Athens Con 2015 Report
Ένα ακόμη φεστιβάλ αφιερωμένο στα comics (αλλά και σε παρεμφερείς και μη θεματολογίες, όπως ο κινηματογράφος, η τηλεόραση και άλλες) έφτασε στο τέλος του, αφήνοντάς μας με κάθε είδους εντυπώσεις. Αν δεν το επισκεφτήκατε, βέβαια, παρακάτω θα διαβάσετε μόνον τις κυριότερες, αφού συνέβαιναν τόσα πράγματα κατά το διήμερο 14-15 Νοεμβρίου που σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσαμε να σας γράψουμε για τα πάντα.
Αν και δε βρέθηκα στο Athens Con από το Σάββατο, για να παρακολουθήσω τις πρώτες ώρες ενός φεστιβάλ που όλοι ελπίζουμε να ξαναδούμε στο μέλλον, φρόντισα να αναπληρώσω την Κυριακή, παραμένοντας στις εγκαταστάσεις του κλειστού του tae kwon do του Φαλήρου για πολλές ώρες.
Το ίδιο, βέβαια, έκαναν και χιλιάδες άλλοι λάτρεις των comics, των ταινιών, της pop culture γενικότερα, αλλά και των διαφόρων σχετικών και μη μπιζού, αξεσουάρ και vintage παιχνιδιών (Aλήθεια; Είναι τόσο big thing αυτό; Πού ζω;). Όλοι αυτοί είχαν την ευκαιρία να κάνουν τις βόλτες τους ανάμεσα στα περίπτερα των εκθετών, να αποκτήσουν νέα ή παλιά comics (και τα προαναφερθέντα αξεσουάρ και παιχνίδια), να συμμετέχουν στα happenings που διοργανώνονταν στον χώρο και γενικότερα να περάσουν καλά.
Και γιατί να μην περάσουν καλά, άλλωστε; Στον τεράστιο χώρο του Athens Con βρίσκονταν χιλιάδες comics και χιλιάδες αναγνώστες. Και, φυσικά, βρισκόταν και η ευκαιρία να αποκτήσουν υπογραφές από αγαπημένους δημιουργούς – της Ελλάδας και του εξωτερικού – να συνομιλήσουν μαζί τους και να τους παρακολουθήσουν στα panels της διοργάνωσης. Βέβαια, η συντριπτική πλειοψηφία των παρευρισκομένων (απ’ όσο παρατήρησα τουλάχιστον) προτίμησε, όπως φάνηκε, τις… παπιο-υπογραφές των δημιουργών της Disney, σε βάρος των υπολοίπων. Τουλάχιστον αυτή την εικόνα πήρα, παρακολουθώντας τις σχεδόν ανύπαρκτες ουρές μπροστά στα τραπέζια των Peter David και J.M. DeMatteis.
O τελευταίος ήταν και ο πλέον αγαπημένος μου ανάμεσα στο roster του Athens Con και δεν παρέλειψα να τον παρακολουθήσω στο Q&A της Κυριακής. Ο writer αριστουργημάτων, όπως το “Kraven’s Last Hunt”, ένα από τα πλέον αξιομνημόνευτα storylines με πρωταγωνιστή τον Spider-Man, είχε πολλά ενδιαφέροντα να πει, ειδικά επί φιλοσοφικής βάσης – σε κάποια ερώτηση απλά απάντησε ότι δεν πιστεύει πως εμείς και ο κόσμος μας είμαστε αληθινοί, αλλά απλά χαρακτήρες των ονείρων άλλων (ανθρώπων ή μεγαλύτερων δυνάμεων). Και δεν παρέλειπε να ζητά συνεχώς ερωτήσεις από το κοινό. Κι εδώ φάνηκε και μια από τις παραβλέψεις της διοργάνωσης, καθώς δεν υπήρχαν ασύρματα μικρόφωνα στο χώρο και έπρεπε το κοινό να σηκωθεί, να πλησιάσει σε απόσταση αναπνοής και να μιλήσει σε ένα από μικρόφωνα που βρίσκονταν εκεί.
Παράλληλα, η διαρρύθμιση του χώρου απαιτούσε την ολοκληρωτική προσήλωση σε όσα έλεγαν οι ομιλητές των panels, καθώς η βαβούρα από τον υπόλοιπο χώρο ήταν αρκετή. Ειδικά, αν κάποιος παθιασμένος ομιλητής έπαιρνε το μικρόφωνο σε κάποια διπλανή “αίθουσα”, υπερκάλυπτε τους υπόλοιπους.
Αυτό το κατόρθωσε, για παράδειγμα, ο Peter David, του οποίου το workshop ξεκίνησε λίγο πριν τελειώσει το Q&Α του DeMatteis. Αλλά δεν παραπονέθηκα, γιατί αυτό αποτέλεσε την αφορμή να κατευθυνθώ προς τα εκεί και να τον απολαύσω για μερικά λεπτά, σε ένα από τα πιο παθιασμένα workshops που έχω παρακολουθήσει.
Τα παραπάνω, βέβαια, δεν ήταν τα μοναδικά που μπορούσε να παρακολουθήσει κανείς την Κυριακή, αλλά αυτά που ανέμενα εγώ με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον (να μην ξεχάσω και το “Η ιστορία των manga σε 30 λεπτά” της “δικής μας” Μυρτώς Τσελέντη, κατά το οποίο έμαθα πολλα!). Άλλοι παρακολούθησαν διαφορετικά workshops, άλλοι ξιφομάχησαν με τον Μίλτο Γερολέμου του GAME OF THRONES και άλλοι απλά έκαναν τις βόλτες τους στα περίπτερα ή στα τραπεζάκια του artists alley. Εκεί, μάλιστα, δεν έβρισκαν μόνον παλιότερες εκδόσεις, αλλά και καινούργιες. Αναφέρω χαρακτηριστικά ότι, μεταξύ άλλων, ντεμπούτο στο Athens Con έκανε η ελληνική μετάφραση του THE SCULPTOR του Scott McCloud, το OMG ZOMBIE #2 του Νικόλα Στεφαδούρου, το UBERMENSCH των Αβραάμ Κάουα και Βαγγέλη Ματζίρη και το ΟΙ ΠΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ των Αντώνη Βαβαγιάννη και Θανάση Πετρόπουλου.
Στις εκδόσεις που τράβηξαν την προσοχή μου ανήκε και ο κατάλογος της έκθεσης “Once Upon A Horny Time” – όχι μόνο επειδή αποτελούνταν από πρωτότυπα έργα Ελλήνων δημιουργών, αλλά κι επειδή οι υπόλοιπες εκθέσεις δεν ήταν του γούστου μου. Ειδικά σε αυτή με τις μάσκες του Guy Fawkes, ζήτημα είναι να μου άρεσαν δύο από τα εκθέματα.
Συνολικά, λοιπόν, πιστεύω πως η εμπειρία του Athens Con ήταν άκρως διασκεδαστική (αν και μου έκανε εντύπωση το πόσο λίγα γελαστά πρόσωπα είδα! Τι σας έφταιγε; Οι ακριβοί καφέδες;) και, μόλις εξαλειφθούν οι όποιες παραλείψεις, λόγω της δικαιολογημένης έλλειψης εμπειρίας, πιστεύω πως η Αθήνα θα αποκτήσει το δεύτερο σταθερά ετήσιο φεστιβάλ comics που της αξίζει.
