SNAPSHOT REVIEWS 04-06-15

CONVERGENCE: GREEN LANTERN/PARALLAX #1-2
Writer: Tony Bedard
Artist: Ron Wagner
DC Comics

To συγκεκριμένο tie-in του CONVERGENCE ξεκινά με εξαιρετικό τρόπο, δίνοντάς μας την ευκαιρία να γνωρίσουμε τους πρωταγωνιστές, ακόμη κι αν δε ξέραμε ποιος είναι ο Parallax ή τα γεγονότα του ZERO HOUR. Ο Tony Bedard μας παρουσιάζει έναν αδύναμο και απελπισμένο Hal Jordan, ο οποίος, έχοντας χάσει τις δυνάμεις του (εξαιτίας του θόλου του Telos) έχει μετανοήσει και παραδοθεί στις Αρχές. Παράλληλα, ο επόμενος Green Lantern, Kyle Rayner, τον στηρίζει συνεχώς, πιστεύοντας στην ηρωική του φύση. Πρόκειται για συναισθηματικές σκηνές characterization που σε βοηθούν να επενδύσεις στην ιστορία.

Οι σκηνές αυτές, όμως, δίνουν γρήγορα τη θέση τους σε σκηνές δράσης, απόλυτης καταστροφής και γενοκτονίας, όταν ο Jordan επανακτά τις δυνάμεις του (και την προσωπικότητα του Parallax) και σκοπεύει στην ολοκληρωτική καταστροφή της Electropolis, στο πλαίσιο των όσων ζητά ο Telos. Και αυτές οι σκηνές είναι έντονες, καλοσχεδιασμένες και συναισθηματικά φορτισμένες κατά τόπους – αλλά δεν έχουν το ίδιο αποτέλεσμα με τις προηγούμενες. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, τα δύο τεύχη του GREEN LANTERN/PARALLAX μου έδωσαν την εντύπωση πως αφηγήθηκαν την μεγαλύτερη ιστορία.

CONVERGENCE: THE FLASH #1-2
Writer: Dan Abnett
Artist: Federico Dallocchio
DC Comics

O Flash είναι πάντα ο ήρωας που πρέπει να έχεις στο νου σου, όταν η DC σχεδιάζει ένα event που θα αλλάξει μια για πάντα το universe της. Σε γενικές γραμμές, αυτό ισχύει και στο CONVERGENCE, αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο που ίσχυε, για παράδειγμα, στο CRISIS ON INFINITE EARTHS και στο FLASHPOINT. Ο Barry Allen δεν έχει εδώ μεγάλο ρόλο στα γεγονότα που διαδραματίζονται στην κεντρική σειρά, αλλά είναι πρωταγωνιστής του ίσως πιο ουσιώδους tie-in.

Το πρώτο τεύχος μας παρουσιάζει τη βαρετή ζωή του όχι-πια-fastest-man-alive Barry Allen και μια εξαιρετικά feelgood σκηνή στο τέλος, όταν οι δυνάμεις του επανέρχονται. Και το δεύτερο φέρνει τον Flash αντιμέτωπο με τον Superman του Tangent Universe. Μετά το πρώτο απαραίτητο αναγνωστικό ξυλίκι, όμως, ξεκινά η ουσία και μας παρουσιάζονται διλήμματα, κίνητρα και το νόημα της αυτοθυσίας – ακόμη και με sneak peeks στα γεγονότα του CRISIS!

CONVERGENCE #8
Writers: Jeff King, Scott Lobdell
Artists: Stephen Segovia, Carlo Pagulayan, Eduardo Pansica, Ethan Van Sciver
DC Comics

To όγδοο τεύχος του CONVERGENCE όχι μόνο ολοκλήρωσε το σημαντικότερο φετινό event της DC (και ενδεχομένως το σημαντικότερο του New 52), αλλά κατόρθωσε να συνοψίσει σε μερικές σελίδες όλα τα χαρακτηριστικά της σειράς: τα καλύτερα και τα χειρότερα.

Και ξεκινώ με τα χειρότερα. Το τέλος, θύμα του αψυχολόγητου pacing ολόκληρης της σειράς, είναι αντικλιμακτικό και αναλώνεται είτε σε μακρόσυρτες σκηνές είτε σε βιαστικές εξελίξεις. Βιαστικά και αψυχολόγητα μοιάζουν και κάποια panels, όπως ένα στην αρχή του τεύχους που παρουσιάζει σε άσχετες πόζες τους πρωταγωνιστές. Τέλος, όπως και σε ολόκληρη τη σειρά, δε βλέπουμε και κάτι τόσο σημαντικό – οι χαρακτήρες μας λένε ότι βλέπουμε κάτι σημαντικό.

