MARKET WATCH: Summer In The City Of Too Many Lights

Κι εκεί κάπου ανάμεσα σε μνημόνια, πυρκαγιές, δημοψηφίσματα και άλλες λαίλαπες της καθημερινής, κοινωνικοπολιτικής ελληνικής πραγματικότητας, υπάρχουν και τα comics. Μπορεί αυτή η στήλη να μην παρουσιάζει κατά κύριο λόγο το θετικό πρόσωπο του Mέσου που αγαπάμε, αλλά ακόμα κι έτσι δεν παύει να είναι μία μικρή παύση σε όλα τα παραπάνω – τουλάχιστον για τον γράφοντα και κυρίως κατά τη διάρκεια της έρευνάς του (=μου).

Secret Wars 3

Πριν από μερικές εβδομάδες, χάρη στο λεγόμενο “hack of Sony Pictures”, βγήκε στην επιφάνεια η συμφωνία της Marvel με την Sony, στην οποία υπάρχει μία αρκετά αναλυτική περιγραφή, με πολλούς περιορισμούς για το τι ακριβώς σημαίνει “κινηματογραφικός Spider-Man/ Peter Parker”. Προσωπικά, θεωρώ τους όρους πολύ λογικούς, εφόσον μία εταιρία σαν την Marvel (ή οποιαδήποτε άλλη κι αν ήταν στη θέση της) θέλει να διατηρήσει το icon status και την ιστορία του διασημότερου χαρακτήρα της, αποφεύγοντας καταστάσεις “φιάσκο”, όπως με την επερχόμενη ταινία των Fantastic Four. Πολλές αντιδράσεις υπήρξαν, βέβαια, και θα καταλάβετε το γιατί διαβάζοντας τις παρακάτω “οδηγίες”:

Σύμφωνα με αυτές, λοιπόν, ο Spider-Man πρέπει να έχει τα εξής υποχρεωτικά χαρακτηριστικά: Να είναι άντρας, να μη σκοτώνει παρά μόνο σε αυτοάμυνα, να μην κάνει βασανιστήρια, να μη βρίζει σε χειρότερο από PG-13 επίπεδο, να μην καπνίζει, να μην πουλάει/προωθεί ναρκωτικά, να πίνει με μέτρο και ούτε αυτός ή η παρτενέρ του στο σεξ να είναι κάτω των 16 ετών. Α, κι επίσης να μην είναι ομοφυλόφιλος – στο σημείο αυτό καταλαβαίνετε πως έγινε ένας κακός χαμός, αλλά είναι λες και δε διάβασε κανείς την παρένθεση ακριβώς δίπλα που γράφει “unless Marvel has portrayed that alter ego – aka τον άνθρωπο κάτω απ’τη μάσκα – as a homosexual”.

O Peter Parker με τη σειρά του, έχει τα εξής χαρακτηριστικά: Το πλήρες όνομά του είναι Peter Benjamin Parker. Είναι λευκός (caucasian) κι ετεροφυλόφιλος. Οι γονείς του βγήκαν από τη ζωή του σε παιδική ηλικία και τον μεγάλωσαν οι γνωστοί θείοι Uncle Ben και Aunt May στην Νέα Υόρκη. Οι δυνάμεις του εμφανίζονται είτε στο Λύκειο είτε στο Πανεπιστήμιο από δάγκωμα αράχνης. Φτιάχνει μόνος του το πρώτο του μπλε-κόκκινο κουστούμι, ενώ η μαύρη στολή είναι συμβιωτική και δε φτιάχτηκε από τον ίδιο. Μεγάλωσε από μεσοαστή οικογένεια στο Queens της Νέας Υόρκης, όπου και τελειώνει το σχολείο για να πάει στην πρωτεύουσα για σπουδές. Κι εδώ όλα καλά, αλλά το πλήθος δε συμφωνεί ιδιαίτερα με το ότι ο Peter Parker πρέπει να είναι απαραίτητα λευκός. Αν είναι έτσι, να κάνουμε τον Miles Morales Κινέζο – γιατί όχι;

Art-O-Matic

Ένα λάθος των συντακτών του io9.com έφερε ξανά στην επιφάνεια την υπενθύμηση της ύπαρξης ενός πολύ σημαντικού κομματιού για την ιστορία της 9ης Τέχνης: το πρώτο προσχέδιο της Wonder Woman από τον H.G. Peter το 1941, το οποίο πουλήθηκε σε δημοπρασία το 2006 για 75 χιλιάδες δολλάρια, σε αντίθεση με τις λανθασμένες πληροφορίες του site. Το επίσης σημαντικό bonus είναι ένα χειρόγραφο γράμμα που συνόδευε το εν λόγω sketch, από τον δημιουργό στον σεναριογράφο William Marston, με επεξηγηματικές λεπτομέρειες για τον χαρακτήρα πριν τη χρήση της στο ALL STAR COMICS #8, και η απάντηση του δεύτερου:

“Dear Dr. Marston, I slapped these two out in a hurry. The eagle is tough to handle – when in perspective or in profile, he doesn’t show up clearly — the shoes look like a stenographer’s. I think the idea might be incorporated as a sort of Roman contraption.

