Comicdom Files: Batman: A Death In The Family

Ιστορία

Ο Jason Todd, ο ορφανός πιτσιρικάς που αντικατέστησε τον Dick Grayson στο ρόλο του Robin, γίνεται ολοένα και πιο βιαστικός, αυθόρμητος, απρόσεκτος. Η σωματική του ακεραιότητα μοιάζει να κρέμεται διαρκώς από μια κλωστή, και ο Batman δεν μπορεί παρά να ανησυχεί για τη στάση του βοηθού και προστατευόμενού του. Στην άμυαλη και παράτολμη συμπεριφορά του Jason, έρχεται να προστεθεί η αποκάλυψη ότι η γυναίκα που ο ίδιος θεωρούσε ως βιολογική του μητέρα, φαίνεται πως ήταν θετή και έτσι ξεκινά να αναζητεί αυτή που τον γέννησε, οδηγούμενος τελικά στη Μέση Ανατολή.

Παράλληλα, ο Joker έχει δραπετεύσει ξανά από το Arkham Asylum και ετοιμάζεται να κάνει συναλλαγές με Άραβες τρομοκράτες, κάτι που ο Batman ανακαλύπτει και τον ακολουθεί στον Λίβανο, όπου πλέον βρίσκεται και ο Jason. Η τραγική ειρωνεία της τύχης, που θα φέρει τους τρεις πρωταγωνιστές της ιστορίας στην ίδια τοποθεσία, θα βάλει σε κίνηση μια σειρά από γρανάζια που θα έχουν ως αποτέλεσμα μια από τις πιο δραματικές στιγμές σε ολόκληρο το μύθο του Dark Night Detective…

Τι Μας Άρεσε

Από πλευράς φανμποϊλίστικης ηδονής, το A DEATH IN THE FAMILY είναι μια από τις πιο μαεστρικά δομημένες ιστορίες old school superhero σαπουνόπερας, με απολαυστικά turns από τεύχος σε τεύχος (δημοσιεύθηκε στα BATMAN #426-429), δυνατές σκηνές που συνδυάζουν την comic-booky βία της εποχής με το high stakes drama που οφείλει να έχει κάθε “μεγάλο” storyline. Προσθέτοντας σε όλα αυτά τους, ανά στιγμές, λυρικούς/σεξπηρικούς διαλόγους του Jim Starlin (έτη φωτός μακριά από το μέσο comic της εποχής – ή οποιασδήποτε εποχής!) και το σαν-φτιαγμένο-ειδικά-για-ιστορίες-του-Batman artwork του Jim Aparo (επικουρούμενο από τα προσεκτικά και καθόλου βαριά μελάνια του Mike DeCarlo και τα υπέροχα χρώματα της Adrienne Roy), αλλά και τα πανέμορφα εξώφυλλα του Mike Mignola, έχουμε ένα τελικό αποτέλεσμα που πραγματικά μαγεύει με τη μεγαλειώδη απλότητά του. Εντάξει, και το publicity stunt “εσύ αποφασίζεις για το μέλλον του Robin”, μπορεί, αντικειμενικά, να είναι tacky και ελαφρώς μακάβριο, αλλά σίγουρα προσθέτει στο συναρπαστικό του πράγματος.

