RANDOM THOUGHTS: Is It Morning?

Καλωσήρθατε, μετά από πααααάρα πολύ καιρό, στην πιο irregular, irrelevant και irreverent στήλη του Comicdom.gr. Στη στήλη που σκάβει βαθιά, παρόλο που σχεδόν ποτέ δεν ξέρει τι ακριβώς ψάχνει, και σημαδεύει ψηλά, παρ’ όλο που την τυφλώνει ο ήλιος και έχει ξεχάσει τα γυαλιά της. Τη στήλη που μιλάει σοβαρά για τα πιο γελοία θέματα και κάνει πλάκα με τα πιο σημαντικά.

Τη στήλη που για ένα ακόμη installment ξεκινά (οποία έκπληξη!) με μια υπέροχη φωτογραφία της πανέμορφης και υπερ-ταλαντούχας Marion Cotillard, προσπαθώντας να κατευνάσει την ανυπομονησία του συντάκτη της να δει (ΤΩΡΑ!!!) την επερχόμενη κινηματογραφική μεταφορά του MACBETH.

Εισαγωγή τέλος! Περνάμε στα thoughts, που ενδέχεται να είναι πιο random και πιο ασύνδετα από ποτέ. Ρίχνω το φταίξιμο στον καιρό. Και στις εκλογές. Και στα capital conrols. Και στα βραβεία Emmy. Και στη μαμά της Whitney Houston (old private joke)…

— Συχνά αισθάνομαι κάπως άβολα που τα κόλυβα είναι ένα από τα αγαπημένο μου γλυκά. Μιλάνε ορισμένοι για τις τύψεις που νιώθουν μετά από ένα κομμάτι τούρτα σοκολάτας, λόγω των θερμίδων που καταναλώνουν. Πού να δείτε τις τύψεις που μπορεί να νιώσει κανείς όταν σκέφτεται ότι για να φάει ένα γλυκό, χρειάστηκε να πεθάνει κάποιος!!!

— Το ξέρω πως θα ακουστεί κάπως περίεργο από κάποιον που αγαπάει τόσο πολύ τα comics και διοργανώνει φεστιβάλ, εκθέσεις και sketch events, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είμαι μεγάλος fan των original art pieces. Για εμένα, η μαγεία βρίσκεται στο τυπωμένο comic. Αντιλαμβάνομαι το appeal που μπορεί να έχει μια αυθεντική σελίδα ή ένα πρωτότυπο sketch για κάποιους, αλλά ποτέ δεν θαμπωνόμουν τόσο από τη μοναδικότητα ενός αντικειμένου…

— Όταν σκέφτομαι cute εξυπνάδες σαν αυτή με τα κόλυβα, με την οποία ξεκίνησα τη σημερινή στήλη, τις σημειώνω αμέσως για να μην τις ξεχάσω. Εκτος και αν δεν έχω στιλό και χαρτί κοντά, οπότε πείθω τον εαυτό μου ότι η εξυπνάδα μου δεν ήταν τόσο έξυπνη.

— This is the awesomest thing ever!!!

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=JozAmXo2bDE[/youtube]

— Εφόσον στα μεγάλα τουρνουά τένις, τα χρηματικά έπαθλα των γυναικών είναι ίσα με αυτά των ανδρών, δε θα έπρεπε οι αγώνες των γυναικών να είναι και αυτοί στα τρία νικηφόρα σετ και όχι στα δύο; #equality

— Αν μπορείτε να εκτιμήσετε τον καλό σαρκασμό και την όχι-και-τόσο-συγκεκαλυμμένη ειρωνεία, θα απολαύσετε πολύ αυτό το link…

— Οι φράσεις “σκέφτεσαι έτσι επειδή είσαι άντρας” και “έτσι κάνουν όλοι οι άντρες” λέγονται συνέχεια, παντού, από όλους, και συνήθως αντιμετωπίζονται με δεκτικότητα, χιούμορ και το κλασικό αμήχανο “χεχε… ναι, έτσι είναι”. Φυσικά, αν κάποιος τολμήσει να ξεστομίσει κάτι του στιλ “το λες αυτό επειδή είσαι γυναίκα”, το μίνιμουμ που περιμένει είναι κοινωνική κατακραυγή. (Το μάξιμουμ μπορεί να είναι κάτι σε μήνυση ή απόλυση, depending on the circumstances). Προσωπικά, αντιπαθώ όλες τις γενικεύσεις, εξαιρουμένων αυτών που είναι αλήθεια. Α, και του “γαμιέστε όλοι”, που είναι πάντα appropriate (όποιοι και αν είναι οι “όλοι”).

