BLACK CANARY #1

Writer: Brenden Flecher
Artist: Annie Wu
DC Comics

Στα πλαίσια της προσπάθειας για ανανέωση από πλευράς DC (γιατί ο ανταγωνισμός είναι αμείλικτος και minorities friendly και κοντά στη νεολαία και hip), προκύπτουν, κατά καιρούς, κάποιοι ενδιαφέροντες τίτλοι. Πρώτος και καλύτερος, το hipster και αρκετά ανάλαφρο BATGIRL, με καινούρια στολή και ύφος. Κατά πόδας, όπως φαίνεται από το πρώτο τεύχος της σειράς, σκοπεύει να ακολουθήσει και το BLACK CANARY, με βία, μουσική και χαλάσματα, με “πονεμένο” punk rock παρελθόν και μέλλον.

Η D.D. είναι ή καινούρια τραγουδίστρια του συγκροτήματος Black Canary, από το Gotham. Είναι μυστηριώδης, σκοτεινή, με μαγευτική φωνή και παρ’ ότι πνίγει στο αίμα και τα μπουνίδια κάθε live του συγκροτήματος, καταφέρνει να μην είναι το πιο άξιο απορίας μέλος του. Το πιο περίεργο μέλος του εν λόγω συγκροτήματος είναι η κιθαρίστρια, Ditto, ένα κοριτσάκι, στην εφηβεία, αν όχι μικρότερο, το οποίο είναι αγνώστου προελεύσεως και απολύτως σιωπηλό. Όταν η D.D. καταλαβαίνει ότι ή Ditto βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο, όταν την προειδοποιούν/απειλούν σκιώδη τέρατα, αποφασίζει να την πάρει και να φύγουν, για να την προστατέψει όπως μόνο εκείνη ξέρει (με sonic κραυγές και ακόμη περισσότερα μπουνίδια) χωρίς να διακινδυνεύει τις ζωές των υπόλοιπων μελών του συγκροτήματος και τυχαίων περαστικών. Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν γίνεται δεκτό από τους υπόλοιπους, που προφανώς επιλέγουν να ρισκάρουν τη ζωή τους ενάντια σε φρικιαστικά τέρατα που μεταμορφώνονται σε εξίσου φρικιαστικούς γιάπηδες, για να μη χαλάσουν το τουρ της μπάντας και το συμβόλαιο με τη δισκογραφική, αλλά κυρίως για τη φιλία!

Δεν είναι ακριβώς ξεκάθαρο στα μάτια μου από πού πιάνει τον χαρακτήρα, αν και υπονοείται ότι είναι μετά το διαζύγιο με τον Green Arrow και μετά το Justice League, εντός δηλαδή του continuity , αλλά ταυτόχρονα η D.D., a.k.a. Black Canary, είναι σε μια μπάντα που την λένε Black Canary, αλλά κανείς δεν γνωρίζει την ταυτότητά της. Κάτι χάνω σίγουρα, συγχωράτε με! Αγνοώντας αυτό, όμως, το BLACK CANARY είναι μία fun ιστορία, με καλούς χαρακτήρες, αν και αφελώς φτιαγμένους. Το όλο set up παραπέμπει λίγο σε Buffy the Vampire Slayer και άλλες τέτοιες εφηβικές σειρές, με τους αθώους, αδύναμους bystanders, να πλαισιώνουν την δυναμική πρωταγωνίστρια, να την επιβεβαιώνουν, και να δικαιολογούν την ύπαρξή της.

Η Annie Wu κάνει απίστευτη δουλειά στο artwork του τεύχους, με ωραία κίνηση, χωρίς να χάνει σε αισθητικό αποτέλεσμα, και καταπληκτικό στιλιζάρισμα. Η Wu ανήκει σε αυτή την καινούρια σχολή δημιουργών, που κάνει τους υπερήρωες, υπερήρωες, χωρίς να δεσμεύεται από το παλιότερο αυστηρό, ρεαλιστικό στιλ που επιβαλλόταν σε όσους έκαναν τέτοιου είδους (και τέτοιας κυκλοφορίας) comics.

Αν έφτιαχνα σήμερα μια λίστα με τρέχοντα comics που θα ήθελα να παρακολουθώ κάθε μήνα, το BLACK CANARY θα τα κατάφερνε πανηγυρικά να συμπεριληφθεί. Επειδή, όμως, δεν είμαι ποτέ συνεπής με τις λίστες (και γι’ αυτό δεν τις φτιάχνω κιόλας), πιθανολογώ, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να διαψευσθώ, ότι θα παρακολουθήσω το BLACK CANARY, μέχρι να μου λυθούν οι περί continuity απορίες, ή μέχρι να με χάσει εντελώς.