AVENGERS: RAGE OF ULTRON

Writer: Rick Remender
Artists: Jerome Opena, Pepe Larraz
Marvel Comics

Σε περίπτωση που ζείτε σε σπηλιά ή δεν έχετε internet (χμμ, και τότε πως διαβάζετε αυτό το review;), σας ενημερώνω ότι σε ένα μήνα θα βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες η συνέχεια της 3ης πιο επιτυχημένης ταινίας στο παγκόσμιο box office, το AVENGERS: AGE OF ULTRON. Όπως φαίνεται αρκετά ξεκάθαρα από τον τίτλο, ο αντίπαλος της ομάδας αυτή την φορά θα είναι ο Ultron και για να εκμεταλλευτούν το hype, οι άνθρωποι της Marvel εξέδωσαν ένα νέο OGN, το AVENGERS: RAGE OF ULTRON, στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται η ομώνυμη τεχνητή νοημοσύνη, μοναδικός σκοπός της οποίας είναι η εξόντωση του ανθρώπινου είδους. Η δημιουργική ομάδα πίσω από το graphic novel είναι οι Rick Remender (AVENGERS & X-MEN: AXIS, UNCANNY AVENGERS) και Jerome Opena (INFINITY, UNCANNY X-FORCE), οι οποίοι έχουν συνεργαστεί στο παρελθόν με εξαιρετικά αποτελέσματα και δεν απογοητεύουν ούτε τώρα.

Το comic ανοίγει με flashback, δείχνοντας μας μια μάχη των παλιών Avengers με τον Ultron. O Remender μας δείχνει πόσο καλά γνωρίζει τις φωνές των διάφορων χαρακτήρων και πόσο καλά καταλαβαίνει τις σχέσεις μεταξύ τους. Οι ατάκες των Captain America, Hawkeye, Beast κτλ. είναι σα να βγήκαν από κάποια παλιότερη ιστορία τους. Οι πρώτες 20 σελίδες είναι ένα love letter στους Avengers του παρελθόντος. Αλλά η αληθινή πλοκή ξεκινάει αφότου τελειώσει το flashback. Στο παρόν, ο Ultron καταλαμβάνει και μολύνει με έναν ιό τον Τιτάνα, δορυφόρο του Κρόνου και τόπο καταγωγής του Thanos, αλλά και όλους τους κατοίκους του. Μόνο ο Eros/Starfox (αδερφός του Thanos) καταφέρνει να ξεφύγει και ειδοποιεί τους Avengers για τον κίνδυνο που πλησιάζει, έναν Ultron-πλανήτη δηλαδή.

100 σελίδες δεν είναι αρκετές για την εμβέλεια της ιστορίας που έπλασε ο Remender, καθώς θα μπορούσε κάλλιστα να είναι event που διαρκεί αρκετούς μήνες και με αρκετά tie-ins. Έτσι, συχνά μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι η εναλλαγή μεταξύ σκηνών, ιδιαίτερα από την μέση και μετά, γινόταν άγαρμπα και βιαστικά για να πάει στο ζουμερό κομμάτι και να πλησιάζει προς την κλιμάκωση, η οποία πράγματι αξίζει.

Παρόλο που πρόκειται για OGN και συνήθως αυτά αποφεύγουν τον χαμό του τρέχοντος continuity, o Remender τοποθετεί την ιστορία στο παρόν του Marvel Universe. Έτσι, βλέπουμε τον Sam Wilson ως Captain America, τη νέα Thor, τις νέες στολές των Vision, Scarlet Witch και Quicksilver κτλ.. Ως αποτέλεσμα έχουμε μια ιστορία που είναι σχετικά αυτόνομη, αλλά δεν αποτελεί και την καλύτερη επιλογή για κάποιον θεατή της ταινίας που θέλει να δει ξανά τους Avengers να πολεμούν τον Ultron.

Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για ιστορία με πολλές σκηνές δράσης, που οπτικοποιούνται υπέροχα από τον Opena, ο Remender δε ξεχνάει ότι οι χαρακτήρες είναι που μετράνε και στο επίκεντρο βάζει (ποιους άλλους;) τον Hank Pym, “πατέρα” του Ultron και τον Vision, το “γιο” του. Και αυτή η τριάδα (ιδιαίτερα το δίδυμο Pym-Ultron) είναι που κινεί την ιστορία. Ο συγγραφέας προσθέτει νέες πτυχές σε μία σχέση μεταξύ πατέρα και γιου που είναι τόσο συναρπαστική και ξεχωρίζει μέσα σε ένα σύμπαν που χαρακτηρίζεται από αυτές. Το τέλος σίγουρα θα αποδειχτεί controversial ανάμεσα στους fans του – δε μπορεί, πάντως, κάποιος παρά να παραδεχτεί πως βγάζει νόημα μια τέτοια “αποκάλυψη” και είναι τολμηρή, ενώ η εξέλιξη που προέκυψε είναι ακόμα πιο τολμηρή.

Το μεγαλύτερο μέρος του art είναι από τον Jerome Opena. Τον πρωτογνώρισα μέσα από τις σελίδες του UNCANNY X-FORCE, στο οποίο colorist ήταν ο Dean White, όπως και εδώ. Το σχέδιο του Opena, με τις πολλές γραμμές και τις λεπτομέρειες, δένει άρτια με τα χρώματα του White, του οποίου η παλέτα χαρακτηρίζεται από πιο θερμά χρώματα, ενώ συχνά τα συνδυάζει με περίεργους τρόπους. Ειδικότητα του Opena είναι οι μεγάλες, εκρηκτικές σκηνές δράσης, τα ευφάνταστα set pieces και η ομαλή οπτική αφήγηση. Έτσι, ειδικότερα στην αρχή, παραδίδει σελίδες που μπορούν να διδάξουν πολλούς καλλιτέχνες πολλά πράγματα.

Ενώ θα περίμενε κανείς ένα OGN, όπως το AVENGERS: RAGE OF ULTRON, να είναι όσο πιο προσιτό σε νέους αναγνώστες γίνεται (μιας και η κυκλοφορία του πέφτει πολύ κοντά με μια ταινία που έχει σχεδόν τον ίδιο τίτλο παρά ένα γράμμα), ο Remender γράφει μια περιπέτεια τοποθετημένη στο παρόν του μπερδεμένου continuity της Marvel και κάνει ένα μεγάλο μακροβούτι στην ψυχοσύνθεση των Hank Pym, Ultron και Vision και στις μεταξύ τους σχέσεις, προσθέτει νέες πτυχές και αφήνει το σημάδι του σε μερικούς χαρακτήρες. Φαίνεται ότι χρειαζόταν περισσότερο χώρο για να αναπνεύσει η ιστορία και να βρει τον ρυθμό της, αυτό όμως δεν είναι αρκετό για να επισκιάσει το κατά τα άλλα πετυχημένο σενάριο του Remender.