— Ένα από τα (κάμποσα) πράγματα που δεν καταλαβαίνω ΚΑΘΟΛΟΥ (κάποια στιγμή θα γράψω ένα βιβλίο με τίτλο I JUST DON’T GET IT… Θα είναι γύρω στις 1500 σελίδες!) είναι το μίσος που τρέφει το 99% των ανθρώπων εκεί έξω για τη γραμματοσειρά Comic Sans. OK, σοβαρά, από που πηγάζει όλο αυτό; Εντάξει, δε λέω ότι είναι σπουδαία γραμματοσειρά (ότι σκατά και αν σημαίνει η φράση “σπουδαία γραμματοσειρά” για έναν φυσιολογικό άνθρωπο που δεν είναι γραφίστας), αλλά αυτό ισχύει για τη συντριπτική πλειονότητα των fonts που έχουν φτιαχτεί ποτέ! Πείτε την αλήθεια, είναι ένα από αυτά τα “internet things” που δεν είμαι αρκετά hip για να κατανοήσω, σωστά;

— Η Kara Delevigne μου σπάει τα νεύρα. Δεν ξέρω καν γιατί συμβαίνει αυτό, αλλά πραγματικά αυτή η κοπέλα σχεδόν με εξοργίζει…

— Πρόσφατα είδα ξανά την ταινία PHENOMENON με τον John Travolta και την Kyra Sedgwick. Εξακολουθώ να πιστεύω πως είναι μια συμπαθέστατη ταινιούλα και πως το “Change The World” του Eric Clapton είναι τεράστιο κομμάτι! Μουσικό διάλειμμα, λοιπόν.

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=x11NA63gLDM[/youtube]

— I have seen the future… And it’s millions of old, wrinkly people with tattoos.

— Το φόρεμα που φορούσε η Brenda Vaccaro στα People’s Choice Awards του 1976, είναι πραγματικά ένα από τα ομορφότερα που έχω δει στη ζωή μου! (Νομίζω πως με αυτό το item σπάσαμε το όριο του randomness που μπορεί να αντέξει ο μέσος αναγνώστης της στήλης…)

— Όλοι αυτοί οι υπερευαίσθητοι του Facebook και του Twitter, που έχουν πολλάκις σκίσει τα ρούχα τους για τα ανήθικα ΜΜΕ και τους “αλήτες ρουφιάνους δημοσιογράφους” (με ορισμένους να ζητούν ακόμη και κρεμάλες έξω από τα σπίτια των δημοσιογράφων – Je suis Charlie, indeed!), θα ευαισθητοποιηθούν αναλόγως και για την άθλια προχθεσινή συμπεριφορά της Πόπης Τσαπανίδου ή τελικά αυτό που ισχύει είναι πως τα Μέσα είναι ανήθικα μόνο όταν επιλέγουν συγκεκριμένους στόχους; Εγώ δεν ξέρω, ρωτάω…

— Αισθάνομαι βαθύτατα προσβεβλημένος που δεν υπάρχουν περισσότεροι λευκοί μπασκετμπολίστες στο NBA. Σε μια χώρα που οι λευκοί αποτελούν το 77% του πληθυσμού, είναι τραγικό να είναι λιγότεροι από 10% στα γήπεδα επαγγελματικού μπάσκετ της χώρας. #Racism

— Αισθάνομαι βαθύτατα προσβεβλημένος που δεν υπάρχουν περισσότεροι άντρες μπασκετμπολίστες στο WNBA. Σε μια χώρα που οι άντρες αποτελούν το 49% του πληθυσμού, είναι τραγικό να μην υπάρχει ούτε ένας άντρας στα γήπεδα του γυναικείου επαγγελματικού μπάσκετ! Τι εννοείτε ότι το συγκεκριμένο πρωτάθλημα είναι μόνο για γυναίκες; Νόμιζα πως η Jen Welter ήταν η αρχή για να καταργηθούν αυτοί οι σεξιστικοί διαχωρισμοί. #equalityonlywhenconvenient

— Επειδή πάντα χρειάζονται λόγοι για να θυμόμαστε ότι η Σουηδία είναι μια φριχτή χώρα, ας διαβάσουμε ξανά τρία ενδιαφέροντα άρθρα. Ένα παλιό, ένα κάπως πιο πρόσφατο, και ένα φρεσκότατο…

— Δεν νομίζω πως μπορώ να υπολογίσω πόσες φορές έχω δει το παρακάτω βίντεο τον τελευταίο μήνα. Είναι σίγουρα πάνω από 100, πάντως!

