BEST OF: Comic Book Deaths

Με το κλίμα των ημερών να είναι το λιγότερο ασυνήθιστο, θα υποθέσω ότι οι μισοί από εσάς βρίσκεστε στην πόλη, προσπαθώντας να ανεχτείτε την ζέστη, και οι υπόλοιποι μισοί έχετε πάει στην εξοχή για να εξοπλίσετε το πυρηνικό σας καταφύγιο με κονσέρβες ή κάτι τέτοιο.

Επειδή, όμως, εδώ είναι Comicdom και δεν πτοούμαστε ούτε από τον καιρό ούτε από την επικαιρότητα, ας αλλάξουμε κλίμα, πιάνοντας ένα πιο ανάλαφρο θέμα: το θάνατο.

Οι θάνατοι χαρακτήρων στα mainstream comics έχουν υπάρξει ένα πολυσυζητημένο θέμα, κυρίως λόγω της μικρής τους σημασίας. Ειδικά στο σύγχρονο entertainment industry, με franchises και χαρακτήρες που αποφέρουν εκατομμύρια – ή ακόμη και δισεκατομμύρια – το ενδεχόμενο να μείνει ένας χαρακτήρας νεκρός και αχρησιμοποίητος δεν παίζει ως ρεαλιστική επιλογή. Στην περίπτωση των comics, λοιπόν, όπου έχουμε κι ένα continuity να διατηρήσουμε, η επιστροφή των νεκρών χαρακτήρων γίνεται αρκετά κυριολεκτικά, καταστρέφοντας έτσι το suspension of disbelief και καθιστώντας αδύνατο το να νοιαστούμε για χαρακτήρες που είναι πρακτικά αθάνατοι.

Αυτό, φυσικά, δε σταματά τους δημιουργούς από το να χρησιμοποιήσουν τους θανάτους των χαρακτήρων τους για να δημιουργήσουν δραματικές, αν και συχνά κλισέ, σκηνές έντασης και θλίψης, μερικές από τις οποίες θα δούμε παρακάτω.

Εξυπακούεται ότι ακολουθούν SPOILERS.

10. Elektra – DAREDEVIL (VOL. 1) #181 (1982)

Τη δεκαετία του ‘80, ο Frank Miller ανέλαβε το να μετατρέψει έναν Β’ κατηγορίας υπερήρωα σε έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους χαρακτήρες της dark ‘n’ gritty εποχής των comics. Ο λόγος φυσικά για τον Daredevil. Ο Miller εμπλούτισε τον μύθο του φύλακα-διαβόλου του Hell’s Kitchen, εγκαθιδρύοντας το γνωστό πλέον noir ύφος του τίτλου και πλαισιώνοντας τον Matt Murdock με ένα δυνατό cast δευτερευόντων χαρακτήρων, με πρώτη και καλύτερη την Elektra.

Η ελληνικής καταγωγής martial artist Elektra Natchios διέφερε από το σύνηθες στερεότυπο της άβουλης συντρόφου του υπερήρωα πρωταγωνιστή. Γεγονός που έκανε το θάνατό της από τον Bullseye ακόμη πιο απρόβλετο και τραγικό γεγονός.

9. Captain America – CAPTAIN AMERICA (VOL. 5) #25 (2007)

Για κάθε αναγνώστη comics υπάρχει μια σύντομη περίοδος “αθωότητας”, κατά την οποία ο χαμός ενός χαρακτήρα φαίνεται συνταρακτικό γεγονός. Για εμένα, αυτή η περίοδος συνέπεσε με τον θάνατο του Steve Rogers, όταν αυτός δολοφονήθηκε από τον Crossbones λίγο την λήξη του event CIVIL WAR.

Ναι, προφανώς και επέστρεψε, αλλά ο θάνατός του έδωσε αφορμή για ένα πολύ αξιόλογο story arc, αλλά και το miniseries FALLEN SON, που εξετάζει την απουσία του και ασχολείται με την φύση των αμερικανικών αξιών.

