The Mighty Thor #1

Σε έναν κόσμο σαν αυτό του Marvel Universe, στον οποίο τυφλοί βρίσκουν το φως τους και νεκροί ανασταίνονται, ιστορίες και σκηνές που μπορούν να ταυτιστούν με πραγματικά προβλήματα και καταστάσεις είναι σπάνιες. Για αυτό και η αποκάλυψη πως το alter ego της Thor είναι η καρκινοπαθής Jane Foster, στο τέλος του προηγούμενου τίτλου THOR, δημιούργησε έναν ενθουσιασμό για τη χρήση ενός χαρακτήρα με ανθρώπινες αδυναμίες σε αυτήν την θέση, αλλά και ερωτήματα για το πώς μια θεότητα μπορεί να εμφανίζει παράλληλα αυτές τις αδυναμίες.

Ο Jason Aaron κρατούσε μυστική την ταυτότητα του προσώπου που ήταν πλέον “worthy” και κρυβόταν πίσω από τη μάσκα του υπερήρωα στο προηγούμενο volume και έτσι δεν κατάφερε να αναπτύξει τη ψυχοσύνθεση του χαρακτήρα, πέρα από τις μάχες μεταξύ καλού και κακού. Σε πλήρη αντίθεση, εδώ ο συγγραφέας αποσκοπεί σε μια παράλληλη περιγραφή των δύο διαφορετικών κομματιών της ζωής της ηρωίδας και για αυτό το πρώτο αυτό τεύχος αναπτύσσεται ουσιαστικά σε δύο μέρη.

Το τεύχος ανοίγει με περιγραφή της κατάστασης του κεντρικού χαρακτήρα. Παρά το γεγονός ότι αποτελεί ένα παντοδύναμο θεό και είναι η “worthy” που κατέχει το Mjolnir, κάθε μέρα η υγεία της Jane Foster χειροτερεύει και προτιμά να  θυσιάσει τον εαυτό της για να σώσει τον κόσμο. Στο δεύτερο μέρος του τεύχους, η Jane μεταφέρεται στην Asgard, ως εκπρόσωπος της Midgard (της Γης δηλαδή), όπου λαμβάνει χώρα το Congress of the Worlds. Εκεί, οι εκπρόσωποι των διαφορετικών διαστάσεων της γερμανικής-βορειοευρωπαϊκής μυθολογίας συνεδριάζουν για να αντιμετωπίσουν ένα επερχόμενο πόλεμο μεταξύ των ξωτικών.

Το τεύχος έχει ελάχιστη δράση, ενώ έχει και έλλειψη κωμικών στοιχείων που χαρακτηρίζουν το ύφος του συγγραφέα. Ο Aaron χρησιμοποιεί αυτό το τεύχος πιο πολύ για να συνθέσει το νέο status quo του χαρακτήρα και εισάγει πολλά στοιχεία και subplots για ένα μελλοντικό επικό “War of the Realms”. Επίσης, παίζει με τη μυθολογία του γερμανικού πανθέου και συνθέτει ένα φανταστικό κόσμο, εισάγοντας πολλά μεταφυσικά στοιχεία, τα οποία προοικονομούν μια πολύ δυνατή και ενδιαφέρουσα σειρά.

Το Congress of the Worlds, που είχε εισάγει ο Aaron στην προηγούμενο τίτλο του THOR, λειτουργεί ως εργαλείο για να σατιρίζει ο συγγραφέας την αδράνεια των συμβουλίων του αληθινού κόσμου. Η ανικανότητα της λήψης αποφάσεων και δραστικών μέτρων από πλευράς συμβουλίου προβληματίζουν τον αναγνώστη που βλέπει την διαρκή επέκταση των villains, και του μεταδίδουν την ιδέα πως ίσως η βία να είναι πιο αποτελεσματική από τα λόγια, αλλά εν τέλει οι χαρακτήρες δίνουν την απάντηση, φανερώνοντας πως η βία εν τέλει θα οδηγήσει σε ένα νέο κύκλο βίας.

Το μόνο πιθανώς προβληματικό κομμάτι εντοπίζεται στην σκιαγράφηση της συμπεριφοράς της Jane Foster. Ο χαρακτήρας δεν αποκλίνει από μια κλισέ συμπεριφορά που αποδίδεται συχνά σε καρκινοπαθείς γυναικείους χαρακτήρες (αποτυπώνονται ως δυναμικές γυναίκες που, πάρα την ασθένεια τους, δεν τα παρατάνε και συνεχίζουν να αγωνίζονται). Αυτό το στοιχείο πιθανώς να δώσει κάποια προβλεψιμότητα στις κινήσεις του χαρακτήρα, αλλά και στην κατάληξη του θηλυκού Thor στα επόμενα τεύχη.

Το artwork στη νέα σειρά, όπως και στον προηγούμενο τίτλο, βρίσκεται στα χέρια Russell Dauterman. Το σχέδιο του, που σε κάθε τεύχος φαίνεται και καλύτερο, είναι λεπτομερές καθαρό και έντονο. Μαζί με τον colorist Matthew Wilson, χάρη στα ζωντανά χρώματα και τις πολλές λεπτομέρειες, αποδίδουν κατάλληλα το script του συγγραφέα και συντελούν καταλυτικά στη δημιουργία του μεταφυσικού κόσμου. Φυσικά, δε μπορώ να μη μιλήσω για το εξαιρετικό εξώφυλλο του τεύχους, ένα από τα καλύτερα αυτού του relaunch (για να μην πω της χρονιάς) που λειτουργεί και σαν teaser για γεγονότα που θα συμβούν στη σειρά. H θέα του μπορεί να ελκύσει τον καθένα να αγοράσει αυτό το τεύχος, μόνο και μόνο χάρη στο εξώφυλλο.

Η προηγούμενη σειρά της Thor ήταν σύντομη και είχε διάρκεια μόλις οχτώ τευχών, με τον τίτλο να τελειώνει σα σεζόν μια τηλεοπτικής σειράς, με ένα cliffhanger που δημιούργησε πολλά ερωτήματα. Ο Aaron και ο Dauterman συνεχίζουν σε αυτό το τεύχος από εκεί που σταμάτησε ο προηγούμενος τίτλος, με απάντηση σε πολλά από τα ερωτήματα, την ανάπτυξη της ψυχοσύνθεσης του χαρακτήρα και τη δημιουργία ενός κόσμου που κεντρίζουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη για το τι θα συμβεί στη συνέχεια.