Τι Μας Ενόχλησε

Όσο και αν συναρπαζόμαστε (ή έστω συναρπαζόμασταν… τότε) με τη ριζοσπαστική ιδέα της DC να αφήσει την τύχη ενός βασικού της χαρακτήρα στα χέρια (και τα μυαλά) των αναγνωστών του comic (ή τουλάχιστον, όσων αναγνωστών θα έμπαιναν στη διαδικασία να καλέσουν το designated hotline που θα κατέγραφε τις ψήφους – ναι, δεν υπήρχε internet τότε, οπότε έπρεπε να πληρώσεις για να μετρήσει η γνώμη σου!), παραμένει πολύ δύσκολο να προσπεράσω το τραγελαφικό της όλης κατάστασης. Ακόμη και για έναν τίτλο που δεν ήταν best seller (σοκαριστικό, αλλά τότε το BATMAN ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, ένας mid-level τίτλος, από εμπορικής πλευράς), το να αποφασίζουν λιγότεροι από 11 χιλιάδες άνθρωποι για μια τόσο σημαντική εξέλιξη, μοιάζει αδικαιολόγητα παράλογο και ιδιαίτερα οπορτουνίστικο (για να μην πω ανεύθυνο) για μια συντηρητική εταιρία όπως η DC Comics. Τα σκοτεινά 80s είχαν ήδη αφήσει το στίγμα τους στο mainstream και αν θεωρούσαμε μία φορά θλιβερό το να αποφασίζει ο Editor In Chief μιας εκδοτικής για το αν πρέπει να ζήσει ή να πεθάνει ένας βασικός χαρακτήρας με μοναδικό γνώμονα τον προσωπικό του ηθικό κώδικα (βλ. THE DARK PHOENIX SAGA), τότε τι πρέπει να πούμε για μια περίπτωση όπου η διαφορά ανάμεσα στην επιβίωση και το θάνατο κρίνεται από την σπασμωδική κρίση των fans που πιθανότατα δεν έχουν μπει στη διαδικασία (και δεν οφείλουν να το κάνουν) να προσμετρήσουν όλες τις πτυχές μιας τέτοιας απόφασης. Το αμερικανικό mainstream δεν ήταν ποτέ ξανά το ίδιο μετά το A DEATH IN THE FAMILY και το concept των αναγνωστών ως editors (που θα γιγαντωνόταν στα χρόνια του internet) βρήκε εδώ την πρώτη τόσο ισχυρή έκφρασή του.

Συνολική Εκτίμηση

Καλλιτεχνικά άψογο, αλλά ηθικά διφορούμενο. Mainstream όσο δεν πάει, αλλά και ανατρεπτικό με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Old school στην προσέγγιση, αλλά new age στη νοοτροπία. Το A DEATH IN THE FAMILY είναι το ιδανικό (με πολλές ερμηνείες της περίεργης αυτής λέξης) έργο, που θα ολοκληρώσει την Copper Age των υπερηρωικών comics και θα αφήσει οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τους αθώους ήρωες που ολόκληρες γενιές είχαν αγαπήσει. Σε συνδυασμό με το επίσης τεχνικά αρτιότατο, αλλά ηθικά κατάπτυστο, KILLING JOKE, των Alan Moore και Dave Gibbons, έρχεται να δώσει στο 1988 την αμφιλεγόμενη διάκριση της πιο μακάβριας και σκοτεινής χρονιάς στην Ιστορία του αμερικανικού mainstream. Μέχρι τότε, φυσικά…

Παράλληλες Προτάσεις

Από πλευράς αισθητικής, οποιοδήποτε Batman comic από τα μέσα των 70s μέχρι και τις (πολύ) αρχές των 90s μοιάζει να είναι φτιαγμένο από τα ίδια συστατικά. Το σύντομο run των Englehart/Rogers στο DETECTIVE COMICS στα τέλη της δεκαετίας του ’70, το pre-Crisis run του Doug Moench και στους δύο main τίτλους του Νυχτερίδα, τα BATMAN & THE OUTSIDERS των Barr/Aparo, και τα “σημαντικά” storylines στα πρώτα χρόνια της post-Crisis περιόδου των Bat-titles (A LONELY PLACE OF DYING, YEAR TWO, YEAR 3, TEN NIGHTS OF THE BEAST) μοιάζουν αρκετά με το A DEATH IN THE FAMILY, ώστε να αποτελούν λογικά συμπληρώματα για κάποιον που θέλει να ανακαλύψει αυτή την περίοδο του χαρακτήρα.