SNAPSHOT REVIEWS 01-10-15

SNOWDEN
Writer/Artist: Ted Rall
Seven Stories Press

Θέλω να πιστεύω πως ζω σε έναν κόσμο όπου όλοι γνωρίζουν ποιος είναι ο Edward Snowden. OK, αναδιατυπώνω… Θέλω να πιστεύω πως ζω σε έναν κόσμο όπου όλοι όσοι επισκέπτονται το site μας και διαβάζουν τα κείμενα μας/μου, γνωρίζουν ποιος είναι ο Edward Snowden. Στην απευκταία και θλιβερή περίπτωση που υπάρχουν κάποιοι από εσάς που δεν έχετε ιδέα περί ποίου πρόκειται, τότε νομίζω πως το νέο graphic novel του Ted Rall είναι εξαιρετική περίπτωση.

Ο σπουδαίος δημιουργός (cartoonist, δημοσιογράφος, σατιρικός, πολιτικός αναλυτής και μερικές ακόμη απολύτως δίκαια αποδιδόμενες σε αυτόν ιδιότητες) δεν προσπαθεί να γράψει μια βιογραφία του Snowden, αλλά παραθέτει, με σαφήνεια και λεπτομέρειες, τα κρίσιμα σημεία της ζωής και της καριέρας του πρώην υπαλλήλου της CIA, κάνοντας παράλληλα ένα ξεκάθαρο, θορυβώδες και πολιτικο-κοινωνικά ενήμερο σχόλιο πάνω σε τεράστια θέματα της παγκόσμιας κοινωνίας, όπως η χειραγώγηση από τα media (αλλά και η χειραγώγηση που τα ίδια υφίστανται), το ολοένα και πιο πιεστικό δίλημμα “ιδιωτικότητα ή ασφάλεια” και οι λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στο αν κάποιος μπορεί να θεωρηθεί ήρωας ή προδότης, ανάλογα με την οπτική γωνία ή ενδεχομένως και την “ατζέντα” του καθενός.

Ναι, ο Rall παίρνει σαφή θέση στα περισσότερα από τα ζητήματα που θέτει, αλλά το κάνει με τρόπο τέτοιο που δε σε βιάζει να οδηγηθείς στα ίδια με αυτόν συμπεράσματα. Μόνος σου θα καταλήξεις σε όποια άποψη καταλήξεις, απλά το επιχείρημα είναι πως για να διαμορφώσει κάποιος (οποιοσδήποτε!) μία πλήρως και ορθώς διαμορφωμένη άποψη (για οτιδήποτε!), πρέπει προφανώς να γνωρίζει όσο περισσότερα γίνεται. Ξεκινήστε, λοιπόν, από το SNOWDEN και συνεχίστε να διαβάζετε. Η γνώση και η πληροφορία δεν έχουν “final destination”…

KING #1
Writer: Joshua Hale Fialkov
Artist: Bernard Chang
Jet City Comics

Όταν είδα πριν από μερικούς μήνες στο PREVIEWS το solicitation για το πρώτο τεύχος του KING, δε χρειάστηκε να το σκεφτώ ούτε πέντε δευτερόλεπτα πριν αποφασίσω πως πρέπει να το παραγγείλω! Με σεναριογράφο τον συνήθως αξιόπιστο (και συχνά εξαιρετικό) Josh Fialkov και σχεδιαστή τον εκπληκτικό Bernard Chang (που εμείς οι παλιοί τον γνωρίσαμε στο THE SECOND LIFE OF DOCTOR MIRAGE της Valiant, κάπου στα μέσα των 90s), η συγκεκριμένη σειρά έμοιαζε με εγγύηση ποιότητας. Ευτυχώς, το πρώτο τεύχος ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου.

Ο κόσμος του King είναι ένας μελλοντικός, post-apocalyptic κόσμος, γεμάτος τέρατα, μεταλλαγμένους, υβρίδια ανθρώπων με ζώα και (αντι)ήρωες. Σε αυτόν ακριβώς τον κόσμο, ο Fialkov καταφέρνει για άλλη μια φορά να “παντρέψει” μια τυπική genre ιστορία με τον προσφιλή του κοινωνικό σχολιασμό και την περιπέτεια με δυνατούς, ολοκληρωμένους χαρακτήρες. Και όλο αυτό γίνεται τόσο οργανικά και αβίαστα, που σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί είναι τόσο δύσκολο για τους περισσότερους συγγραφείς να διατηρήσουν αυτές τις ισορροπίες κάθε φορά που δοκιμάζουν να κάνουν μια πιο “σοβαρή” genre δουλειά.

Όσο για το artwork, ο Chang, επικουρούμενος από τον Marcelo Maiolo στο χρώμα, διατηρεί τα υψηλότατα στάνταρ στα οποία μας έχει συνηθίσει, με τις όμορφες φιγούρες του (ακόμη και αυτές που απεικονίζουν τέρατα) να “χορεύουν” αρμονικά στο σύνθετο layout και τα ποικιλόμορφα panels που χρησιμοποιεί για να στήσει την ιστορία. Εξαιρετική δουλειά, σε όλα τα επίπεδα.