-Peter”

Και η απάντηση του Marston:

“Dear Pete – I think the gal with hand up is very cute. I like her skirt, legs, hair. Bracelets okay + boots. These probably will work out. See other suggestions enclosed. No on these + stripes – red + white. With eagle’s wings above or below breasts as per enclosed? Leave it to you. Don’t we have to put a red stripe around her waist as belt? I thought Gaines wanted it – don’t remember. Circlet will have to go higher – more like crown – see suggestions enclosed. See you Wednesday morning

– WMM.”

Elevator Auction

Μία από τις σπάνιες εκείνες φορές που ανακαλύπτεις μία δημοπρασία και μένεις με το στόμα ανοιχτό είναι και αυτή (πολύ απότομα μπήκα στο θέμα, το ξέρω): Το FLASH COMICS #1 σε CGC NM+ 9.6 — όχι, γράψε λάθος, εδώ μιλάμε για κάτι ακόμα πιο σπάνιο, που ούτε καν γνώριζα την ύπαρξή του: το FLASH COMICS #1 Aschan Edition του 1939! Στην περιγραφή αναφέρεται, εκτός του ότι πρόκειται για ένα από τα μόλις έξι μόνο γνωστά κομμάτια που επιβίωσαν, και μια μικρή ιστορία του. Η τιμή του προς το παρόν βρίσκεται στα πέντε εκατομμύρια δολάρια.

In late 1939, DC and Fawcett, coveting this title, each raced to get its own ashcan version printed and a copyright secured. Each succeeded in printing an ashcan, but DC beat Fawcett to the punch, ever so barely, and gained the copyright to Flash Comics. The title became one of DC’s mainstay Golden Age series, and, later, in 1956, the prime namesake character, The Flash, was instrumental in launching the Silver Age. This COMIC was acquired from long-time Golden Age DC Editor/Production Manager Sol Harrison, who was an excellent custodian of the rare copy. At NM+ 9.6, this beauty is not only the highest-graded DC ashcan known, it may be the highest-graded copy of any ashcan. The cover is a Leo O’Mealia creation for Adventure Comics #41, and the interior was lifted from All-American Comics #8, which featured the first appearance of the Ultra Man

Art-O-Matic #2

Ποιό είναι το αγαπημένο θέμα αυτής της κατηγορίας; Μα φυσικά, οι αντιγραφείς (copyists) γνωστών συνήθως δημιουργών comics! Ε, αυτή τη φορά έχουμε τρεις τέτοιες περιπτώσεις!

Περίπτωση Πρώτη: Σε μία από τις δημοπρασίες που γίνονται με σκοπό τη βοήθεια καταπονημένων δημιουργών μέσω του Hero Initiative, εμφανίστηκε και ένα έργο του Dave Gibbons που δεν είναι δικό του: πρόκειται για μία “παραλλαγή” έργου του πρώτου από τον Dave Laureate, που πρωτοεμφανίστηκε σε παράλληλη έκθεση στο Λονδίνο το 2013, ως “συνοδεία” της έκθεσης του γνωστού κλεπταποδόχου Roy Lichtenstein, τότε, στο Tate Modern κι αργότερα στο Cartoon Museum. Ο σκοπός, όμως, αγιάζει τα μέσα; Η ειρωνία είναι πως τα λεφτά της πώλησης θα διατεθούν για τη βοήθεια βετεράνων του χώρου, δίνοντας όμως έτσι κατά μία έννοια “άφεση αμαρτιών” στο συνεχώς αυξανόμενο αυτό φαινόμενων αντιγραφής με άποψη κι επανασερβιρίσματος ενός έργου σαν κάτι καινούργιο, ενώ ουσιαστικά οι αλλαγές είναι ελάχιστες και δεν τιμούν την original πηγή.

Περίπτωση Δεύτερη: Ένας καινούργιος απατεώνας, ονόματι Christopher Michael Perez, έκανε την εμφάνισή του δειλά-δειλά προς το παρόν σε κοινωνικά δίκτυα, όπως τα Facebook και Deviantart, επιλέγοντας, ανάμεσα σε άλλους, να κλέψει σε καθαρό lineart έργο της Michela Cacciatore. Όταν η ίδια το ανακάλυψε – και μάλιστα με την περιγραφή “Quick Sketch at lunch” – και του ζήτησε να το κατεβάσει, τη διαολόστειλε.

