SONS OF THE DEVIL #1

Writer: Brian Buccellato
Artist: Toni Infante
Image Comics

Μην ξινίζετε από τον τίτλο. Την προηγούμενη φορά έκανα review σε horror σειρά, αλλά το SONS OF THE DEVIL δεν πέφτει σε αυτήν την κατηγορία. Και ας έχει το όνομα του διαβόλου κολλημένο στον τίτλο. Εντάξει, ίσως έχει και κάποια στοιχεία τρόμου, thriller ή και ψυχολογικού θρίλερ, αλλά το στοιχείο του κατά βάση είναι το μυστήριο.

Έρχομαι, λοιπόν, με ένα kickstarter που έπιασε τόπο. Ο τόπος του ήταν η Image. Και καλά έκανε και έκατσε εκεί. Γιατί τα λεφτά του κόσμου, θεωρώ, έπιασαν τόπο. Όμως, τα λεφτά που μάζευαν εκεί τα παιδιά, χρηματοδότησαν και μία μικρού μήκους ταινία, με σκοπό να παρουσιάσει το θέμα του comic στο κοινό. Με λίγα λόγια, είχαν δύο projects σε ένα – με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια.

Για την ιστορία τώρα, ξεκινάμε από το παρελθόν και πεταγόμαστε πάλι στο παρόν. Γενικά, αυτά τα πισωγυρίσματα θα είναι συχνά. Αλλά εκεί βρίσκεται και το ζουμί της υπόθεσης. Όπως και να έχει, εμείς είμαστε στο 1989 σε ένα σπίτι, ίσως και ορφανοτροφείο (δεν είμαι και σίγουρη, έχει πολλά παιδιά), όπου γίνεται μία απαγωγή και ένας φόνος. Μέσα σε όλα, ένα βρέφος γίνεται μάρτυρας όλης αυτής της βιαιότητας.

Τώρα στο σήμερα, στο 2015, έχουμε τον Travis να βγάζει βόλτα τον πιο βαριεστημένο και χαρούμενο σκύλο που υπάρχει. Και αν δεν το καταλάβατε, ο Travis – μάλλον και το σκυλί – είναι ο πρωταγωνιστής ή ένας από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας μας. Γενικά, αυτό το παλικάρι έχει πολύ δύσκολη ζωή. Απαίσιο αφεντικό, δικαστήρια, πεθαμένο πατέρα, περίπλοκη σχέση και πολύ θυμό και οργή. Και κάτι ακόμα, είναι παιδί από ορφανοτροφείο.

Μέσα, λοιπόν, σε όλη την χαοτική και αγχώδη κατάσταση που επικρατεί, εμφανίζεται ο αδερφός του (όχι εξ αίματος συγγένεια) με στοιχεία που θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν στον πατέρα του. Μία φωτογραφία με τρομερή ομοιότητα, πέραν των χίπικων μαλλιών και μία διαφορά στα μάτια. Και εδώ όλα θα πάνε κατά διαόλου. Εδώ κολλάει και ο τίτλος. Ύστερα έχουμε ακόμα μία δολοφονία, δύο μέσα σε 20 σελίδες, και ο Travis αποφασίζει να βάλει τη ζωή του σε τάξη – τον ήξερε τον πρόσφατα πεθαμένο. Η τάξη όμως θα αργήσει να έρθει. Και αυτό οφείλεται στην τελευταία σελίδα, οπού όλα αρχίζουν να βγάζουν ένα νόημα. Αλλά τώρα, τι σας λέω και εσάς;! Το μόνο που χρειάζεται να σας πω είναι πως ο Travis έχει ένα κόκκινο και ένα μπλε μάτι. Αυτό χρειάζεται να θυμάστε, μέχρι και στο εξώφυλλο είναι.

Και αυτά τα δύο μάτια καίνε καρδιές. Λοιπόν, 0 Toni Infante (ο αρτίστας) δίνει πολύ έμφαση σε αυτό το ζευγάρι μάτια, του Travis και σε όποιου άλλου τα έχει. Βασικά, όταν κάνει κοντινό στα μάτια, σου τραβάει την προσοχή και ας μην είναι ελεεινά λεπτομερή. Έχουν κάτι άλλο. Ειδικά αφού το γενικότερο σχέδιο περιλαμβάνει πιο άγριες και ασυνάρτητες πινελιές. Θα μπορούσες να το πεις και ατσούμπαλο. Αλλά έχει μία ζωηράδα και χρησιμοποιεί καλά τα εφέ του.

Τελικά, εμένα μου άρεσε, αν και το ταινιάκι δεν το είδα. Θεωρώ ενδιαφέρουσα την ιστορία, καθώς ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα, και μου έχει κεντρίσει την περιέργεια. Ο συγγραφέας το έπαιξε έξυπνα και μας άφησε σε αναμμένα κάρβουνα. Άντε να δούμε και τη συνέχεια.