ULTIMATE END #1
Writer: Brian Michael Bendis
Artist: Mark Bagley
Marvel Comics
To SECRET WARS #1 μου άρεσε αρκετά, ώστε όχι μόνο να συνεχίσω το κεντρικό mini series του νέου event της Marvel, αλλά ώστε και να ρίξω μια ματιά σε κάποιους από τους επιμέρους τίτλους που προκύπτουν από αυτό. Κι όταν δε βρήκα το νέο fantasy κόσμο του Battleworld ιδιαίτερα του γούστου μου, επέστρεψα στη Νέα Υόρκη του ULTIMATE END #1.
Άλλωστε, δε θεωρώ τον εαυτό μου fan του fantasy και είχα πολλή μεγαλύτερη περιέργεια να δω τι συνέβη, όχι στο νέο κόσμο που μας περιέγραψε πρόσφατα και ο Θάνος Φιλάνης, αλλά στον παλιότερο, εκεί που το Marvel Universe συγκρούστηκε με το Ultimate, πατώντας επί πτωμάτων. Στις σελίδες του SECRET WARS #1, άλλωστε, είδαμε τους περισσότερους (αν όχι όλους) ήρωες των δύο universes να πέφτουν νεκροί. Περίμενα κι εγώ μια ερειπωμένη, post-Armageddon Νέα Υόρκη, με πτώματα με κολάν στους δρόμους – αλλά φευ…
Στις σελίδες του ULTIMATE END #1, το τέλος δεν έχει έρθει ακόμη. Και η ζωή μοιάζει να κυλά στους συνηθισμένους ρυθμούς, με μόνη εξαίρεση τα διπλά κτίρια και μνημεία (για παράδειγμα, τα Baxter Buildings του Marvel και του Ultimate Universe) και μια ομάδα υπερηρώων από τα δύο universes να προσπαθούν να βρουν τη λύση στην τωρινή κατάσταση και να κατρηγορούν ο ένας τον άλλον. Όπως φαίνεται, μάλιστα, λόγω του ότι οι πρωταγωνιστές επικαλούνται τη θεϊκή δύναμη του Dr. Doom, σκηνικό της ιστορίας μας είναι και πάλι το Battleworld, το οποίο πρωτογνωρίσαμε στο SECRET WARS #2.
Ωστόσο, όχι μόνο τα πάντα είναι ειρηνικά (και πολύ μακριά από το fantasy genre), αλλά και οι ήρωες που υποτίθεται ότι είχαν πεθάνει βρίσκονται εδώ, πηδώντας από panel σε panel. Tα μεγάλα μυαλά της Marvel, λοιπόν, έχουν βαλθεί να μας τρελάνουν, στερώντας μας από τις εξηγήσεις που θα έπρεπε να μας έχουν δώσει, έως κάποιο βαθμό τουλάχιστον, σε αυτό το σημείο. Όσο κι αν έψαξα για κρυμμένα editor’s notes μέσα στα panels, δε βρήκα τίποτε που να εξηγεί οτιδήποτε…
Και ο writer του τεύχους, ο Brian Michael Bendis (ταιριαστή επιλογή για το mini series που θα σημάνει το τέλος του Ultimate Universe, καθώς πρόκειται για έναν από τους ανθρώπους που το έκανε αυτό που ήταν στη μεγάλη ακμή του) φροντίζει να αφηγηθεί την ιστορία με τον τρόπο που μας έχει συνηθίσει: τεράστιες δόσεις exposition, διάλογοι επί διαλόγων και μακρόσυρτες σκηνές – ουσιαστικά το τεύχος αποτελείται από τρεις περίπου τέτοιες. Ωστόσο, οι διάλογοι ανάμεσα στους υπερήρωες που καυγαδίζουν (με μπροστάρηδες δύο Tony Starks!) και τα κέφια του Spider-Man, ο οποίος θυμίζει το νεότερο εαυτό του, σώζουν αυτό το τεύχος από το να γίνει βαρετό.
Σανίδα σωτηρίας αποτελεί και το σχέδιο του Mark Bagley (THE AMAZING SPIDER-MAN, ULTIMATE SPIDER-MAN), ο οποίος μοιάζει να είναι πιο άνετος σε περιορισμένες σκηνές μάχης και σε διαλόγους, παρά σε επικών διαστάσεων απεικονίσεις (το splash page με τους ήρωες των δύο πλευρών που βρίσκεται κάπου στην αρχή του τεύχους και μοιάζει περισσότερο με στατικό εξώφυλλο αποτελεί μάρτυρα). Bendis και Bagley, λοιπόν, μοιάζουν ως ιδανικό δίδυμο για αυτό το comic, με τον έναν να καλύπτει τις αδυναμίες του άλλου.
Δε μπορώ να πω, πάντως, ότι απόλαυσα ιδιαίτερα αυτό το τεύχος. Ελάχιστη ανάπτυξη της ιστορίας, ανεξήγητες εξελίξεις και εμμονή σε ένα θέμα (μιλάω για την υπαιτιότητα του Ultimate Tony Stark για την παρούσα κατάσταση), ακόμη και ένα flashback που προέρχεται από τις σελίδες του ALL-NEW X-MEN, μειώνουν σημαντικά την πρωτοτυπία και την αξία του. Από την άλλη, βέβαια, υπάρχουν και αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία στο ULTIMATE END #1, τα οποία μου τράβηξαν το ενδιαφέρον και θέλω να δω πώς θα καταλήξουν. Ξέρουμε πώς θα καταλήξουν – στην καταστροφή του Ultimate Universe – αλλά και πάλι παρουσιάζουν κάποιο ενδιαφέρον.