THE INFINITE LOOP #5
Writer: Pierrick Colinet
Artist: Elsa Charretier
IDW Publishing

Στην αρχή προσπαθούσα να καταλάβω τι συμβαίνει. Μετά, όταν κατάλαβα περίπου τη ροή της ιστορίας, προσπαθούσα να κατανοήσω “τί θέλει να πει ο ποιητής”. Όταν και αυτό έγινε κατανοητό, μου πέρασε από το μυαλό να αναλύσω τους λόγους που οδηγούν κάποιον να πει αυτά που λέει, με τον τρόπο που επιλέγει να τα πει. Κάποια στιγμή βαρέθηκα… Παρ’ όλα αυτά, για άγνωστους (σίγουρα σε μένα, αλλά πιθανώς και σε εσάς που διαβάζετε αυτό το Snapshot) λόγους, αγοράζω ακόμα το THE INFINITE LOOP!

Κάποια στιγμή προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου πως έχει να κάνει με το “κάτι σαν Darwyn Cooke” artwork της Elsa Charretier (κάθε φορά που πάω να γράψω αυτό το όνομα, χρειάζεται να κάνω προσπάθεια για να μη μου βγει “Elsa Lanchester”), αλλά η αλήθεια είναι πως αυτό από την αρχή έμοιαζε με κακή απομίμηση της δουλειάς του σπουδαίου καλλιτέχνη και όσο περνούσε ο καιρός (και τα τεύχη), γίνεται χειρότερο! Στη συνέχεια, προσπάθησα να δικαιολογήσω την αγορά με το ότι “νομίζω πως είναι limited series, οπότε σύντομα θα τελειώσει”, αλλά όσο περισσότερο το σκέφτομαι τόσο συνειδητοποιώ ότι δεν είμαι σίγουρος για το αν τελικά είναι όντως “limited”.

Όπως και να ‘χει, και δίχως ακόμη να έχω εντοπίσει τους λόγους που με οδηγούν μηνιαία σε αυτή την παρακμή, συνεχίζω να αγοράζω και να διαβάζω ένα πραγματικά κάκιστο, εξυπνακίστικο, ψωνισμένο, ψευτο-φεμινιστικό, sjw-infested, ενοχλητικό, μέτρια σχεδιασμένο comic, μέχρι (προφανώς!) είτε αυτό να ψοφήσει είτε εγώ να βαρέσω το κεφάλι μου στον τοίχο. Ελπίζω να μην έχετε πέσει και εσείς στην ίδια παγίδα…

THE SHRINKING MAN #2
Writer: Ted Adams
Artist: Mark Torres
IDW Publishing

Οι μεταφορές γνωστών λογοτεχνικών βιβλίων σε comic είναι τις περισσότερες φορές από εντελώς περιττές έως απλά κάκιστες. Στις σπάνιες εξαιρέσεις που τα πράγματα πάνε κάπως καλύτερα, αυτό συνήθως έχει να κάνει είτε με την πρωτοποριακή (ή έστω οπτικά θελκτική) δουλειά που έχει παραδώσει ο artist (προξενώντας ενδιαφέρον για την απεικόνιση γνωστών κόσμων και χαρακτήρων) είτε με κάποια έξυπνη προσθήκη (ή twist) που έχει σκαρφιστεί ο συγγραφέας που ανέλαβε να αποδώσει την αυθεντική ιστορία. Στην περίπτωση του THE SHRINKING MAN της IDW, το πρώτο συμβαίνει εν μέρει και το δεύτερο δε συμβαίνει καθόλου, αλλά παρ’ όλα αυτά το comic είναι σαφέστατα ένα από καλύτερα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στα stands!

Ο Ted Adams έχει σεβαστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό το αυθεντικό κείμενο του Richard Matheson, τόσο σε επίπεδο διαλόγων όσο και στη ροή της ιστορίας (κάποιες παραχωρήσεις και “οικονομίες”, λόγω των ενδογενών διαφορών ανάμεσα στα δύο Μέσα, είναι ασφαλώς αναπόφευκτες) κρατώντας τους αναγνώστες “στην τσίτα”, όπως οφείλει να συμβαίνει με κάθε σοβαρό science fiction/horror βιβλίο που σέβεται τον εαυτό του. Την ίδια στιγμή, ο σχεδιαστής, Mark Torres μπορεί να μην “ψάχνεται” τόσο με το paneling, τα compositions και τα layouts, αλλά καταφέρνει να αποτυπώσει στο χαρτί όλη τη φρίκη και την αγωνία του καταδικασμένου πρωταγωνιστή (ενός ανθρώπου που συρρικνώνεται σιγά-σιγά όσο περνάει η ώρα) στις σκηνές δράσης και κινδύνου, χωρίς ωστόσο να υστερεί σε τίποτα στις πιο προσωπικές, δραματικές στιγμές, όπου ο ήρωας συνομιλεί με τη γυναίκα του, η οποία αποτελεί τη δεύτερη τραγική φιγούρα της υπόθεσης.

Αν δεν έχετε διαβάσει το THE SHRINKING MAN του Richard Matheson, ασφαλώς και πρέπει να το κάνετε και, μάλιστα, άμεσα. Αλλά μην παραλείψετε να ρίξετε μια ματιά και στο adaptation των Adams και Torres για την IDW, γιατί σίγουρα έχει πολλά να προσφέρει, τόσο ως μεταφορά μεταξύ Μέσων, όσο και ως comic αυτό καθαυτό.