Παραθέτω το original έργο κι από κάτω ένα δεύτερο original έργο – αυτό όμως του Christopher, με τον υπότιτλο “Bored at work”. Προφανώς το διάλειμμα για φαγητό είναι πολύ πιο χρονοβόρο από τις ώρες εργασίας και φαίνεται ξεκάθαρα στις λεπτομέρειες!

WTF? News

Η ένωση πουριτανών γονέων Αμερικής ξαναχτυπά και αφορίζει αυτή τη φορά ένα STAR WARS action figure! Πρόκειται για τη φιγούρα της πριγκίπισσας Leia από τη σειρά της HASBRO, Star Wars Black, στην – όπως αναφέρει το κουτί της – “slave outfit” version της (όλοι, υποθέτω, καταλαβαίνετε σε ποιά σκηνή και σε ποιά από τις ταινίες του franchise αναφέρεται). Οι φεμινιστικές φανφάρες δεν έλειψαν φυσικά, αλλά αυτή τη φορά πολλοί δημιουργοί δεν άντεξαν μία ακόμα τέτοιου είδους αντίδραση και αυτό φαίνεται από δημόσιες παρεμβολές τους για το θέμα, όπως αυτή του Larry Young:

Simon Said

“Go Fuck Yourself!”

“He’s A Douchebag!”

Η πρώτη φράση ανήκει στον Jason Aaron, ενώ η δεύτερη στον Tony Harris, με κοινό αποδέκτη τον Alan Moore. Οι δύο δημιουργοί φαίνεται πως δεν άντεξαν στην κριτική και στους αφορισμούς του Moore για τη σημερινή κατάσταση της comic βιομηχανίας και το superhero genre ειδικότερα και, φανερά προσβεβλημένοι, αντέδρασαν με χυδαιότητα. Διαβάστε το άρθρο του CBR για λεπτομέρειες, καθώς και τη διαφορετική προσέγγιση – και αντίδραση στις αντιδράσεις – του Ivan Brandon.

Απλά, θέλω να υπογραμμίσω πως ο Tony Harris, μέσα σε όλα, μαρτύρησε πως δεν έχει διαβάσει ούτε μία σελίδα από comics του Alan Moore, τον οποίο βρίζει.

Success Story #1 & #2

Το καθεστώς “ελληνικής κρίσης” στο οποίο ζούμε τα τελευταία (;) χρόνια είναι φυσικό να επηρρεάζει κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας και τα χόμπι μας δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση εξαίρεση. Το πιο πρόσφατο χτύπημα που δέχτηκαν τα ελληνικά κομιξάδικα ήταν – και είναι – το προπαγανδιστικό κλείσιμο των τραπεζών, που ουσιαστικά σημαίνει την αδυναμία για τα περισσότερα εξ αυτών να φέρουν παραγγελίες από το εξωτερικό (“περισσότερα”, εφόσον από τη μία δεν είχα feedback από όλα κι από την άλλη είχα την πληροφορία πως το Jemma Books and Comics κατάφερε να ξεπεράσει τον ύφαλο). Και είναι λογικό, εφόσον οι επιτροπές που συνετάχθησαν από τις τράπεζες για αποστολές χρημάτων εκτός ελληνικής επικράτειας, δε θεωρούν σημαντικό λόγο τη βιωσιμότητα ενός μαγαζιού που ζει από τις εισαγωγές εκτός αυτής, ώστε να τους επιτρέψουν να πληρώσουν την Diamond ή κάποιον άλλο προμηθευτή (κάτι που ισχύει ΚΑΙ για τα κομιξάδικα με ελληνικά comics, εφόσον αυτά μπορεί να μην χρησιμοποιούν το PREVIEWS ως βάση παραγγελίας, αλλά έχουν να λαμβάνουν merchandise απ’ έξω).

Η κρίση, βέβαια, είναι ακόμα πιο βαθιά κι αυτό αποτυπώνεται στην τελευταία ανακοίνωση του μακροβιότερου μαγαζιού comics, του Solaris, το οποίο καλεί τους συνδρομητές του να προπληρώνουν (μέρος μάλλον, δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμα) τις παραγγελίες τους από εδώ και στο εξής, μία κίνηση πρωτοφανής στα χρονικά. Εις αναμονή εξελίξεων για αυτό.

