SPOTLIGHT: Σοφία Σπυρλιάδου
Ένας Έλληνας δημιουργός. Μία συνέντευξη με στόχο να σκιαγραφήσει όχι μόνο το επαγγελματικό προφίλ του καλλιτέχνη, αλλά και όσα συνιστούν τη διαχρονική σχέση του με τα comics, τους συνεργάτες και το κοινό του. Κάθε μήνα*, φιλοξενώ έναν Έλληνα δημιουργό comics, απευθύνοντάς του 20 – κοινές για όλους – ερωτήσεις και ποντάροντας στις μοναδικές απαντήσεις του.
* Λόγω υποχρεώσεων σχετικών με το Comicdom Con Athens 2015, αλλά και μιας σειράς απρόβλεπτων καταστάσεων που θα μπορούσαν να αποτελούν τη βάση για ένα πολύ ενδιαφέρον comic (ή πολύ αδιάφορο – εξάλλου θέμα οπτικής είναι όλα), η στήλη επιστρέφει μετά από τρεις μήνες απουσίας.
Η φιλοξενούμενη αυτού του μήνα, εργάζεται στη Θεσσαλονίκη ως αρχιτεκτόνισσα, ενώ συνεχίζει τις σπουδές της στη σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ.. Με τα comics ασχολείται από το 2005, εκδίδοντας το fanzine FROGS&DOGS (μαζί με τις αδερφές Ανθηροπούλου) και συμμετέχοντας σε ομάδες όπως οι inkorrekt και The Very Closed Circle. Έχει δημοσιεύσει σε εφημερίδες και περιοδικά, ενώ από το 2013 συνεργάζεται με τη Jemma Press για την έκδοση της ανθολογίας FROGS&DOGS – COMIC TALES. Οι δουλειές της, ένα ακαταμάχητο κράμα παιδικότητας και ενήλικης ματιάς, απλότητας και ευστοχίας, αποδεικνύουν ότι η δημιουργία μπορεί να εκφράζεται με τρόπο τόσο ευμετάβλητο, όσο και οι διαθέσεις του ταλαντούχου φορέα της.
Κυρίες και κύριοι, το SPOTLIGHT του Ιουνίου έχει τη χαρά να παρουσιάζει τη Σοφία Σπυρλιάδου!
—- Tο πρώτο comic που θυμάμαι να διαβάζω…
Δε θυμάμαι να διαβάζω κάποιο comic συγκεκριμένα για πρώτη φορά. Θυμάμαι, όμως, μια ηλικία που όλα κι όλα μου τα comics ήταν τρία ΠΟΠΑΫ και δυο ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ, οπότε λογικά θα ήταν κάποιο από αυτά.
—- Αγαπημένα μου comics όταν ήμουν παιδί…
Διάβαζα με φανατική αφοσίωση ό,τι έπεφτε στα χέρια μου. Βέβαια, στο Κιλκίς δεν έφταναν και πολλά πράγματα. Όταν άρχισα να ξεχωρίζω τα ΑΣΤΕΡΙΞ, τα ΛΟΥΚΙ ΛΟΥΚ και τα ΙΖΝΟΓΚΟΥΝΤ από το σωρό, ήμουν ήδη αρκετά μεγάλη (τέλος Γυμνασίου – αρχές Λυκείου). Αλλά για 2-3 χρόνια είχα πάθει αληθινή ψύχωση με τον Goscinny: έψαχνα στο – σχεδόν ανύπαρκτο τότε ίντερνετ – για συνεντεύξεις και άλλου τύπου πληροφορίες (ω, ναι! Και φωτογραφίες!), τις εκτύπωνα (γιατί αλλιώς δεν μπορούσα να τις διαβάσω) και προσπαθούσα να τις μεταφράσω από τα γαλλικά, χωρίς να ξέρω γαλλικά.
