AGE OF APOCALYPSE #1

Writer: Fabian Nicieza
Artist: Gerardo Sandoval
Marvel Comics

Η γραμμή που έχουν ακολουθήσει οι Big Two στα καλοκαιρινά events τους (το CONVERGENCE της DC και το SECRET WARS της Marvel) εκτείνεται μέσα από ένα κοινό στοιχείο: τη νοσταλγία που φέρνουν ήρωες και τίτλοι που έχουν μεν εξαφανιστεί, αλλά μένουν χαραγμένοι στις μνήμες των αναγνωστών.

Στα tie-ins του CONVERGENCE, για παράδειγμα, είδαμε τους ήρωες της DC πριν το reboot του New 52, σε τίτλους που είχαν ακυρωθεί από την περίοδο του CRISIS ON INFINITE EARTHS. Και στο SECRET WARS της Marvel βλέπουμε tie-ins όπως τα CIVIL WAR, YEARS OF FUTURE PAST και AGE OF APOCALYPSE, μεταξύ άλλων.

Η συγκεκριμένη γραμμή παρουσιάζει θετικά στοιχεία – τουλάχιστον από θεωρητικής πλευράς. Χάρη στον παράγοντα της νοσταλγίας, η γραμμή αυτή μπορεί να φτάσει έναν από τους τίτλους αυτούς στα ουράνια. Ποιος δε θα ήθελε να διαβάσει, άλλωστε, μια νέα ιστορία του Pre-Crisis DC Universe ή της Earth-259 του AGE OF APOCALYPSE; Πολύ γρήγορα, όμως, η ίδια γραμμή μπορεί να καταλήξει στον πάτο ενός σκοτεινού πηγαδιού. Ποιος δε θα είναι, άλλωστε, τουλάχιστον δέκα φορές πιο αυστηρός με ένα comic που φέρει τον τίτλο μιας από τις αγαπημένες του ιστορίες;

Εξηγούμαι, λοιπόν, από νωρίς. Το AGE OF APOCALYPSE του 1995 αποτελεί μια από τις αγαπημένες μου ιστορίες των X-Men. Για το λόγο αυτό, δε θα μπορούσα να προσπεράσω την ευκαιρία να το διαβάσω (εδώ πήγα και είδα το TERMINATOR: GENISYS – εδώ θα κολλήσω;). Για τον ίδιο λόγο, δε θα μπορούσα να προσπεράσω και όποια αυστηρότητα μου προσδίδει το παραπάνω γεγονός.

Ανοίγοντας, πάντως, το νέο AGE OF APOCALYPSE #1, είδα μπροστά στα μάτια μου εκείνο το τούνελ (ξέρετε, φωτεινό, σπειροιδές, νομίζω με φλούο τοιχώματα και με ρολόγια που γυρνούν ανάποδα) που με οδήγησε στο παλιό AoA. Στα credits, άλλωστε, βρίσκεται το όνομα του Fabian Nicieza, writer αρκετά γνώριμου με το τότε σύμπαν. Και το σχέδιο του Gerardo Sandoval, μυρίζει 90s, βρωμάει AoA και ζέχνει Joe Madureira και Humberto Ramos – δεν υπερβάλλω καθόλου! Ξεφυλλίζοντας το πρώτο τεύχος, δεν έβλεπα μόνο γνώριμους χαρακτήρες (Dark Beast και μακρυμάλλη μονόφθαλμο Cyclops – yeah!), αλλά και γνώριμες εικόνες. Και όχι με τρόπο βεβιασμένο και υπερβολικό. Έμοιαζε σαν το πλέον φυσικό εικαστικό αποτέλεσμα.

Παράλληλα, ο Nicieza δεν αναλώνεται στο να μας εισάγει ξανά στο σύμπαν του AoA. Μας πετάει εν μέσω της ιστορίας του και μας αφήνει να κολυμπήσουμε. Αυτό, βέβαια, δε θα το εκτιμήσουν οι νέοι αναγνώστες, αλλά θα κάνει τους παλιούς να νιώσουν σαν στο σπίτι τους. Χάρη και σε αυτόν τον παράγοντα, η νοσταλγία χτυπάει κόκκινο. Αλλά το νέο τεύχος του ΑοΑ είναι ακριβώς αυτό: νέο. Δε μοιάζει με ένα ξεχασμένο τεύχος που ταξίδεψε στο χρόνο, παράταιρο ανάμεσα στα σημερινά. Σχεδόν σε πείθει ότι επρόκειτο για μια σειρά που ποτέ δεν είχε σταματήσει.

Νοσταλγία σε σύγχρονο περιτύλιγμα, λοιπόν. Τι καλύτερο;

Καλύτερο; Δυστυχώς δεν έχει καλύτερο και το AGE OF APOCALYPSE #1 δεν ξεπερνά το σημείο που θα μπορούσε να είναι κάτι περισσότερο από fan service. Ακόμη και το τελευταίο panel του, το οποίο απεικονίζει για πρώτη φορά τους Magneto και Wolverine, έτοιμους για μάχη, δεν υπόσχεται τίποτα παραπάνω, πέρα από το ότι θα δούμε ωραία πράγματα, πράγματα που θα μας θυμίσουν το τότε. Ούτε κάποιο σημαντικό plot twist (αυτό έρχεται νωρίτερα και – για να είμαι δίκαιος – είναι και ενδιαφέρον και πολύ καλά εκτελεσμένο) ούτε κάτι άλλο που θα μπορούσε να λειτουργήσει πέρα από τη γραμμή της νοσταλγίας.

Εξακολουθώ να είμαι δίκαιος και ξεκαθαρίζω ότι το AGE OF APOCALYPSE #1 είναι ένα αξιόλογο τεύχος. Η ιστορία έχει ενδιαφέρον, έχει plot twist και έχει κι έναν απροσδόκητο πρωταγωνιστή (ο Cypher; Σίγουρα θέλω να δω πού το πάει…), αλλά πάσχει σε ρυθμό και πάσχει και σε ουσία. Όπως και σε κάθε άλλο comic που επαναφέρει κάτι γνώριμο και νοσταλγικό, θα ήθελα κάτι που να μου προσφέρει και αυτό το νέο, το απροσδόκητο και το καινούργιο.

Το AGE OF APOCALYPSE #1, όμως, δεν υπόσχεται τίποτε περισσότερο, πέρα από τη νοσταλγία. Σε ταξιδεύει με επιτυχία στο παρελθόν, σε αναγκάζει να αφήσεις μια-δυο νοσταλγικές βαθιές ανάσες και σε προτρέπει να ψάξεις το αρχικό AoA στη βιβλιοθήκη σου. Αλλά σκοπός του δε θα έπρεπε να είναι να σε κάνει να ανυπομονείς για το επόμενο τεύχος;

YΓ: Τον ίδιο τον Apocalypse, πάντως, δεν τον είδαμε καθαρά σε αυτό το τεύχος. Θεοί του marketing και του canon, σας εκλιπαρώ! Ας μην είναι έτσι!