δημιουργήσει και τον πεπερασμένο (και λιγοστό) διαθέσιμο χρόνο.

Μέσα σε αυτές τις 200 μέρες και στις 500 σελίδες του comic, ανοίγουν αρκετά subplots. Κάποια κλείνουν, κάποια ακολουθούνται μερικώς και κάποια μένουν σχετικά ξεκρέμαστα. Μια επιλογή που μοιάζει μάλλον συνειδητή και χρησιμοποιείται ακριβώς για να αφήσει την αίσθηση του ανολοκλήρωτου. Έχουν εκφραστεί (διαδικτυακά) ενστάσεις για το πώς γίνεται η αποτύπωση του κόσμου (γκαλερί, δημιουργοί, κριτικοί, κτλ…) της μοντέρνας Τέχνης, αλλά νομίζω πως, μένοντας κανείς εκεί, χάνει την ουσία του πράγματος.

Στο artwork, ο McCloud κάνει – όπως άλλωστε θα περίμενε κανείς – εξαιρετική δουλειά. Έχοντας, βέβαια, αποκαλύψει στα προηγούμενα βιβλία του τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τα comics, έπιασα τον εαυτό μου πολλές φορές (ειδικά στις πρώτες σελίδες) να σκέφτεται: “Α… κοίτα… τώρα κάνει αυτό… με αυτόν τον τρόπο”. Υποθέτω πως κάτι τετοιο είναι αναμενόμενο, όταν ένας δημιουργός έχει αποκαλύψει κάποια από τα “μυστικά” της τέχνης του (σαν ταχυδακτυλουργός που έχει αποκαλύψει κάποιο από τα μαγικά του και μετά μένεις στο να σκέφτεσαι το πώς το έκανε απολαμβάνοντας λιγότερο τη “μαγεία”). Πάντως, όσο η ιστορία με συνέπαιρνε όλο και λιγότερο έμενα σε αυτό και απολάμβανα όλο και περισσότερο τη “μαγεία” που ο McCloud δημιουργούσε.

Με το που ολοκλήρωσα το THE SCULPTOR, δε μπορώ να πω πως ένιωθα ενθουσιασμένος. Έμενα στα πράγματα που με ξένισαν ή σε όσα θα ήθελα να δω να εξελίσσονται διαφορετικά. Όσο περνούσαν, όμως, οι ημέρες τόσο συνειδητοποιούσα πως το THE SCULPTOR είχε εντυπωθεί μέσα μου και όλο και περισσότερο με προβλημάτιζε η μοίρα του Adam και συνειδητοποιούσα πόσο με είχε επηρεάσει η ανάγνωση του.

Ο McCloud είναι ένας από τους επιδραστικότερους ανθρώπους στο χώρο τον comics. Τα βιβλία του έχουν αλλάξει τον τρόπο που μιλάμε για τα comics και οι ιδέες του έχουν γίνει κοινός τόπος για όσους αγαπάνε το Μέσο. Το THE SCULPTOR είναι μια εντυπωσιακή και σημαντική κυκλοφορία, στην οποία ο McCloud δείχνει για άλλη μια φορά τις ικανότητες του. Και αν, δεδομένων των ικανοτήτων του δημιουργού του, το THE SCULPTOR δε με κέρδισε μονομιάς, πρέπει να ομολογήσω πως και το διάβασα με πάθος και με επηρέασε τελικά πολύ περισσότερο από όσο συνειδητοποίησα αρχικά.