OLD MAN LOGAN #1

Writer: Brian Michael Bendis
Artist: Andrea Sorrentino
Marvel Comics

Το πρόσφατο μεγάλο event της Marvel, το SECRET WARS, έχει ξεκινήσει για τα καλά και αυτό σημαίνει ότι έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν και τα πρώτα tie-ins. Το εν λόγω event δίνει την ευκαιρία στην Marvel να επανεξετάσει παλιότερες ιστορίες της, ιστορίες που είτε ανήκουν στο κύριο continuity είτε ανήκουν σε εναλλακτικές διαστάσεις. Ένα από αυτά τα tie-ins είναι το OLD MAN LOGAN #1, άμεσο sequel του ομώνυμου arc του 2008.

Χωρίς να κάνω πολλά spoilers, να υπενθυμίσω ότι, στο τέλος του παλιού OLD MAN LOGAN, ο Logan αποφάσισε να αποδεχτεί και πάλι τον ρόλο του ήρωα και να σώσει όσους βασανίζονται από τους villains που κυβερνούν στον post-apocalyptic κόσμο του comic. Και στην ίδια φάση τον βλέπουμε και στο τεύχος αυτό, απλά έχουν προστεθεί και μερικά επιπλέον στοιχεία που δείχνουν ότι αποτελεί μέρος του Battleworld που σχηματίστηκε κατά την διάρκεια του SECRET WARS, όπως η ύπαρξη του Τοίχους που χωρίζει τους διάφορους κόσμους ή η ύπαρξη των Thors, της αστυνομικής δύναμης του Battleworld.

Οι fans της παλιάς ιστορίας δεν έχουν να φοβούνται τίποτα. Το δίδυμο των Brian Michael Bendis (ULTIMATE END, X-MEN) και Andrea Sorrentino (X-MEN ANNUALS, GREEN ARROW) φαίνεται ότι λατρεύει την συγκεκριμένη εκδοχή του Wolverine και αυτό αντανακλάται στο αποτέλεσμα. Ναι, ο Bendis χρησιμοποιεί τα κλασικά τρικ με τους εκτεταμένους διαλόγους και την decompressed αφήγηση, αλλά και τα δύο τρικ εξυπηρετούν τον σκοπό τους. Από την μία, ο Bendis επιχειρεί πρώτα να μας εισάγει και πάλι τον κόσμο του OLD MAN LOGAN και το κάνει με επιτυχία. Σε αυτό τον post-apocalyptic μέρος του Battleworld, o Logan θυμίζει πιο πολύ τον Man With No Name των ταινιών του Leone και τον Max Rockatansky των MAD MAX (είναι και επίκαιρος χαρακτήρας, λόγω της πρόσφατης, εκπληκτικής ταινίας) παρά τον παραδοσιακό ήρωα με την κιτρινομπλέ στολή. Και είναι ένας ρόλος για τον οποίον ο Wolverine γεννήθηκε. Ο συγγραφέας πιάνει αμέσως τον παλμό του χαρακτήρα και εκεί είναι που χρησιμεύουν οι χαρακτηριστικοί του διάλογοι, αφού αμέσως καταλαβαίνουμε τι είδους άνθρωπος είναι πλέον ο Logan και τι είδους σχέση έχει με διάφορους χαρακτήρες που δε θα αναφέρω και θα αφήσω να ανακαλύψετε διαβάζοντας το τεύχος.

Ωστόσο, θεωρώ πως ο πραγματικός σταρ μεταξύ του creative team είναι ο Andrea Sorrentino. Η καριέρα του είναι αρκετά σύντομη (ξεκίνησε το 2010) και με κάθε νέα δουλειά αναλάμβανε όλο και δημοφιλέστερους χαρακτήρες και βελτιωνόταν όλο και περισσότερο, ώσπου τον Φεβρουάριο του 2015 υπέγραψε αποκλειστικό συμβόλαιο με την Marvel και άρχισε στενή συνεργασία με έναν από τους πιο εμπορικούς της συγγραφείς.  Και, αν η δουλειά του εδώ είναι δείγμα για το μέλλον, τότε δικαιολογείται απόλυτα η απόφαση της Marvel να του προτείνει το συμβόλαιο.

Αν και τελείως διαφορετικό από αυτό του McNiven που σχεδίασε την πρώτη ιστορία (μεγάλη έμφαση στην λεπτομέρεια, όσο πιο ρεαλιστικές φιγούρες γίνεται, αλλά σε ένα πιο καρτουνίστικο πλαίσιο), το σχέδιο του Sorrentino ταιριάζει απόλυτα σε τέτοιου είδους ιστορία. Για την ακρίβεια, κάνει τόσο καλή δουλειά που ίσως να καταφέρει να επισκιάσει και την δουλειά του McNiven. Και αυτό λέει πολλά.

Στα περιβάλλοντα και στους χαρακτήρες του σχεδιαστή αντικατοπτρίζεται η αίσθηση ότι πρόκειται για έναν εγκαταλελειμμένο κόσμο που εδώ και χρόνια είναι έρμαιο εγκληματιών, ότι ελάχιστοι ήρωες έχουν απομείνει και ότι εδώ και δεκαετίες πρόκειται για έναν κόσμο που απλά… υπάρχει και δεν εξελίσσεται. Ο Logan του είναι γερασμένος, αλλά έτοιμος να τα βάλει με τους πάντες, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι “είναι ο καλύτερος σε αυτό που κάνει”. Οι σκηνές δράσης είναι γεμάτες ενέργεια και, εκμεταλλευόμενος την αντίθεση που δημιουργείται από τα μονοχρωματικά background και τους τόνους αίμα που χάνουν οι αντίπαλοι, μας παραδίδει εντυπωσιακότατες μάχες, όπως μας έχει συνηθίσει.

Αν σας άρεσε η original ιστορία των Millar και McNiven, τότε το OLD MAN LOGAN #1 είναι σίγουρα για εσάς. Έχει πολύ αραιή σύνδεση με το SECRET WARS και ουσιαστικά πρόκειται για sequel της ιστορίας του 2008, οπότε δεν χρειάζεται να έχετε διαβάσει το κύριο event (αν και προς το παρόν έχει δεχτεί θετικές κριτικές, οπότε να του ρίξετε μια ματιά). Ο Bendis είναι ο κλασικός Bendis και στο πρώτο τεύχος μας συστήνει τον πρωταγωνιστή, κάποιους επιπλέον χαρακτήρες και τον κόσμο της σειράς και ο Sorrentino είναι ο κλασικός Sorrentino. Και αυτό μόνο καλό είναι! Ίσως δε θα ήταν η καλύτερη επιλογή για έναν αναγνώστη που θα ήθελε να διαβάσει κάτι με πιο γρήγορο ρυθμό, για κάποιον όμως σαν και μένα που μου αρέσει το στιλ του Bendis, ο τίτλος είναι ό,τι πρέπει. Προσθέστε και έναν Wolverine, όπως θα ήταν αν ήταν ο μοναδικός επιζώντας σε ένα post-apocalyptic Marvel Universe χωρίς ήρωες, και έχουμε την συνταγή της επιτυχίας. Γιατί δεν πρόκειται για τον Avenger Wolverine, ούτε για τον δάσκαλο Wolverine. Πρόκειται για τον τραγικό Wolverine που μόνος εναντίον όλων αποφασίζει να μην το βάλει κάτω.