ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΟΜΙΚΣ: Ντάλα Ήλιος Και Τζιτζίκια…

Γειά σας, γειά σας.. Τέλη Ιουλίου πλέον και σήμερα θα γράψω χαλαρά, για μερικές από τις αυτοεκδόσεις που είχα πάρει από το φετινό Comicdom Con Athens και μου έκαναν εντύπωση. Ξέρω, πέρασε λίγος καιρός από τότε, αλλά κάθισα από τις αρχές του καλοκαιριού και διάβασα σχεδόν ό,τι αγόρασα από το φεστιβάλ, μέσα στη ζέστη και κάτω από τον ήχο εκατομμυρίων τζιτζικιών.

Το σημερινό θέμα δεν το κάνω μόνο για να δείξω τι καλό κυκλοφόρησε φέτος στις αυτοεκδόσεις, αλλά γιατί μου έκανε εντύπωση πως φέτος είχαμε πολύ καλές δουλειές από πολλούς νέους δημιουργούς, που ειλικρινά με άφησαν μ@λ@κ@. Λοιπόν, πάμε μια στα γρήγορα, γιατί είναι και πολλά…

Ξεκινάω με το αγαπημένο μου για φέτος, για πολλούς και διάφορους λόγους, μερικοί εκ των οποίων είναι πως είναι αδερφού, το έζησα απο κοντά σχεδόν σε όλα τα στάδια της δημιουργίας του, αλλά κυρίως γιατί, όταν το διάβασα ολοκληρωμένο, απλά το λάτρεψα. Και, φυσικά, μιλάω για ΤΟ ΧΩΡΙΟ του Αποστόλη Ιωάννου. Έβγαλε τελικά ένα διαμάντι και βγήκε έτσι όπως το φανταζόμουν, όταν μιλούσαμε για αυτό. Επίσης, εμενα προσωπικά μου άρεσε, γιατί ήταν σα να μιλούσε για εμένα. Βλέπετε, το χωριό μου (απο τη μεριά του πατέρα μου) είναι το πολύ 15-20 χιλιόμετρα από το χωριό του Αποστόλη και επίσης ποτέ δεν μέναμε εκεί, αλλά πηγαίναμε κάτι τριήμερα, κάτι γιορτές, κάτι εκλογές και όταν έκλειναν τα σχολεία για διακοπές. Όταν το διάβαζα, λοιπόν, ήταν σα να διάβαζα για εμένα. Θέλω να πιστεύω πως στους περισσότερους από αυτούς που το αγόρασαν θα ξύπνησε παρόμοιες αναμνήσεις. Σταματάω κάπου εδώ, όμως, για να προλάβω να γράψω και τίποτα για τα υπόλοιπα. Πριν σταματήσω, θα πω και σε εσάς τι θα ήθελα να δω μέσα στο comic αυτό. Να δω σε κάποιο απο τα panels μία “τούρκικη” τουαλέτα. Ήταν το μόνο που περίμενα να δω μέχρι το τέλος και δεν το είδα… 😛

Περνάμε στη δεύτερη αυτοέκδοση για σήμερα, η οποία είναι το UNDEAD της Έλενας Γώγου. Η αλήθεια είναι πως το comic αυτό το είχα διαβάσει κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ, αφού μου έκανε απίστευτη εντύπωση το σχέδιο. Να μου το θυμάστε πως, αν συνεχίσει έτσι, θα πάει πολύ μπροστά η κοπέλα. Για την αυτοέκδοση, τώρα, να πούμε πολύ περιληπτικά πως έχει να κάνει με μια παρέα που ετοιμάζει μια εργασία και ξαφνικά από το πουθενά σκάνε “ζόμπια”. Φέτος, η Έλενα κυκλοφόρησε το 1ο μέρος, άρα πρέπει να περιμένουμε του χρόνου τη συνέχεια της ιστορίας. Πριν περάσω στην επόμενη αυτοέκδοση, θέλω να δηλώσω και να γραφεί στα πρακτικά, πως εδώ και κάτι μήνες, είμαι μεγάλος fan της Έλενας Γώγου και πως θα ήθελα να δω το πρώτο μέρος μαζί με το δεύτερο, όλο έγχρωμο.