—- Δημιουργοί comics που επηρέασαν το προσωπικό μου στιλ…
Είναι λίγο δύσκολο να απαντήσω εδώ. Παρόλο που ζωγραφίζω από μικρή, άρχισα να κάμνω comics αρκετά μεγάλη και αρκετά συνειδητοποιημένη. Νομίζω πως μεγάλη επιρροή ήταν η σκηνή της Θεσσαλονίκης των αρχών του 2000, όσο και αν ακούγεται χαζό. Εκείνα τα αλμπουμάκια που εκδίδονταν στα πλαίσια των ετήσιων εκθέσεων της φοιτητικής εβδομάδας τα είχα κυριολεκτικά ξεκοκαλίσει. Και – όσο ερασιτεχνικό κι αν ήταν το επίπεδο – συγκέντρωναν πολλά διαφορετικά στιλ και αντιλήψεις για το τι είναι comics. Επίσης τα fanzines της ίδιας περιόδου. Η Ζένια και ο Τσούκης ειδικά. Με επηρέασαν πάρα πολύ και η Χριστίνα με τη Σταυρούλα, με τις οποίες γνωριστήκαμε ακριβώς την περίοδο που ξεκίνησα να φτιάχνω τα δικά μου comics. Αρχίζοντας να δουλεύουμε μαζί και – κυρίως – να βγαίνουμε και τα πίνουμε μαζί, κουβαλώντας άλμπουμ και fanzines που ανακαλύπταμε κατά καιρούς, αλλά και δικές μας μισοτελειωμένες ιστορίες, καταλήγαμε να κάνουμε πολύ εποικοδομητικές συζητήσεις γύρω από το άθλημα!..
—- Τρία αγαπημένα comics που θα επέλεγα να σώσω αν κινδύνευε η συλλογή μου…
Έχω ήδη οργανωθεί γι’ αυτό το ενδεχόμενο, συγκεντρώνοντας όλα μου τα μικροφανζινάκια, που έχω μαζέψει όλα αυτά τα χρόνια, σε ένα μαύρο κουτί. Το οποίο μετράει για ένα! Μετά θα έπαιρνα το αντίτυπο του ACME NOVELTY LIBRARY #19 που μου είχε υπογράψει ο Chris Ware, τότε που είχε έρθει σε εκείνο το Comicdom Con Athens. Και τώρα, για το τρίτο δεν ξέρω τι να πω. Μάλλον το HILDA AND THE MIDNIGHT GIANT του Luke Pearson, γιατί είναι σαν τα comics που θέλω να κάνω όταν μεγαλώσω. Σταματάω τώρα να το σκέφτομαι, γιατί θα μετανιώσω!
—- Το τελευταίο καλό comic που διάβασα…
Το volume 11 τoυ YOTSUBA. Έτυχε να είναι αυτό. Το ξέρουμε εδώ και καιρό ότι είν’ καλό!..
—- Η δουλειά για την οποία είμαι περισσότερο υπερήφανη…
Οι δουλειές μου είναι γενικά πολύ μικρούτσικες και αν ξεχωρίσω μία, σχεδόν δε θα φαίνεται… Φυσικά, αγαπώ το FROGS&DOGS, που φτιάχνουμε ακόμα με τα κορίτσια, γιατί όχι μόνο ήταν καθοριστικό στην πορεία της δουλειάς μου, αλλά και ουσιαστικό κομμάτι της ίδιας της ζωής μου. Ωστόσο, δε θα χρησιμοποιούσα τη λέξη “υπερήφανη” για να περιγράψω το τι σημαίνει για εμένα.
—- Το στοιχείο το οποίο θεωρώ ως το δυνατό μου “χαρτί”…
Έχω μια επιμονή στις λέξεις και στην αφήγηση, που συνήθως βγαίνει σε καλό.
—- Η δουλειά για την οποία είμαι λιγότερο υπερήφανη…
Έχω σχεδιάσει κατά καιρούς επάνω σε σενάρια άλλων και ομολογώ ότι, πέρα από 1-2 περιπτώσεις, ποτέ δεν το ευχαριστήθηκα τόσο όσο όταν γράφω μόνη μου. Και νομίζω πως αυτό φάνηκε και από το αποτέλεσμα.
—- Το στοιχείο το οποίο θεωρώ ότι πρέπει να βελτιώσω στη δουλειά μου…
Είμαι πολύ τσαπατσούλα με το σχέδιο και το ξέρω. Θα έπρεπε να θέλω να το βελτιώσω αυτό, αλλά τις περισσότερες φορές δε με νοιάζει και τόσο! Σίγουρα θα ήθελα να δουλεύω πιο πολύ και πιο συγκεντρωμένα και ίσως θα έπρεπε να προσπαθώ να ξεφύγω και λίγο από τις μικρές ιστορίες και να δοκιμάσω κάτι μεγαλύτερο. Αλλά αυτό είναι κάτι που λέω εδώ και χρόνια και μέχρι τώρα έχω κάνει πολύ δειλά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.
