FRANKENSTEIN UNDERGROUND #1

Writer: Mike Mignola
Artist: Ben Stenbeck
Dark Horse

Η Dark Horse μας καλωσορίζει για ακόμη μια φορά στη γνώριμη και θερμή αγκάλη του κόσμου του Hellboy. Η dream team των Mignola-Stenbeck και το – αγαπημένο των comics και της pop κουλτούρας γενικότερα – τέρας του Frankenstein, σε πρωταγωνιστικό ρόλο, προσφέρουν στους αναγνώστες μία πολλά υποσχόμενη ιστορία που, όπως φαίνεται από το πρώτο της τεύχος, δίνει πολλούς και καλούς λόγους να την αγαπήσουμε.

Η ιστορία μας ξεκινάει κάπου στο Μεξικό, το 1956. Το τέρας του Frankenstein, κυνηγημένο και τραυματισμένο, καταφεύγει σε έναν αρχαίο ναό, στον οποίο βρίσκει μόνη της μία γριά γυναίκα, με τη μαγική ικανότητα να θεραπεύει τις πληγές του και να ακούει τους “θεούς”. Ούτε λίγες στιγμές ησυχίας δεν περνάνε, όταν ο σαδιστής μαρκήσιος Fabre, κάπου στη Γαλλία, αποφασίζει ότι θέλει το τέρας σαν μέρος της συλλογής του από αποκρυφιστικά πλάσματα και αντικείμενα και στέλνει την Iblifika, έναν από τους δαίμονες που κρατάει αιχμάλωτους, να παγιδεύσει το Τέρας και να του το φέρει σώο και αβλαβές. Φυσικά, κάπου εδώ είναι που τα πράγματα δεν πάνε according to plan.

Ο Mignola αφηγείται την ιστορία ενός τέρατος πολύ ανθρώπινου, ενός ανθρώπου εντελώς τερατώδους και της σύγκρουσης τους, που αναμένεται συγκλονιστική. Παίζει με τα στοιχεία της εκδίκησης και της – σε επίπεδο θανάσιμου αμαρτήματος – απληστίας, όπως το συνηθίζει εξάλλου, και δημιουργεί την – trademark – ατμόσφαιρα τρόμου, χάρη στην οποία το κοινό του τον λατρεύει σε τέτοιο βαθμό εμμονής. Το πρώτο τεύχος του FRANKENSTEIN UNDERGROUND είναι ένα μικρό, αλλά επαρκές teaser για μια ιστορία που φαίνεται να έχει ψωμί, και όλα αυτά με μία πλοκή που δεν προχωράει παρά μόνο δύο-τρία δειλά babysteps.

Το σχέδιο του Stenbeck, με κάθε συνεργασία του με τον Mignola, τείνει να μοιάσει όλο και πιο πολύ σε αυτό του συνεργάτη του και αυτό, εννοείται, πως το λέω για καλό. Ο Stenbeck είναι σε εκείνο το ιδανικό σημείο που έχει ενστερνιστεί εν μέρει την αφαίρεση που χαρακτηρίζει το σχέδιο του Mignola, αλλά όχι στον ίδιο βαθμό, παράγοντας ένα πολύ ικανοποιητικό αποτέλεσμα, αρκετά ανώτερο από αυτό παλαιότερων συνεργασιών τους. Φυσικά, σε αυτό συντελεί και το coloring του – κλασικού πιά – Dave Stewart, το οποίο κινείται επίσης στη λογική της αφαίρεσης.

Το FRANKENSTEIN UNDERGROUND είναι – ή μάλλον φαίνεται να είναι από το πρώτο τεύχος – must read για τους fans, αλλά και αρκετά ευχάριστο ανάγνωσμα για όλους τους υπόλοιπους. Επαληθεύοντας για μία ακόμη φορά τις προσδοκίες των αναγνωστών, ο Mignola πήρε ένα θέμα χρησιμοποιημένο μέχρι εξαντλήσεως και το έκανε να φαίνεται και πάλι ενδιαφέρον. Αυτό, φυσικά, δε σημαίνει ότι το FRANKENSTEIN UNDERGROUND απαραιτήτως θα αποτελέσει και κάποιο κομβικό σημείο στην καριέρα του Mignola ή του Stenbeck, αφού μέχρι τώρα, χωρίς να είναι σε καμία περίπτωση απογοητευτικό, δε δίνει σαφή σημεία μεγαλείου.