Επόμενη αυτοέκδοση είναι το I WANT TO BE A COMICBOOK της Έφης Θεοδωροπούλου. Η αλήθεια είναι πως είναι πιο πολύ artbook παρά comic, αλλά αυτό δε με ενοχλεί καθόλου προσωπικά. Και η Έφη (κατ’ εμέ πάντα) σχεδιάζει καταπληκτικά. Λίγο η απλή γραμμή της, λίγο τα μελαγχολικά ασπρόμαυρα σχέδια της, με κέρδισε από την αρχή. Μελλοντικά, θα ήθελα πολύ να δω μία ολοκληρωμένη ιστορία από την ‘Εφη.

Η επόμενη αυτοέκδοση είναι το THE ADVENTURES OF BLACK HAT BONES από τον Gemo. Βασικά, για να είμαι πιο ακριβής, μου αρέσει ό,τι και να έχει βγάλει ο Gemo μέχρι τώρα. Όλες οι αυτοκδόσεις του, τα αυτοκόλλητα που τυπώνει, οι αφίσες που βγάζει, τα πάντα. Μου αρέσει η αισθητική του, γενικά. Ψάξτε και δείτε δουλειές του, ο άνθρωπος είναι ταλέντο.

Εδώ πρέπει να κάνω και μία απλή αναφορά στη Δανάη Κηλαηδόνη – ή αλλιώς Dani. Η απλή αναφορά είναι για όσους δεν ασχολούνται “εντατικά” με τα comics και ίσως δεν την ξέρουν. Οι υπόλοιποι που είστε του αθλήματος, ξέρω πως την έχετε όλοι προσέξει. Το σχέδιο της Δανάης σπέρνει… Τίποτα άλλο. Δείτε και το εξώφυλλο του TALES FROM THE STRIPS vol. 2, που κυκλοφόρησε φέτος.

Για τελευταία, άφησα μία με τίτλο RHB ΑΝΤΙΗΡΩ3Σ. Μέσα υπάρχουν τέσσερις ιστορίες, από τρεις δημιουργούς. Η μία ιστορία, όμως, με τίτλο B-MOVIE, από τον Αλέξανδρο Θωμά, είναι αυτή που τα σπάει. Έχει αυτό το “βρώμικο” σχέδιο που μου αρέσει πάρα πολύ. Δυστυχώς δεν έχω βρει κάτι άλλο δικό του. Βασικά, δεν ξέρω καν αν έχει βγάλει κάτι άλλο. Πάρτε εξώφυλλο και άμα το δείτε πουθενά, ρίξτε μία ματιά. 😉

Κάπου εδώ, θα αναφέρω και κάποιους άλλους τίτλους που σίγουρα χωρούσαν σε αυτό το θέμα. Είναι το ΑΛΛΟ-ΚΟΤΑ της Αμαλίας Μαϊλλη, το ΤΡΕΙΣ ΤΕΛΕΙΕΣ του Βασίλη Δημόπουλου, το ΨΗΦΙΑΚΗ ΓΕΝΕΣΗΣ από τον Gounis, καθώς και οι πολλές εκδόσεις από την ομάδα Delivery Pig Comics (που τους γνωρίσαμε την προηγούμενη φορά). Επίσης, να μη ξεχασω να πω πως οι φωτογραφίες, καθώς και τα scans των εξώφυλλων των τευχών, είναι κυρίως από τις σελίδες των δημιουργών, αλλά και από το διαδύκτιο, μιας και το scanner μου φυτοζωεί. Άρα, θενξ σε όποιον χρωστάω να πω θενξ και συγγνώμη που δεν έψαξα να βρω ποιοι είστε…

Αυτά και για σήμερα, να είστε όοολοι καλά και καλό καλοκαίρι! 🙂