AIRBOY #1

Writer: James Robinson
Artist: Greg Hinkle
Image Comics

Θέλατε ποτέ να μάθετε πώς φτιάχνεται ένα comic; Πώς σκαρφίζονται όλες αυτές τις ιδέες και πώς βρίσκουν το σχέδιο; Ο χαρακτήρας γιατί φοράει μοβ παντελόνι; Γιατί αποφάσισαν αυτά τα χρώματα; Γιατί δεν χαλάνε τα μαλλιά των υπερηρώων;!

Όλες αυτές οι ερωτήσεις θα απαντηθούν (μάλλον) στο AIRBOY. Ένα comic για την δημιουργία των comics. Αν έχετε διαβάσει Skott McCloud, μην προσπαθείτε να τα συγκρίνετε. Θα δείτε γιατί, παρακάτω.

Αρχικά, τα κύρια πρόσωπα της ιστορίας είναι οι ίδιοι οι δημιουργοί της. Ο James Robinson (STARMAN, FANTASTIC FOUR) και ο Greg Hinkle (THE RATTLER). Και η ιστορία έχει ως εξής. Μία εκδοτική εταιρεία – η Image – θέλει να κάνει reboot σε μία παλιά σειρά από την εποχή The Golden Age of Comic Books, οπότε τηλεφωνεί στον James να του προσφέρει εργασία. Η σειρά είναι το AIRBOY (όπως και η ομότιτλη). Ο τύπος δεν το βλέπει να κινείται το θέμα, αλλά λόγω μίας άθλιας καθημερινότητας που πιστεύει πως έχει, δέχεται και με το παραπάνω.

Έλα όμως που δεν μπορεί ούτε λίστα σουπερμάρκετ να γράψει για τον Airboy. Οπότε καταφεύγει στην συντροφιά του αλκοόλ, στην αρχή. Αργότερα καλεί τον Greg, με σκοπό να οραματιστούν μαζί την ιστορία. Μήπως και καταφέρει να γράψει τίποτα της προκοπής. Μέσα σε ένα φοβερά “τρελό” βράδυ, ξυπνάνε με πονεμένα κεφάλια και τον Airboy να κάνει έφοδο από το παράθυρο τους.

Οι τύποι είχανε γίνει πίτα. Γιατί, μυστικό, για να δημιουργήσεις comics, ζεις sex, drugs and rock ‘n roll. Τουλάχιστον, έτσι μας παρουσιάζονται σε ένα πολύ ωμό, άγριο και με ιδιαίτερα χοντροκομμένο χιούμορ οι δημιουργοί μας.

Παρμένη ή όχι από τη πραγματική ζωή, η ιστορία είναι γραμμένη, έτσι ώστε να ζητάς περισσότερο. Η σύνδεση δε με τους εαυτούς τους – μάλλον η ογδοηκοστή πέμπτη φορά που το αναφέρω – το κάνει ακόμα πιο εντυπωσιακό. Δύσκολα γράφεις για εσένα χωρίς να ωραιοποιείς την κατάσταση. Όπως και δύσκολα σε σχεδιάζεις. Φωτογραφιούλες δεν κοίταξα (κυρίως γιατί γράφω στα μαύρα μεσάνυχτα), αλλά μάλλον είναι πετυχημένοι. Καρτουνίστικοι λίγο, αλλά όσο πρέπει. Ο Hinkle έχει καθαρή γραμμή και αρκετά λεπτομερές περιβάλλον γύρω από τους χαρακτήρες του. Ακόμα, από το comic απουσιάζουν χρώματα, εκτός δίχρωμων – άντε το πολύ τρίχρωμων panels – γεγονός που αναδεικνύει το σκίτσο του Hinkle περισσότερο.

Εμένα μου άρεσε, επειδή μου αρέσει αυτή η ωμή παρουσίαση πραγματικών γεγονότων. Μου αρέσει, όμως, και επειδή το θεωρώ αρκετά επιτυχημένο. Οπότε, θεωρώ πως πραγματικά αξίζει μία ματιά. Έστω και μία μικρούλα!