Προτελευταίοι

Το να κυκλοφορεί ένα νέο comic με την υπογραφή του Αντώνη Βαβαγιάννη ή του Θανάση Πετρόπουλου αποτελεί και στις δύο περιπτώσεις μια ευχάριστη είδηση, ειδικά για τους λάτρεις του σουρεαλιστικού και – ας μη γελιόμαστε – “καμμένου” χιούμορ. Και οι δύο δημιουργοί έχουν κατορθώσει να το πετυχαίνουν αυτό, ακόμη κι όταν τα περιεχόμενα αυτού του νέου comic έχουν ήδη δημοσιευθεί online. Φανταστείτε, λοιπόν, πόσο ψηλά στην κλίμακα του… σουρεαλόμετρου μπορεί να φτάσει το γεγονός ότι οι δυο τους έχουν συνεργαστεί στη δημιουργία του νέου comic ΠΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ!

Πρόκειται για ένα comic που μας αφηγείται επιλεγμένες συζητήσεις των δύο δημιουργών, συζητήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί στον αέρα της ραδιοφωνικής τους εκπομπής με τον ίδιο τίτλο. Κοινώς, πρόκειται για μια ματιά σε πραγματικές συζητήσεις που έχουν χάσει όσοι δεν παρακολουθούν την εκπομπή τους. Βέβαια, και όσοι την παρακολουθούν, θα δουν αυτές τις συζητήσεις να παρουσιάζονται με εικόνες – περίπου…

Με λίγα λόγια, θα μπορούσε το comic αυτό να συνοδεύεται και από τη λεζάντα “Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα” – ή σε πραγματικές συζητήσεις, αν προτιμάτε, γιατί εγώ προσωπικά δεν πρόκειται να πιστέψω ποτέ τίποτε από αυτά που αφηγούνται οι Βαβαγιάννης και Πετρόπουλος. Δεν είναι ότι δεν τους έχω εμπιστοσύνη, απλά θέλω να έχω ακόμη μια μικρή ελπίδα για το ότι το ανθρώπινο είδος αντιστέκεται στη βλακεία που το μαστίζει.

Το “βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα ή ιστορίες”, όμως, είναι και το μεγαλύτερό μου πρόβλημα με τούτη εδώ την έκδοση. Γιατί γνωρίζω καλά πως η πραγματικότητα δε μπορεί να αγγίξει σε καμία περίπτωση τον σουρεαλισμό που έχουμε αγαπήσει στα comics των δύο δημιουργών. Η απεικόνιση των συζητήσεών τους θα φέρει αρκετές φορές γέλιο, αλλά όχι στο επίπεδο που έχουμε γελάσει στο παρελθόν, με τα ΚΟΥΡΑΦΕΛΚΥΘΡΑ, τα ΚΟΛΥΜΠΗΘΡΟΞΥΛΑ, τα ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΑ ΝΟΥΜΕΡΑ και τα ΚΑΜΜΕΝΑ ΒΟΥΡΛΑ.

Φυσικά και είναι αστείο, βέβαια. Και σε καμία περίπτωση δε μπορεί να αμφιβάλλει ο αναγνώστης για το ποιοι είναι οι δημιουργοί του – ο σουρεαλισμός είναι παρών και στις συζητήσεις τους. Είτε μιλούν για ιστορίες που έχουν ζήσει ή ακούσει είτε αναφέρουν misread lyrics τραγουδιών είτε υποδέχονται στην εκπομπή τους άλλα μέλη της ελληνικής σκηνής των comics, το χιούμορ περισσεύει.

Στην περίπτωση των strips που περιέχουν και επίτιμους καλεσμένους, μάλιστα, οι αναγνώστες θα δουν κι άλλους αγαπημένους δημιουργούς (όπως τους Σπύρο Δερβενιώτη, Τάσο Ζαφειριάδη, Αλέξια Οθωναίου, Ηλία Κυριαζή, Μιχάλη Διαλυνά και άλλους) και θα τους δουν στον ίδιο ρόλο – να συζητούν για τα πάντα, με μια σουρεαλιστική πινελιά. Βέβαια, σε τέτοιες περιπτώσεις, όσο κι αν προσπαθεί κανείς να αποφύγει τα inside jokes, δε θα το καταφέρνει πάντα. Αν, βέβαια, αντιμετωπίζετε τέτοιο πρόβλημα (κοινώς, δεν έχετε παρατηρήσει από κοντά την ελληνική σκηνή των comics), μπορείτε να spamάρετε τον Βαβαγιάννη και τον Πετρόπουλο με απορίες – αλλά μην πείτε ότι σας έδωσα εγώ τη συμβουλή αυτή!

Όσον αφορά στο σχέδιο, και αυτό αποτελεί αποτέλεσμα της συνεργασίας των δύο, με αποτέλεσμα να μοιάζει με ένα υβρίδιο προηγούμενων δουλειών τους (ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΑ ΚΟΥΡΑΦΕΛΚΥΘΡΑ; ΚΑΜΜΕΝΑ ΚΟΛΥΜΠΗΘΡΟΞΥΛΑ;). Βέβαια, πριν καν ανοίξεις το comic, γνωρίζεις πως θα δεις απλό σχέδιο που εξυπηρετεί απλά τις αφηγήσεις και σπάνια ξεφεύγει από τη λογική των talking heads. Με μια ματιά, λοιπόν, τα περισσότερα strips μοιάζουν ίδια. Βέβαια, αυτό αλλάζει προς το τέλος της έκδοσης, όταν guest artists αναλαμβάνουν να σχεδιάσουν strips με τους Προτελευταίους. Εξαιρετική ιδέα, που ενισχύει τον παρεΐστικο τόνο του comic, αλλά και της σκηνής γενικότερα.

Ωστόσο, κάθε strip που επιχειρεί να προσδώσει σουρεαλισμό σε μια πραγματική συζήτηση αντιμετωπίζει πάντοτε τον κίνδυνο του hit or miss – σπάνια υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση, σε τέτοιες περιπτώσεις. Και το ΠΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ έχει αρκετά hits, αλλά και περισσότερα misses από όσα θα ήθελα. Κατά στιγμές, λοιπόν, είναι μάλλον άνισο και σίγουρα δε θα το κατατάξω στις καλύτερες δουλειές των δύο δημιουργών – και το γεγονός ότι πρόκειται για συνεργασία μεταξύ των δύο, με κάνει πολύ πιο αυστηρό.

Και υπεύθυνη δεν είναι η ικανότητά τους ως δημιουργών, αλλά η επιλογή του θέματός τους. Μήπως θα ήταν καλύτερα να αναλάμβαναν μια τηλεοπτική εκπομπή με οδοιπορικά στη ζούγκλα του Αμαζονίου (πάνω σε πατίνι) και να μας παρουσίαζαν τις συζητήσεις τους από εκεί; Ή να κλείνονταν σε ένα σπίτι με super models και να σχεδίαζαν ακατάπαυστα; Μήπως μια εκπομπή μαγειρικής με ακόνιστα μαχαίρια; Ή ένα δεκάλεπτο με γνωστά video clips που αναπαριστούν δημιουργοί της ελληνικής σκηνής comics;