PROVIDENCE #1

Writer: Alan Moore
Artist: Jacen Burrows
Avatar Press

O Alan Moore επισκέφτεται, για μια ακόμη φορά, τη μυθολογία του H.P. Lovecraft, με το PROVIDENCE. H αρχή είχε γίνει με το διήγημα THE COURTYARD, που δημοσιεύτηκε στην ανθολογία THE STARRY WISDOM και αργότερα μεταφέρθηκε σε comic από τους Antony Johnston και Jacen Burrows. Οι ιδέες που πρότεινε ο Moore ήταν, από τη μια,  αρκετά φρέσκες και τολμηρές και ανανεωναν τη μυθολογία του Κθουλου, ενώ από την άλλη εμεναν και αρκετά πιστές σε αυτή. Αργότερα κυκλοφόρησε και το NEONOMICON, όπου και πάλι ο Moore προσπάθησε να ανανεώσει, με έναν πολύ τολμηρό τρόπο, τη μυθολογία Κθούλου, λαμβάνοντας αυτή τη φορά μάλλον ανάμικτες κριτικές.

Πριν από περίπου 100 χρόνια, ένας νεαρός δημοσιογράφος στις ΗΠΑ, o Robert Black, αναζητά ένα θέμα για να συμπληρώσει την ύλη της εφημερίδας που δουλεύει. Με αυτή την αφορμή, θα συναντήσει έναν συγγραφέα που πάσχει από μια περίεργη “πάθηση”, η οποία τον αναγκάζει να ζει σε ένα διαμέρισμα με ιδιαίτερα χαμηλή θερμοκρασία.

Δεν χρειάζεται κανείς να είναι μεγάλος μελετητής της μυθολογίας που έστησε ο H.P. Lovecraft, για να βρει κάποιες από τις αναφορές που γίνονται σε όλη τη διάρκεια του comic. Οι αναφορές αυτές, ακόμη και όταν είναι προφανείς, δε γίνονται πάντα με εντελώς ευθύ τρόπο. Ας πούμε, ονόματα χαρακτήρων που παραπέμπουν σε αυτούς του Lovecraft, δεν είναι ακριβώς τα ίδια αλλά παρόμοια, σαν κάπως συγκαλυμμένα. Αυτό που είναι, όμως, πιο σημαντικό είναι ότι δεν χρειάζεται να εχει κάποιος οποιαδήποτε γνώση της μυθολογίας Κθούλου, για να εκτιμήσει το PROVIDENCE. Οι όποιες αναφορές δεν είναι το επίκεντρο της ιστορίας (όπως π.χ. στο LEAGUE OF EXTRAORDINARY GENTLEMEN, το οποίο μοιάζει περισσότερο με σπαζοκεφαλιά αναφορών), αλλά συμβαίνουν στο περιθώριό της και δίνουν αυτή τη διάσταση ενός λογοτεχνικού λαβύρινθου από καθρέφτες, που θυμίζει πολύ το έργο του Lovecraft.

Στο κομμάτι του σχεδίου, ο Jacen Burrows είναι πάνω-κάτω αυτό που περιμέναμε. Συνεπής artist, χωρίς μεγαλειώδεις στιγμές αλλά επαρκής για τη δουλειά που κάνει. Και νομίζω πως και ο Moore ξέρει πως οι ικανότητες αυτές του Burrows τον κάνουν ιδανικό για το PROVIDENCE, αφού το ενδιαφέρον στο οπτικό κομάτι κερδίζουν περισσότερο οι γωνίες λήψης, αλλά και οι ακολουθίες αυτών. Όπως και στο NEONOMICON, έχει επιλεγεί ένα βασικό grid από τέσσερα συνήθως panels, το καθένα από τα οποία κρατά όλο το πλάτος της σελίδας, αλλά μοιράζεται το ύψος της με τα υπόλοιπα. Συχνά, δύο ή περισσότερα από τα panels αυτά, ενώνονται για να δημιουργήσουν ένα νέο, μεγαλύτερο. Με αυτό το τρικ, o Moore από τη μια κρατά ένα σταθερό format, για να επιτρέψει στον αναγνώστη να μπει καλύτερα μέσα στην ιστορία, και από την άλλη καταφέρνει να κοντρολάρει τον ρυθμό της ανάγνωσης.

Στο τέλος του comic, υπάρχει και ένα συνοδευτικό κείμενο από το ημερολόγιο του πρωταγωνιστή, όπου περιγράφει τα γεγονότα της ημέρας του. Ο Moore επιλέγει να μη μας δώσει κάτι εντελώς νέο, που θα πλαισιώνει τον κόσμο που έχει φτιάξει, αλλά να μας ξαναδώσει όσα είδαμε στο comic, μεσα από μια νέα διάσταση, προσφέροντάς μας έτσι μια κάπως πιο αποκαλυπτική εικόνα και προσθέτοντας εκεί τα νέα στοιχεία.

Νομίζω πως ο καιρός που η κυκλοφορία ενός νέου comic του Moore ήταν ένα πολύ σημαντικό γεγονός για τους απανταχού comic fans, έχει από καιρού περάσει. Googlaroντας τις λέξεις “alan moore providence”, είδα ότι με την κυκλοφορία του PROVIDENCE, από τα μεγάλα comics-related sites, μόνο το Bleeding Cool ασχολήθηκε (και φαντάζομαι πως ο λόγος είναι ότι αποτελεί κυκλοφορία της Avatar). Προσωπικά, δεν το βλέπω ως κάτι κακό αυτό. Δεν χρειάζεται τη προσοχή των Μέσων ο Moore για να μας δώσει κάτι σημαντικό – και στην πραγματικότητα δεν πιστεύω πως ταίριαζε περισσότερη φασαρία στο PROVIDENCE. Η ιστορία κινείται σε πολύ ήρεμους ρυθμούς και το μόνο που μπορεί να διακρίνει κανείς είναι μια αίσθηση φρικτού που ελλοχεύει. Όπως και στα έργα του ίδιου του Lovecraft, δηλαδή.

Μου άρεσε το PROVIDENCE. Νομίζω ότι ο Moore κάνει άλλη μια φιλόδοξη προσπάθεια να ανανεώσει ένα horror subgenre (όπως έκανε και με το CROSSED PLUS ONE HUNDRED, αλλά εδώ η εκτέλεση του βγαίνει λίγο καλύτερα). Ήδη τα πρώτα annotations έχουν δημοσιευτεί στο δικτυο, αλλά θα σας πρότεινα να μην ξεκινήσετε από εκεί. Tο PROVIDENCE #1 μπορεί κανείς να το εκτιμήσει για αυτό που είναι… Για τις παράξενες γωνίες λήψης, για την αίσθηση τρόμου που ελλοχεύει και για τις μικρές λεπτομέρειες που φιλοδοξούν να στήσουν έναν ολόκληρο κόσμο.