Limbo #1

Το LIMBO έρχεται για να μείνει. Ήταν αρκετά ενδιαφέρον – με έναν περίεργο τρόπο – κάτι το οποίο δεν περίμενα καθόλου. Το ότι ένας τύπος με απώλειες μνήμης ξυπνάει σε ένα άγνωστο μέρος ανάμεσα σε περίεργες καταστάσεις δε θεωρείται και deal breaker. Αλλά εξεπλάγην.

Γιατί; Ας πάμε λίγο να ακολουθήσουμε την ιστορία. Λοιπόν, το κύριο μέρος το είπαμε. Ένας τύπος – ο Clay – ξυπνάει σε ένα άγνωστο μέρος, μην ξέροντας ποιος είναι, γιατί είναι εκεί, πώς, πού, πότε, κτλ.. Μία κοπελίτσα (η οποία τυχαίνει να επικοινωνεί με τα πνεύματα, μέσω τρελού ξέφρενου χορού) είναι η σωτήρας του και εκείνη που θα τον βοηθήσει να ορθοποδήσει στη καινούργια του ζωή. Αυτό, ο Clay το πετυχαίνει με μεγάλη επιτυχία και γίνεται private investigator. Δεν ξέρω, όμως, κατά πόσο αυτό θα τον ωφελήσει για να παραμείνει ζωντανός.

Ζώντας, λοιπόν, στο απόλυτο σκοτάδι για εννέα μήνες, λαμβάνει το πρώτο στοιχείο που του δίνει φως. Το χάνει, όμως, γιατί προτιμάει να πλακωθεί στο ξύλο. Τέλος πάντων, πίσω στο σπίτι τον περιμένει μία καινούργια και ολόφρεσκη υπόθεση. Περίεργα, όμως, τα λέει η κοπελιά. Ίσως να είναι η νύχτα – το πρώτο τεύχος, για να εντείνει το μυστήριο, διαδραματίζεται στη περίφημη Νύχτα των Νεκρών (dia de Los Muertos). Τη δέχεται, όμως, με μεγάλη ευχαρίστηση, όσο αλλόκοτη και αν φαίνεται, διότι εμπλέκεται ο άρχοντας του εμπορίου ναρκωτικών.

Εδώ θα το αφήσω, γιατί και κάπου εδώ τελειώνει και θα το χαλάσω εάν συνεχίσω. Το μόνο που θα συμπληρώσω πάνω στην ιστορία, είναι πως είναι πολύ καλογραμμένη και ρέει πολύ ομαλά καθώς διαβάζεις. Γύρω στο 87% είναι εσωτερικός μονόλογος (ο Clay είναι ο ήρωας μας), αλλά είναι τόσο ωραία στημένο που δεν ενοχλεί.

Το στήσιμο, βέβαια δε σταματάει εκεί, καθώς το σχέδιο σε τραβάει (ακόμα και αν η ιστορία ήταν παντελώς αδιάφορη), με πολύ καθαρές γραμμές και καλοσχηματισμένους χαρακτήρες και έντονα χρώματα σε συνδυασμό με πολύ μαύρα μελάνια. Γενικά, είναι αρκετά προσεγμένο και σου τραβάει το μάτι. Έχει δέσει και πολύ ωραία τη Νύχτα των Νεκρών μέσα σε όλη τη διάρκεια του comic.

Όπως είπα, όταν ξεκίνησα, μου άρεσε χωρίς να το περιμένω και δε θα ήθελα να χαλάσει στην πορεία (ελπίζω). Αν βρεθεί ποτέ μπροστά σας, περάστε το μία ανάγνωση.