SNAPSHOT REVIEWS 15-10-15

BATMAN AND ROBIN ETERNAL #1
Writers: Scott Snyder, James T Tynion IV
Artist: Tony S. Daniel
DC Comics

Aν και ομολογώ ότι γκρίνιαξα κάποιες φορές με την εξέλιξη της προηγούμενης σειράς (του BATMAN ETERNAL), στο τέλος παραδέχτηκα ότι το απόλαυσα επί του δέοντος και ανυπομονούσα για το sequel. Και χάρηκα πολύ, όταν το πρώτο αυτό τεύχος μου έδωσε την εντύπωση ότι δεν πάσχει από τις ίδιες ασθένειες…

Βέβαια, είχα μια κρυφή ελπίδα πως θα πρωταγωνιστούσε σε αυτό (εκτός continuity) ο Bruce Wayne, ως Batman, αλλά πιθανότατα θα τον βλέπουμε μόνο σε flashbacks (η σειρά, άλλωστε, επικεντρώνει σε ένα τρομερό μυστικό του Batman). Πρωταγωνιστής είναι ο Dick Grayson και το υπόλοιπο cast του BATMAN ETERNAL και ήδη αυτή η επιλογή έχει επηρεάσει τον τόνο της σειράς, η οποία μοιάζει ελαφρώς πιο ανάλαφρη κατά σελίδες. Αυτό, βέβαια, έχει μερικές φορές την παρενέργεια του να μοιάζουν υπερβολικά δραματοποιημένες οι “σοβαρότερες” πτυχές της σειράς.

Στα θετικά συγκαταλέγω και το γεγονός ότι αυτή η σειρά μοιάζει πιο “συγκεντρωμένη” από την προηγούμενη (η οποία είχε ανοίξει πολλά subplots), αλλά και το εξαιρετικό (και πιο “βαρύ” από ότι συνήθως) σχέδιο του Tony S. Daniel – κρίμα που δεν παραμένει στη σειρά!

WE ARE ROBIN #4
Writer: Lee Bermejo
Artist: James Harvey
DC Comics

Διαβάζοντας τα τρία προηγούμενα τεύχη του WE ARE ROBIN, δάγκωσα αρκετές φορές τα χείλη μου, θεωρώντας ότι το γενικότερο feeling της σειράς ισορροπεί στην άκρη ενός γκρεμού. Η γραφή του και το σχέδιο του, βλέπετε, απευθύνεται σε νεανικό κοινό και πολλές φορές φοβήθηκα πως οι δημιουργοί θα χρησιμοποιήσουν χαζά κλισέ. Αλλά πάντοτε το απέφευγαν, έστω και οριακά.

Έως το #4, το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως εξής: “αυτά αρέσουν στη νεολαία σήμερα”. Παύοντας την ορμή των προηγούμενων τευχών, ο Lee Bermejo αλλάζει θέμα, σε ένα τεύχος γεμάτο, όχι με captions, αλλά με χαζά μηνύματα στο Twitter – δικαιολογεί μεν την παρουσία τους, αλλά και πάλι… Και ο guest artist, James Harvey, έχει ένα εξαιρετικά ιδιόμορφο στιλ που ανακατεύει τη γραφιστική με την pop αισθητική του Roy Lichtenstein και των ομοίων του. To όλο αποτέλεσμα, λοιπόν, μου φάνηκε απαράδεκτο και ελπίζω να αποτελεί απλά μια κακή παρένθεση, σε έναν αξιοπρεπή και διασκεδαστικό τίτλο.

SECRET WARS #6
Writer: Jonathan Hickman
Artist: Esad Ribic
Marvel Comics

Το μεγάλο event της Marvel μπαίνει στην τελική του ευθεία, με σχεδόν κάθε ισχυρή προσωπικότητα του Battleworld να στρέφεται κατά του θεού Doom – αυτό μας βοηθά να το συνειδητοποιήσουμε και το cover του επόμενου τεύχους. Μέχρι τώρα, πάντως, ο Jonathan Hickman έχει βασιστεί σε τεράστιο βαθμό στους διαλόγους. Αυτό, βέβαια, δεν είναι από μόνο του κακό (κάνει καλή δουλειά), αλλά περιορίζει σημαντικά τον ταλαντούχο Esad Ribic που σπάνια… ξεμουδιάζει το χέρι του με κάποια μάχη.