—- Ένας – εν ζωή – διεθνής δημιουργός που θα ήθελα να συνεργαστώ μαζί του…
Θα ακουστώ πολύ σνομπ αν απαντήσω “κανένας”; Έχω καταλήξει ότι οι συνεργασίες δε με διασκεδάζουν και τόσο πολύ. Και αν επέλεγα να συνεργαστώ με κάποιον, αυτός μάλλον θα ήταν κάποιος/οι φίλος/οι μου, ώστε να περνάμε καλά γράφοντας και ζωγραφίζοντας και ξενυχτώντας με μουσική, τσιγάρο και αλκοόλ! (Δεν καπνίζω, αλλά το τσιγάρο ταιριάζει πολύ στην εικόνα που έχω στο μυαλό μου..!)
—- Ένας – εν ζωή – Έλληνας δημιουργός που θα ήθελα να συνεργαστώ μαζί του…
(Έτσι είναι, άμα δεν διαβάζεις τις ερωτήσεις προκαταβολικά!) Νομίζω απάντησα στην προηγούμενη ερώτηση! Να συμπληρώσω πως έχω αρκετούς φίλους που φτιάχνουν comics, οπότε μπορεί να γίνει ένα πολύ ωραίο και δημιουργικό πάρτι! Για το αποτέλεσμα δε σας εγγυώμαι!..
—- Με ενοχλεί σε κάποιους συναδέλφους μου…
Κατά καιρούς έχω πέσει σε σνομπ συμπεριφορές που, ειδικά για το χώρο μας, είναι πολύ αστείο να υπάρχουν. Βέβαια ο σνομπισμός με ενοχλεί γενικότερα, όχι μόνο σε συναδέλφους…
—- Από τους συνεργάτες μου απαιτώ…
Τίποτα, νομίζω. Άμα αρχίσω να απαιτώ εγώ, θα (πρέπει να) αρχίσουν να απαιτούν κι αυτοί και μετά θα συζητάμε, θα μαλώνουμε, θα στεναχωριόμαστε και –ουφ- κουράστηκα ήδη!..
—- Αυτό που πρέπει να ξέρουν οι συνεργάτες μου ή/και το κοινό για τον τρόπο που δουλεύω…
Τα καλύτερα πράγματα γράφονται το απόγευμα και συμβαίνουν νύχτα.
—- Θα ήθελα να ρωτήσω τους ανθρώπους που αγοράζουν τα comics μου…
“Σας αρέσουν;”
—- Ίσως το σημαντικότερο πράγμα που κατέκτησα δημιουργώντας comics είναι…
Φίλους. Συναντήθηκα με ανθρώπους που δε θα είχα την ευκαιρία να γνωρίσω ποτέ στη ζωή μου αλλιώς.
—- Σε 10 χρόνια από τώρα, με φαντάζομαι…
Πολύ κατασταλαγμένη και έτοιμη να αποφασίσω τι θα γίνω όταν μεγαλώσω.
—- Το project που ετοιμάζω αυτή την περίοδο είναι…
Ετοιμάζουμε κάποιες εκδηλώσεις στο Κιλκίς, στις οποίες θα υπάρχουν comics των μαθητών μου. Είναι οι πρώτοι μου μαθητές και είμαι πολύ περήφανη για αυτούς, μιας και φτιάχνουν καταπληκτικά πράγματα. Εντάξει, δεν είναι ακριβώς δική μου δουλειά, είναι δουλειά by proxy! Κατά τ’ άλλα αγρανάπαυση στον τομέα comics. Ελπίζω να μου κατέβει καμιά ιδέα το καλοκαίρι, αλλά ποτέ δεν έχει συμβεί αυτό μέχρι τώρα, ας μη γελιόμαστε!
—- Πάντα ήθελα να με ρωτήσουν σε μία συνέντευξη…
Να σας βάλουμε λίγο κρασάκι; Ναι, παρακαλώ!
—- Αν ξεκινούσα τώρα, αυτό που θα έκανα διαφορετικά είναι…
Σίγουρα θα χρησιμοποιούσα μπλε μολύβι από την αρχή! Μα τι σκεφτόμουν τόσα χρόνια;
FB: facebook.com/sophia.spirliadou | blog: frogs-n-dogs.blogspot.gr
Το σχέδιο της Σοφίας Σπυρλιάδου, ειδικά για τους αναγνώστες της στήλης
