The Peanuts Movie

Επιτέλους, είδα και εγώ το THE PEANUTS MOVIE, ή καλύτερα το Ο ΣΝΟΥΠΙ ΚΑΙ Ο ΤΣΑΡΛΙ ΜΠΡΑΟΥΝ – ΠΙΝΑΤΣ Η ΤΑΙΝΙΑ, όπως είναι η ελληνική απόδοση του τίτλου. Η αγαπημένη παρέα παιδιών που πρωταγωνιστεί σε ένα από τα καλύτερα και πιο επιτυχημένα comic strips όλων των εποχών μεταφέρεται για άλλη μια φορά στην μεγάλη οθόνη και μάλιστα αυτή τη φορά με τη χρήση CGI.

Με τον ερχομό ενός νέου παιδιού στη γειτονιά (της Μικρής Kοκκινομάλλας) o Charlie Brown αποφασίζει πως για πρώτη φορά στη ζωή του πρέπει να τα καταφέρει. Να κάνει μια νέα αρχή, να πετύχει και να εντυπωσιάσει το κορίτσι που του έχει κλέψει την καρδιά. Βέβαια, αυτό μόνο απλό δεν είναι για κάποιον που έχει μια τέτοια παράδοση στις παταγώδεις αποτυχίες. Θα καταφέρει άραγε να ξεπεράσει τις δυσκολίες ή είναι καταδικασμένος να τρώει το κολατσιό του μόνος στην αυλή του σχολείου;

Όλα (ή μάλλον τα περισσότερα από) τα χαρακτηριστικά στοιχεία στο PEANUTS βρίσκουν τη θέση τους στην ταινία. Ο Snoopy, στη σκεπή του σκυλόσπιτου να γράφει βιβλίο, οι αποτυχημένες προσπάθειες του Charlie Brown να πετάξει αετό, η απουσία απεικόνισης των μεγάλων, ο πάγκος με τις συμβουλές της Lucy, ο χορός του Snoopy, οι αερομαχίες με τον κόκκινο Βαρώνο (οι τελευταίες μάλιστα δε θα με πείραζε και να μην καταλάμβαναν τόσο μεγάλο μέρος της ταινίας). Και, βέβαια, ολόκληρη η παρέα του Charlie Brown – έκαστος με τα μοναδικά του χαρακτηριστικά!

Το χιούμορ της ταινίας είναι έξυπνο και ιδανικά ισορροπημένο Οι αποτυχίες του Charlie Brown είναι κυρίαρχο στοιχείο, χωρίς όμως ο ίδιος να γίνεται ούτε καρικατούρα ούτε μεμψίμοιρος. Και το πιο σημαντικό είναι πως το χιούμορ της ταινίας καταφέρνει να απευθύνεται τόσο σε παιδιά όσο και σε μεγαλύτερους, χωρίς να υποτιμά κανέναν από τους δύο. Για παράδειγμα, υπήρξαν στιγμές που γέλασα, βρίσκοντας παραλληλισμούς με το LIFE OF BRIAN των Monty Python, ενώ δίπλα μου υπήρχαν παιδιά που δεν είχαν κλείσει τα 10 και γελούσαν με τις ίδιες σκηνές.

Το στοίχημα να μεταφερθούν οι χαρακτήρες του Charles Schulz σε CGI είχε, νομίζω, ένα μεγάλο ρίσκο, αλλά και εξαιρετικά αποτελέσματα. Δεν πίστευα πως οι ασπρόμαυρες φιγούρες με τη “νευρική” γραμμή θα λειτουργούσαν στο γυαλιστερό και λείο περιβάλλον του CGI animation. Κι όμως. Η προσθήκη των hand-made γραμμών (ή τουλάχιστο τέτοιες μου έμοιαζαν) είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα και πρόσφερε τη ζεστασιά που είχε το πενάκι του Schulz. Δεν είμαι βέβαιος κατά πόσο αυτό το πάντρεμα CGI και γραμμών που έχουν τόσο την αίσθηση του ανθρώπινου χεριού είναι κάτι νέο στο χώρο του animation, αλλά νομίζω πως ήταν τόσο επιτυχημένο που δε θα με παραξένευε να το έβλεπα συχνά από δω και στο εξής.

Βέβαια, 65 χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση του comic strip και 50 μετά την πρώτη μεταφορά σε animation, το THE PEANUTS MOVIE έχει πίσω του όχι μόνο το strip, αλλά και μια σειρά ταινιών που έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα στην συλλογική (όχι μόνο αμερικανική, αλλά και παγκόσμια) κουλτούρα. Έτσι, βλέπουμε συχνά την ταινία να απηχεί όχι μόνο το comic strip, αλλά και τις ταινίες που έχουν μεγαλώσει αρκετές πλέον γενιές. Η μουσική του Vince Guaraldi είναι πλέον σήμα κατατεθέν του PEANUTS, οπότε δε λείπει από εδώ, ενώ δεν είναι λίγες οι στιγμές που ένιωσα (με διακριτικό τρόπο) αναφορές στις ταινίες του παρελθόντος

Αν η επιστροφή του Snoopy και του Charlie Brown στο animation ήταν ένα στοίχημα, νομίζω πως κερδήθηκε. Δεν υπάρχει κανένας λόγος προφανώς να το συγκρίνουμε με το comic strip, το οποίο είναι δεδομένο πως είναι ένα από τα κορυφαία δείγματα του Μέσου, αλλά ούτε καν με το A CHARLIE BROWN CHRISTMAS που προβλήθηκε για πρώτη φορά πριν από 50 χρόνια και που έχει γράψει τη δική του ιστορία από τότε. Αυτό που έχει σημασία είναι πως η ταινία που κυκλοφόρησε καταφέρνει και κρατά κάτι από τη ζεστασιά και την ομορφιά του κόσμου που δημιούργησε ο Charles Schulz και πως αυτό το καταφέρνει με έναν τρόπο καινοτόμο και τολμηρό.