Ο Hickman, πάντως, συνεχίζει να καταρρίπτει το status quo με πρωτότυπες ιδέες – κι ας το κάνει αργά και σταθερά. Το διαστρεβλωμένο origin των Fantastic Four ήταν πολύ ενδιαφέρον και βάζει στη θέση τους πολλά πράγματα, κάνοντας ακόμη πιο ενδιαφέρουσα τη συνέχεια.

Όπως και να ‘χει, πάντως, θεωρώ ότι με λίγη οικονομία χώρου, το #6 θα μπορούσε να είναι το τελευταίο τεύχος της σειράς αυτής. Μου δίνει πια την εντύπωση ότι απλά τραβήχτηκε για να εξυπηρετήσει το εκδοτικό πρόγραμμα της Marvel.

YEARS OF FUTURE PAST #5
Writer: Marguerite Bennett
Artist: Mike Norton
Marvel Comics

Στο πέμπτο και τελευταίο του τεύχος, το YEARS OF FUTURE PAST φτάνει στην κλιμάκωσή του. Στις σελίδες του, μάλιστα, δε μαθαίνουμε μόνο το τέλος αυτής της (ουσιαστικά what if?) ιστορίας, αλλά τη βλέπουμε να παίρνει μια διαφορετική τροπή. Πλέον, δεν πρόκειται αποκλειστικά για μια δυστοπική ιστορία για τη μάχη ανάμεσα στο καλό και στο κακό, ανάμεσα στους μεταλλαγμένους και τους ανθρώπους. Μεταμορφώνεται σε μια ιστορία που επικεντρώνει σε οικογενειακές σχέσεις και που δε διαχωρίζει τόσο ξεκάθαρα το καλό και το κακό.

Το τελευταίο αυτό τεύχος, μάλιστα, βελτιώνει την εικόνα ολόκληρης της σειράς στο κεφάλι μου. Η κατάληξη είναι πιο ενδιαφέρουσα από όσα προηγήθηκαν (βέβαια, αυτά μας οδήγησαν σε αυτή την κατάληξη) και οι διάλογοι/μονόλογοι αποτελούν περισσότερο οργανικό κομμάτι της δράσης – ή το αντίστροφο, αν προτιμάτε. Και το αντικλιμακτικό τέλος μου φάνηκε τόσο ταιριαστό!

ACTION COMICS #45
Writers: Greg Pak, Aaron Kuder
Artist: Scott Kolins
DC Comics

Μας γκρίνιαξε πριν λίγες ημέρες ο Γιώργος Ξύδης για τους Super τίτλους και δεν έχει και άδικο. Ανάμεσά τους, πάντως, θεωρώ ότι το ACTION COMICS είναι αυτός που παρουσιάζει το περισσότερο ενδιαφέρον. Βλέπουμε, άλλωστε, έναν Superman χωρίς τις δυνάμεις του και αναγκασμένο να κρύψει για μια ακόμη φορά την ταυτότητά του. Μοιάζει σα μια διαστρέβλωση του Batman, ειδικά όταν τον βλέπουμε να βασίζεται περισσότερο στις ερευνητικές ικανότητές του ως δημοσιογράφου ή να αποσύρεται στο νέο του… Fortress Of Solitude, μια καλύβα γεμάτη υπολογιστές που θυμίζει περισσότερο την Batcave!

Σε αυτό το τεύχος, λοιπόν, οι Greg Pak και Aaron Kuder μας αποκαλύπτουν ποιος κρύβεται πίσω από όλα αυτά που τραβά ο Superman και βάζουν πλώρη για το αποκορύφωμα του storyline τους. Κάποιες εξηγήσεις που δίνουν, βέβαια, μοιάζουν λίγο βεβιασμένες. Και αυτό είναι ένα ελάττωμα που έχουμε ξαναδεί στο run τους – τουλάχιστον εγκατέλειψαν αυτή την εκνευριστική “όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε, γιατί όλοι μαζί είμαστε ο Superman” νοοτροπία των τελευταίων τευχών!