DEAD DROP #1

Writer: Ales Kot
Artist: Adam Gorham
Valiant Entertainment

Το πρώτο τεύχος του DEAD DROP αποτελείται από μία σκηνή και, παρ’ όλα αυτά, είναι όσο πιο γρήγορο γίνεται. Ο X-O Manowar, κλασική αξία στις σελίδες της Valiant, εγγυάται ότι το ενδιαφέρον του αναγνώστη τουλάχιστον θα κεντριστεί, όχι όμως και το ότι θα παραμείνει εκεί, αδιατάρακτο για όλη την διάρκεια του τεύχους. Ευτυχώς που υπάρχει ο Adam Gorham, όμως, για να καλύψει όποιο κενό θα μπορούσε, πιθανά, να δημιουργηθεί, λέμε τώρα… αν, από το τολμηρό εγχείρημα του Ales Kot να γράψει 22 σελίδες με μία, έστω εκτεταμένη, σκηνή.

Στην μία και μονάχη, λοιπόν, σκηνή του DEAD DROP #1, ο Neville Alcott καθοδηγεί τον Aric (aka X-O Manowar), για να πιάσει κάποιον επικίνδυνο τρομοκράτη στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Ο επικίνδυνος τρομοκράτης, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι μία χαριτωμένη κοπελίτσα, κουβαλάει έναν εξωγήινο ιό που είναι ικανός να καταστρέψει ολόκληρο τον πλανήτη. Το πρόβλημα είναι ότι οι εντολές που λαμβάνει ο Aric αρχίζουν να του φαίνονται λίγο ύποπτες και αδυνατεί να συνταχθεί με αυτές. Το φυσικό και επόμενο αποτέλεσμα είναι να ανακληθεί από την αποστολή, με τα αφεντικά του X-O Manowar να ελπίζουν, πέρα από κάθε λογική, ότι δεν θα τους αγνοήσει πανηγυρικά για μια ακόμη φορά.

Ο Ales Kot χρησιμοποιεί τους γνωστούς και αγαπημένους, superstars (?) της Valiant για να πει μια ιστορία γρήγορη και αγωνιώδη. Φαντάζομαι πως το κυνηγητό δεν θα περιοριστεί στο #1, αλλά θα κοσμεί και τις σελίδες των επόμενων τευχών, τα οποία προβλέπεται να φιλοξενούν και άλλους κλασικούς ήρωες της Valiant. Σίγουρα η παρουσία τους, μαζί με τα backstories που προσφέρουν, βοηθούν στην πορεία της ιστορίας η οποία, προς ώρας, φαίνεται να έχει πάρει περισσότερα ρίσκα από ότι θα έπρεπε, χωρίς να εξασφαλίσει τις απαραίτητες βάσεις.

Το artwork του Adam Gorham σώζει την κατάσταση με χάρη. Με έμφαση στην κίνηση και στην ταχύτητα, χωρίς να χάνει όμως σε ποιότητα, δίνοντας ιδιαίτερο αέρα και στιλ στην ιστορία, το artwork του DEAD DROP #1, αναπληρώνει ότι χάνει σε συνέπεια η ιστορία. Το storytelling, χωρίς να είναι κάτι μοναδικό ή ιδιαίτερο, είναι παραπάνω από επαρκές για να κατευθύνει τον αναγνώστη και να ρυθμίσει το γρήγορο pacing της ιστορίας, αποφεύγοντας τις συγχύσεις, ένα επίτευγμα διόλου αμελητέο στην προκειμένη περίπτωση.

Το DEAD DROP #1 δεν ήταν ακριβώς κακό. Ακόμη και αν αγνοήσουμε, δηλαδή, τον παράγοντα “Adam Gorham” (που είναι δύσκολο να αγνοηθεί, αν θέλουμε να πούμε καλά λόγια και να είμαστε καλοί άνθρωποι), ήταν ικανοποιητικό σε κάποια σημεία, αλλά μάλλον όχι επαρκές, για να πείσει τον αναγνώστη να του δώσει και μια δεύτερη ευκαιρία.