Top 100 Film & TV Adaptations

Captain America: The Winter Soldier

2014WritersChristopher Markus, Stephen McFeely DirectorsAnthony Russo, Joe Russo CastChris Evans, Scarlett Johansson, Samuel L. Jackson, Robert Redford, Anthony Mackie, Sebastian Stan Marvel Studios

Έχοντας τεράστια εκτίμηση για τα comics-related πονήματα του σκηνοθέτη Joe Johnston (THE ROCKETEER, CAPTAIN AMERICA: THE FIRST AVENGER), αλλά και με το αποδεδειγμένο στερεότυπο του “κατά κανόνα κατώτερου sequel”, να κρατάει χαμηλά τις προσδοκίες μου, είδα το CAPTAIN AMERICA: THE WINTER SOLDIER, περισσότερο από αίσθηση fanboy καθήκοντος, παρά από οτιδήποτε που να προσομοιάζει σε προσμονή.

Βλέπετε, η πρώτη ταινία του 2011, σε σκηνοθεσία Joe Johnston, ήταν μια εξαιρετική περιπέτεια εποχής, που κατόρθωσε, με απίστευτη μαεστρία, να ξεπεράσει το πρόβλημα του ήρωα-συμβόλου μιας υπερδύναμης, με τον Chris Evans να παραδίδει μια ερμηνεία-πρότυπο, ενσαρκώνοντας έναν πολυδιάστατο χαρακτήρα, αληθινό και ρεαλιστικό, ακόμη και μέσα στην πατριωτική αφέλειά του.

Ένα χρόνο μετά, το – υπέρ το δέον – φασαριόζικο και πολυπληθές THE AVENGERS, δεν άφηνε και πολλά περιθώρια για ανάπτυξη του χαρακτήρα, πολλώ δε μάλλον, ενός χαρακτήρα που “ξύπνησε” σε έναν άλλο κόσμο, πολύ διαφορετικό από εκείνον που είχε αφήσει πίσω του, δεκαετίες πριν.

Το CAPTAIN AMERICA: THE WINTER SOLDIER ξεκινάει κάνοντας ακριβώς αυτό, και μάλιστα μέσα σε δύο σκηνές, θέτοντας παράλληλα βάσεις στη σχέση του κεντρικού χαρακτήρα με δύο σημαντικά πρόσωπα, τόσο για την ίδια την ταινία, όσο και για το πολύχρονο project που λέγεται Marvel Cinematic Universe: Από τη μία, ο νέος “αδελφός” Sam Wilson (a.k.a. The Falcon), από την άλλη το potential love interest, η συντρόφισσα (no pun intended) Natasha Romanoff (a.k.a. Black Widow), φωτίζουν τις ανθρώπινες πλευρές ενός ανθρώπου κυριολεκτικά εκτός χρόνου.

Κι από αυτό το σημείο και μετά, η ταινία αρχίζει να ρολάρει σε πρωτόγνωρα – για θέαμα του είδους – μονοπάτια, και να σε παρασέρνει μαζί της, μέχρι το τέλος. Είτε σου αρέσει ο ωμός ρεαλισμός που έφερε ο Christopher Nolan στην τριλογία του Batman, είτε όχι, οι αδελφοί Russo εμπνέονται από την προσέγγισή του, καθώς και από τα κατασκοπικά θρίλερ των 70s, φτιάχνοντας μια ταινία, μόνο κατ’ όνομα υπερηρωική, το πιο σημαντικό, όμως, μια πραγματικά καλή ταινία, πάνω από είδη και τους περιορισμούς που αυτά επιτάσσουν.

Εντυπωσιακά car chases, εκπληκτικά χορογραφημένες μάχες σώμα με σώμα, ισορροπημένη χρήση των εφέ, δράση, ανάπτυξη χαρακτήρων, ανατροπές, επιστροφή προσώπων από το παρελθόν, και μια μετωπική σύγκρουση του old school καθήκοντος με τη σύγχρονη, Οργουελική πραγματικότητα.

Το άσπρο-μαύρο, ο σχεδόν αδιαμφισβήτητος διπολισμός του WWII και της πρώτης ταινίας, αντικαθίσταται στο CAPTAIN AMERICA: THE WINTER SOLDIER, από τους αμέτρητους τόνους του γκρι, μιας εποχής που οι κατασκοπικές διαρροές βγαίνουν στα δελτία ειδήσεων (βλέπε περίπτωση Snowden) και η ασφάλεια ζητά συχνά ως αντίτιμο τις ατομικές ελευθερίες. Ποιό καλύτερο context για να εξερευνηθούν αυτά τα θέματα, από εκείνο ενός χαρακτήρα εκτοπισμένου από την εποχή του, που αναζητά ένα νέο ορισμό για την ελευθερία;

Μέσα σε όλα αυτά, οι αδελφοί Russo, κλείνουν το μάτι στον σινεφίλ μιας άλφα ηλικίας (ή/και αναζητήσεων), με την παρουσία του Robert Redford, σε ένα ρόλο κλειδί για την ταινία, επιβεβαίωση, ίσως, της δηλωμένης πρόθεσής τους, να κοπιάρουν στα σημεία την ατμόσφαιρα πολιτικών θρίλερ των 70s, όπως το THREE DAYS OF THE CONDOR.

Αυτό, όμως, που πρέπει να λάβει επίσης υπόψη, όποιος δεν έχει δει ακόμη αυτή την ταινία, είναι ότι το θέαμα δεν φείδεται σκηνών δράσης, για να περάσει τα οποία πολιτικά νοήματα. Αντίθετα, τουλάχιστον η μισή ταινία είναι μια ωδή στην αδρεναλίνη, και συχνά, δε, η απεικόνιση είναι τόσο ρεαλιστική, που σχεδόν ξεχνάς ότι πρόκειται για ταινία των Marvel Studios, για να το ξαναθυμηθείς όταν πρέπει, κοινώς όταν ο Cap κάνει τα γνωστά “αεροπλανικά” κόλπα με την ασπίδα του.

Κατασκοπικό θρίλερ, ταινία προσωπικής διαδρομής και αναζήτησης, action movie, υπερηρωική περιπέτεια… Το CAPTAIN AMERICA: THE WINTER SOLDIER είναι όλα αυτά μαζί, και αποτελεί την πιο ξεκάθαρη – μέχρι σήμερα – απόδειξη, ότι η διαχείριση ενός superhero concept μπορεί και να μην είναι η συμβατική και αναμενόμενη, αν υπάρχει ένα τολμηρό σκηνοθετικό και σεναριακό όραμα. Προσθέστε σε αυτά, έναν απίστευτα πειστικό Evans στον πρωταγωνιστικό ρόλο, πλαισιωμένο από ένα cast πρωτοκλασάτων (σε δημοφιλία και τεχνική) ηθοποιών, και έχετε στα χέρια σας μια εξαιρετική κινηματογραφική ταινία.

Όσο να πεις, το γεγονός και μόνο πως βγήκε μόλις πριν από ένα χρόνο, και παρ’ όλα αυτά βρίσκεται τόσο στη δική μας δεκάδα, όσο και σε πολλές άλλες, έχει τη βαρύτητά του.