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=d1J3NLNWAPU[/youtube]

— Το ξέρω πως οι περισσότεροι άνθρωποι είναι φριχτοί κερδοσκόποι που θα έφταναν οπουδήποτε για να βγάλουν πέντε φράγκα παραπάνω, αλλά σοβαρά τώρα what the fuck is that shit???

— Εξακολουθώ να δυσκολεύομαι να πιστέψω πως θα υπάρχει βουλή χωρίς τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Φαντάζομαι πως ανάλογη είναι η αντίδραση κάποιου που κερδίζει το Τζόκερ – ναι, χαίρομαι, αλλά ο εγκέφαλός μου δυσκολεύεται να κάνει register τα νέα δεδομένα που προκύπτουν. Oh well… Κάποιου του χάριζαν γάιδαρο και αυτός τον κοίταζε στα δόντια. (Όχι, η προηγούμενη φράση δεν ήταν συγκεκαλυμμένο σχόλιο για την εμφάνιση της Ζωής Κωνσταντοπούλου.)

— Υπάρχουν άνθρωποι που απλά παρακολουθούν τηλεοπτικές σειρές για διασκέδαση, χωρίς να κάνουν πολλές επιπλέον σκέψεις για αυτά που βλέπουν. Επίσης, υπάρχουν άνθρωποι που αναλύουν λίγο παραπάνω τα δρώμενα και προσπαθούν να “διαβάσουν” την υπόθεση και τους χαρακτήρες σε ένα δεύτερο επίπεδο. Τέλος, υπάρχουν και άνθρωποι που έχουν κυριευθεί τόσο από την ανάγκη να κάνουν overthink τα πάντα, που καταλήγουν να γράφουν άρθρα σαν αυτό…

— Μελετώντας προσεκτικά το DC Style Guide του 1982, που κάποιος φίλος είχε την καλοσύνη να φέρει στην αντίληψή μου, συνειδητοποιώ, πρώτον, ότι ο Jose Luis Garcia-Lopez είναι συγκλονιστικός σχεδιαστής και, δεύτερον, ότι υπήρχε μια εποχή που το να είναι οι χαρακτήρες σχεδιασμένοι on model ήταν πραγματικά σημαντικό. Things have definitely changed since then…

— Δεν είναι λίγο γελοίο να γκρινιάζει για racial appropriation η Nicki Minaj με το ισιωμένο και ενίοτε ξανθό μαλλί; I’m just saying, what’s good for the goose should be good for the gander. (Χεχε… “What’s good”…)

— Διακόσιοι μαθητές οργάνωσαν διαμαρτυρία, επειδή μία transgender συμμαθήτριά τους χρησιμοποιούσε τα γυναικεία αποδυτήρια. Έχουν δίκιο οι διαμαρτυρόμενοι μαθητές; Έχει δίκιο η transgender συμμαθήτρια; Δεν ξέρω. Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι πως για τέτοια προβλήματα υπάρχουν ΜΟΝΟ δύο πραγματικές λύσεις: Είτε πλήρης κατάργηση του οποιουδήποτε διαχωρισμού είτε πλήρης και ολοκληρωτικός διαχωρισμός.

— Νόμιζα πως η είδηση με τον τύπο που αύξησε τρομακτικά τις τιμές των φαρμάκων για το AIDS θα ήταν η πιο εξωφρενική αυτού του installment της στήλης. Διαψεύστηκα πανηγυρικά…

— Can I be offended by how easily people get offended? No? Well, fuck you anyway…

— Όταν κάποιος άντρας γράφει αρχιδιές αντίστοιχες με αυτές που γράφει η Kelly McClure στο Vice, το internet γίνεται κομμάτια. #equality

— Άραγε, θα υπάρξει sequel της πρόσφατης και εμπορικά υπερ-αποτυχημένης ταινίας FANTASTIC FOUR; Η πρωταγωνίστρια Kate Mara έχει σοβαρές αμφιβολίες. No shit, Sherlock!