Και, φυσικά, η κρίση επηρρεάζει επίσης, όχι μόνο τα μαγαζιά, αλλά και τις αντίστοιχες εκδηλώσεις του χώρου, όπως το “Με Πενάκι και Σκαπάνη” που διοργάνωσαν οι εκδόσεις Ρενιέρη-ComiconShop, το προηγούμενο τριήμερο στο Θησείο. Με ένα budget πολύ μικρό (προφανώς ανύπαρκτο θα έλεγα, εφόσον ακόμα και οι εκτυπώσεις ήταν χορηγία), ήδη πριν ξεκινήσει καλούσε τους συμμετέχοντες να φέρουν δικό τους υλικό (τραπέζια, καρέκλες, προβολείς για τις παρουσιάσεις τους – που κάθε καλλιτέχνης, ως γνωστόν, έχει κι από έναν σπίτι του). Μέχρι το σημείο που (κι εδώ έχουμε ένα δεύτερο “πρωτοφανές στα χρονικά”) οι καλλιτέχνες του “after event πάρτι διασκέδασης” να ζητάνε λεφτά με τον πατροπαράδοτο τρόπο καπέλου-δίσκου-πανεριού από τους επισκέπτες στο τέλος!

Πραγματικά, αν είναι να κάνεις κάτι τόσο ανοργάνωτο (για να μην χαρακτηρίσω τα καπέλα καλύτερα), μην το κάνεις καθόλου.

Comics.Dot.Con

Κι εκεί που έλεγα πως σε αυτό το σημείο θα ασχοληθώ με τον καβγά ανάμεσα σε δύο cartoonists, τον Ulises Farinas και τον Curt Pires, στο SDCC, όπου και ο δεύτερος παραλίγο να εξουδετερωθεί με taser gun από την ασφάλεια, λίγο πριν ορμήξει στον Farinas, ως συνέχεια ενός καυγά τους στο Twitter, σκάει το θέμα με τον Suydam (τον γνωστό Marvel Zombies illustrator) και οφείλω να μιλήσω για αυτό, για πολλούς λόγους.

Ο Arthur Suydam, λοιπόν, φαίνεται πως δεν είναι καλός άνθρωπος. Μία αρχική καταγγελία, μετά το Montreal Comic Con, άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου. Εκεί λοιπόν, στο artists alley, ο Arthur είχε καταλάβει τέσσερα τραπέζια στη σειρά, για να φτιάξει ένα γιγαντιαίο booth. Τίποτα μεμπτό, εκτός από το γεγονός ότι τα υπόλοιπα τραπέζια είχαν αρχικά δοθεί σε άλλους καλλιτέχνες, τους Rachel Richey, Dan Parent και Francis Manapul, οι οποίοι κατέφθασαν στο convention για να δουν τις θέσεις τους αλλαγμένες, κάπου πιο δίπλα ή απέναντι, και ένα ζόμπι μεγαθήριο να υποσκιάζει τα πάντα τριγύρω του.

Το περιστατικό τελικά δεν είναι μεμονωμένο, αφού φαίνεται πως ο Suydam ακολουθεί πάγια αυτή την τακτική στα φεστιβάλ που συμμετέχει. Η αντίδραση ακόμα κι από πρωτοκλασσάτους δημιουργούς, που δεν ήταν παρόντες, αλλά έσπευσαν να καταδικάσουν το γεγονός, ήταν άμεση, ενώ την απάντηση,  του ίδιου του Arthur. λίγες ημέρες μετά, μόνο απολογιτική δεν την λες – το αντίθετο μάλιστα.

Μια απάντηση που αν και αρχικά μπορούσες, πλέον δε θα διαβάσεις στο CBR, γιατί ο ατζέντης του Suydam ζήτησε να κατέβει.

Secret Wars 3 #2

Αυτή η είδηση ίσως και να μην είναι και τόσο σημαντική, για αυτό μπαίνει και τελευταία, αλλά μπορεί και να δίνει το στίγμα της πορείας της Marvel: ο Chris Acquaviva, CFO της Marvel τα 11 τελευταία χρόνια, παραδίδει τη θέση του στον  Rob Steffens, ο οποίος αφήνει τη δική του θέση ως COO της εταιρίας Brodway Video. Το νέο από μόνο του δε λέει και πολλά, ακούγεται όμως πως σε λίγο καιρό θα ανακοινωθεί και η πρόσληψη της Mindy Hamilton, η οποία θα φύγει από την Paramount για να γίνει το δεξί χέρι του Steffens, ωςGlobal Partnerships SVP. Και υπογραμμίζω: δε μιλάμε για τα Marvel Cinematic Studios, μιλάμε για το εκδοτικό κομμάτι.

And Now, Something Completely Different

Καλό καλοκαίρι, να μη σας κουράσω κιόλας. Να πίνετε πολλά νερά, και να τρώτε πολύ πασατέμπο για να διψάτε περισότερο, ώστε να πιείτε ακόμα περισσότερα νερά. Κυριολεκτικά για τα νερά, μεταφορικά για τον πασατέμπο (γιατί το να διψάσετε μπορείτε να το πετύχετε και με ένα μπουκάλι ουίσκυ ευκολότερα).