8. Ultimate Spider-Man – ULTIMATE SPIDER-MAN (VOL. 1) #160 (2011)

Αυτά που ξέρατε να τα ξεχάσετε. Εδώ είναι Ultimate Universe και τα πράγματα σοβαρεύουν.

Πέρα από την συχνά-πυκνά χαμηλή ποιότητα των ιστοριών του, ένα βασικό ατού του Ultimate Universe της Marvel ήταν πως οι νεκροί χαρακτήρες παρέμεναν νεκροί.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η Ultimate ενσάρκωση του Peter Parker, η οποία μετά από ένα τραγικό event με τίτλο (τι έκπληξη!) THE DEATH OF SPIDER-MAN δεν επιστρέφει, ενώ ο τίτλος του Ανθρώπου-Αράχνη περνάει στον νέο χαρακτήρα Milles Morales.

 7. Boy Blue – FABLES #81 (2009)

Το FABLES δεν είναι υπερηρωικό comic και η παρουσία ενός χαρακτήρα του στην λίστα μου φαίνεται κάπως παράταιρη. Πρέπει, ωστόσο, να τον συμπεριλάβουμε, κυρίως γιατί ο Bill Willingham χρησιμοποιεί τον θάνατο του συμπαθέστατου σαλπιγκτή για να σχολιάσει τους θανάτους και τις νεκραναστάσεις τον ηρώων στα comics. Ο Boy Blue, ένας αρχικά αφανής χαρακτήρας, μετατρέπεται σταδιακά σε ήρωα, αποκτά ένα τραγικό backstory, εισβάλει μόνος του στα κατεχόμενα Homelands και εν τέλει πεθαίνει, αφήνοντας ένα κενό που είναι δύσκολο να αγνοηθεί.

Η αναμονή της επιστροφής του από τους κατοίκους της Fabletown και η ανάδειξή του σε μεσσία παίζει με τις προσδοκίες μας ως κοινού, σχετικά με την αντιστρεψιμότητα του θανάτου στα comics, παρόλο που το νεκρό πνεύμα του μας διαβεβαίωσε ότι δεν έχει σκοπό να επιστρέψει.

6. Gwen Stacy – THE AMAZING SPIDER-MAN #121 (1973)

Πολλά έχουν ειπωθεί για τους θανάτους γυναικείων χαρακτήρων στα comics. Τα είπε η Gail Simone όταν μίλησε για τις λεγόμενες “women in refrigerators” και, είτε συμφωνεί κανείς είτε όχι, μπορούμε, φαντάζομαι, να συμφωνήσουμε ότι υπάρχει ένα μοτίβο στο θέμα “νεκρές σύντροφοι υπερηρώων”.

Σε αυτήν την αμφιλεγόμενη κατηγορία ανήκει και ο θάνατος της Gwen Stacy. Η δραματική φύση της συγκεκριμένης ιστορίας βασίζεται κυρίως στο γεγονός ότι ο Peter αποτυγχάνει στο να την σώσει από τον Green Goblin, προσθέτωντας έτσι ακόμη περισσότερο στο βάρος της φράσης “With great power comes great responsibility”.

5. Jean Grey – UNCANNY X-MEN #137 (1980)

Για πολλά χρόνια, οι σελίδες των X-MEN φιλοξενούσαν την απόλυτη superhero σαπουνόπερα. Το μείγμα δράσης και περιπέτειας με μπόλικο κλάμα, καημό και νεανικούς έρωτες ήταν που εξασφάλισε στον τίτλο την επιτυχία του, ένα μείγμα που φτάνει στο αποκορύφωμά του στο “The Dark Phoenix Saga”.

Όταν η Jean Grey επιλέγεται ως ξενιστής από μια εξωγήινη οντότητα γνωστή ως Phoenix, εν τέλει επιλέγει να πεθάνει, παίρνοντας το Phoenix Force μαζί της, σε μία από τις πιο δραματικές σκηνές που έχουν παρουσιαστεί ποτέ σε comic.