Στα καλύτερα, από την άλλη, ανήκει το εντυπωσιακό σχέδιο των Van Sciver και Segovia και οι πολλές αναφορές σε προηγούμενα events και παράλληλους κόσμους του multiverse (όχι του Morrison – αν και αναφέρεται και αυτό), οι οποίες μας επιτρέπουν να τα φανταστούμε με διαφορετικούς τρόπους – αν, μάλιστα, δεν κατάλαβα λάθος, το CONVERGENCE αφήνει να καταλάβουμε ότι τα γεγονότα του CRISIS ON INFINITE EARTHS άλλαξαν! Τέλος, η ολοκλήρωση της σειράς αφήνει αρκετά ανοιχτά μέτωπα, ως προς τα σενάρια που μπορεί να ακολουθήσει η DC στο μέλλον.

Το CONVERGENCE #8, λοιπόν, έκλεισε μέτρια ένα μέτριο event που παρουσίαζε πολύ περισσότερο ενδιαφέρον στα tie-ins του παρά στην core σειρά.

SECRET WARS: BATTLEWORLD #1
Writers: Josh Williamson, Ed Brisson
Artists: Mike Henderson, Scott Hepburn
Marvel Comics

H σειρά BATTLEWORLD παίζει μικρό ρόλο (ενδεχομένως και μηδαμινό, πέρα από το να μας συστήσει κάποιους χαρακτήρες που ίσως μεταφερθούν αργότερα στην κύρια σειρά) στα γεγονότα του SECRET WARS και αποτελεί περισσότερο μια standalone ανθολογία με αυτοτελείς ιστορίες. Το πρώτο τεύχος ανοίγει με την ιστορία του Punisher, ο οποίος έχει καταληφθεί από το πνεύμα του Dr. Strange (αλλά όχι αυτού που παίζει το ρόλο του σερίφη του Dr. Doom – go figure) και ζει κυνηγημένος. Στην ιστορία αυτή αντιμετωπίζει την τετράδα των Wolverine, Spider-Man, Hulk και Ghost Rider, οι οποίοι δουλεύουν για τον Doom. Η μεταξύ τους μάχη είναι εντυπωσιακή και το σχέδιο είναι αυτό που κλέβει τις εντυπώσεις.

Η δεύτερη ιστορία, από την άλλη, είναι μια ακόμη στη σειρά αυτών που σπάνε πλάκα εις βάρος του M.O.D.O.K. (δεν ήξερα ότι είχε επανέλθει στη μόδα αυτό). Έχει κάποιες διασκεδαστικές στιγμές, παραλλαγές του M.O.D.O.K. από κάθε universe και ωραίο καρτουνίστικο σχέδιο. Αλλά τίποτε παραπάνω.

BATMAN #40
Writer: Scott Snyder
Artist: Greg Capullo
DC Comics

Μας τελείωσε το “Endgame”… Kαι μας τελείωσε με τέτοιο τρόπο που οι δημιουργοί σιγουρεύονται πως θα μας απασχολήσει για καιρό. Η πολυαναμενόμενη τελική (τελική, όμως, όχι σαν την προηγούμενη στο “Death Of The Family”) μάχη ανάμεσα στον Batman και στον Joker είχε απ’ όλα – αντίστροφες μετρήσεις, plot twists, αναπάντεχες συμμαχίες, δράση, βία, ακόμη πιο βίαιη βία, διαλόγους, κλεφτές ματιές στην ψυχοσύνθεση του Joker και αναφορές σε προηγούμενα storylines.

Και αν τα περισσότερα συγχαρητήρια για ένα storyline που φαντάζει ήδη κλασικό τα αξίζει ο Scott Snyder, το σφίξιμο του χεριού και το χτύπημα στην πλάτη το αξίζει ο Greg Capullo. Ο σταθερά εξαιρετικός penciller μοιάζει να κράτησε τον καλύτερο εαυτό του για το τέλος. Οι καθόλου συντηρητικές βίαιες σκηνές (ανέφερα ότι η βία είναι πολύ βίαιη βία;) δε φοβούνται να δείξουν αίματα, δόντια να πετάνε και ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, ενώ και κάθε σκηνή μοιάζει να έχει σχεδιαστεί περισσότερες από μία φορά, για να επιλεγεί η καλύτερη.