— Σοβαρά τώρα, υπάρχουν ενήλικες άνθρωποι που θεωρουν το S1NGLES καλη σειρά; Ονόματα και διευθύνσεις, please!

— Μερικές φορές απορώ με τον εαυτό μου που ξεκινάει να διαβάζει ένα άρθρο σαν αυτό και για κάποιον ανεξήγητο λόγο φτάνει μέχρι το τέλος. Αν με ξανακούσετε να λέω ότι δεν έχω ελεύθερο χρόνο, πετάξτε μου κάτι στο κεφάλι. (ΟΚ, just to be safe, καλύτερα απλά να με επιπλήξετε έντονα. Δεν είμαστε σίγουροι με ποιόν τρόπο θα αντιδράσω στην άλλη περίπτωση…)

— Αν σας αρέσει το concept του time travel και έχετε δεκαεφτάμιση λεπτά να διαθέσετε, δείτε το παρακάτω εξαιρετικό short film.

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=UTO0ogdNMdY[/youtube]

— Όσο υπάρχουν αστοιχείωτα ανθρωπάκια σαν την Donna Dickens, τόσο θα υπάρχουν και ιστορικά ανακριβή tweets σαν αυτό. (H λέξη “ανακριβή”, στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι το understatement της χρονιάς!)

— Οταν ένας τύπος σαν τον French Montana μπορεί να “ρίξει” μια γυναίκα σαν τη Sanaa Lathan, η φράση “out of your league” χάνει κάθε νόημα! Απλά σκέφτομαι φωναχτά…

— Ξέρει κανείς από που ξεκίνησε το κλισέ να απεικονίζουμε κάποιον που τρελάθηκε ως τον Ναπολέοντα; Ναι, κάτι τέτοιες απορίες βασανίζουν το μυαλό μου κατά καιρούς…

— Jealousy, turning saints into the sea…

— “I also think there’s a way to go about things and there’s a way to do things.” Το βραβείο για την πιο εύστοχη δήλωση της χρονιάς, πάει από τώρα στον cornerback των Seattle Seahawks, Richard Sherman.

— “I understand she is copying Barbra, but Leah has a much better voice.” Το βραβείο για την πιο άστοχη δήλωση της χρονιάς πάει σε έναν τυπάκο που έκανε comment στο παρακάτω YouTube video και σύγκρινε τη διασκευή της Lea Michelle στο “Don’t Rain On My Parade” με την πρωτότυπη εκτέλεση της Barbra Streisand…

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=aO3Gb5mkwTc[/youtube]

— Related με το προηγούμενο: Με δεδομένο πόσο μου άρεσαν, από τότε που ήμουν μικρό παιδάκι, τα μιούζικαλ, το μπαλέτο, η Liza Minnelli και η Barbara Streisand, κάποια στιγμή γύρω στα 15-16 μου, μου φαινόταν καλή ιδέα να κάνω το δικό μου coming out. Μαμά, μπαμπά, είμαι straight!

— Πράγματα που κάνουν τον κόσμο καλύτερο (εκτός της Marion Cotillard, φυσικά) in random order: Η αριστουργηματική ταινία THE FACE OF ANOTHER του Hiroshi Teshigahara, τα δύο albums που έβγαλαν οι Veruca Salt στα 90s, το ότι ο κορυφαίος εν ζωή κριτικός κινηματογράφου, Wesley Morris, είναι ο νέος critic-at-large στους New York Times, η υπέροχη Emily Mortimer στο αδικοχαμένο NEWSROOM του Aaron Sorkin, το γεγονός ότι ο σπουδαίος Ari Folman θα επισκεφθεί την Ελλάδα για το Animasyros, η απίστευτα σέξι Karyn White στο βίντεο κλιπ του “Secret Rendezvous”. (To be continued…)

— Κάπου εδώ, μετά από αφάνταστη κούραση, τόσο για μένα που γράφω αυτές τις παπαριές όσο (φαντάζομαι) και για σας που τις διαβάζετε, έφτασε η ώρα να ολοκληρωθεί και αυτό το αδικαιολόγητα αργοπορημένο RANDOM THOUGHTS.

— Σας αφήνω με το αριστουργηματικά παρανοϊκό και σουρεαλιστικά υπέροχο “Number One Blind” των Veruca Salt, που έδωσε και τον τίτλο στο σημερινό installment της στήλης. Take my sun away…

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=PHG5P9xFyhI[/youtube]