4. The Flash – CRISIS ON INFINITE EARTHS (1985)

Το CRISIS IN INFINITE EARTHS είναι ένα από τα πρώτα και ίσως από τα καλύτερα restart evente υπερηρωικού σύμπαντος και περιλαμβάνει αρκετούς θανάτους που θα μπορούσαν να βρουν μια θέση στη λίστα, με καλύτερο παράδειγμα την Supergirl.

Αν έπρεπε, όμως, να διαλέξουμε έναν, αυτός θα ήταν ο θάνατος του παγιδευμένου στο χρόνο Barry Allen, που προσπαθεί να ειδοποιήσει του υπερήρωες για το επερχόμενο τέλος του multiverse.

Η εικόνα του Flash να επαναλαμβάνει τη φράση “we must save the world”, ενώ το σώμα του αποσυντίθεται, είναι – όπως και να το κάνουμε – αξιομνημόνευτη.

3. Robin (Jason Todd) – BATMAN (VOL. 1) #428 (1988)

“Holy shit, αυτό ήταν βάναυσο” είναι η φράση που περιγράφει την αντίδρασή μου στην πρώτη ανάγνωση του A DEATH IN THE FAMILY – όπως φανταζομαι και των περισσότερων αναγνωστών.

Ο θάνατος του σχετικά αντιπαθή στο κοινό Jason Todd είχε προκύψει μέσω τηλεφωνικής ψηφοφορίας και γράφτηκε από τον Jim Starlin, ο οποίος καταλαμβάνει δύο θέσεις σε αυτήν τη λίστα.

Η μετέπειτα επιστροφή του μειώνει, φυσικά, τη σημασία του όλου γεγονότος, αλλά ο θάνατός του έχει αφήσει το στίγμα του τόσο στον Bruce Wayne όσο και στους αναγνώστες.

2. Captain Marvel – THE DEATH OF CAPTAIN MARVEL (1982)

Η ιδιαιτερότητα που κατατάσσει τον Captain Marvel στη δεύτερη θέση είναι πως ο θάνατος του είναι τραγικός, επειδή είναι κοινότυπος. Κι αυτό επειδή ο Mar-Vell δεν πεθαίνει ούτε σώζοντας το σύμπαν, ούτε προσπαθώντας να υπερασπιστεί τους αθώους, αλλά από καρκίνο.

Περιτριγυρισμένος από φίλους που στάθηκαν ανίκανοι να τον βοηθήσουν και εχθρούς που ήρθαν για να υποβάλλουν τα σέβη τους, ο Mar-Vell οδηγείται στην μεταθανάτια ζωή από τον ψυχοπομπό-Thanos, σε ένα graphic novel γραμμένο από τον Jim Starlin, που παρουσιάζει μια παράξενα ρεαλιστική και όχι ιδιαίτερα ηρωική όψη του θανάτου.

1. Superman – SUPERMAN (VOL.2) #75 (1993)

Το νέο κάνει τόση εντύπωση, που αναφέρεται σε εφημερίδες. Τα τεύχη κυκλοφορούν σε μαύρες σακούλες που φέρουν ένα ματωμένο S. Ο “Άνθρωπος του Αύριο” είναι νεκρός.

Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως το DEATH OF SUPERMAN δεν αξίζει να βρίσκεται στην πρώτη θέση της λίστας, μια άποψη με την οποία δεν διαφωνώ απόλυτα. Η ιστορία φαίνεται πρόχειρη, το τρικ για να τονωθούν οι χαμηλότερες από ποτέ πωλήσεις του τίτλου είναι προφανές και κάπως αντιαισθητικό και το γεγονός ότι ξεκίνησε την τακτική των θανάτων και νεκραναστάσεων των χαρακτήρων είναι τουλάχιστον ατυχές.

Από την άλλη, βέβαια, έχουμε να κάνουμε με τον Superman και η σημασία του θανάτου του “Man of Steel” είναι αρκετή για να επισκιάσει όλα τα αρνητικά, χαρίζοντας έτσι στην επικών διαστάσεων μάχη με τον Doomsday την πρώτη θέση στη λίστα.