Top 100 Film & TV Adaptations

V For Vendetta

2006WritersAndy Wachowski, Lana Wachowski DirectorJames McTeigue CastHugo Weaving, Natalie Portman, Stephen Rea, Stephen Fry, John Hurt Warner Bros

– Είδα χθες το V FOR VENDETTA.
– Σου άρεσε;
– Ναι, ωραίο ήταν.
– Το ξέρεις ότι είναι βασισμένο σε comic;
– Έλα ρε!

Δεν έχω καμία αμφιβολία, ότι οι περισσότεροι από όσους ασχολούμαστε με τα comics, έχουμε συμμετάσχει στον παραπάνω, ή κάποιον παρόμοιο, διάλογο. Το V FOR VENDETTA είναι ένας από τους δημοφιλέστερους πρεσβευτές των comics στο ευρύ κοινό. Ή μάλλον, για να είμαι πιο ακριβής, θα ήταν ένας από τους δημοφιλέστερους πρεσβευτές των comics στο ευρύ κοινό, εάν όλοι όσοι γνωρίζουν την ταινία και αναγνωρίζουν την περίφημη μάσκα του V (που, πλέον, είναι αναγνωρίσιμα σε ένα μεγάλο μέρος του κόσμου), είχαν υπόψη τους ότι η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο comic.

Το comic V FOR VENDETTA ξεκίνησε την έκδοσή του το 1982, στο βρετανικό περιοδικό WARRIOR, σε σενάριο του Alan Moore και σχέδιο του David Lloyd. Αφού έμεινε ημιτελές, λόγω του κλεισίματος του περιοδικού το 1985, ολοκληρώθηκε από τη DC Comics, το 1988, όταν και εκδόθηκε σε μία σειρά δέκα τευχών. Η περιπετειώδης εκδοτική του πορεία δεν το εμπόδισε να γίνει κλασικό, αν και σίγουρα λιγότερο αναγνωρίσιμο και αναγνωρισμένο από άλλα comics του Moore, όπως το WATCHMEN.

Οι περισσότεροι είστε – πιθανότατα – εξοικειωμένοι με την ιστορία της ταινίας, παρόλ’ αυτά θα τη συνοψίσω. Στο κοντινό μέλλον, η Μεγάλη Βρετανία βρίσκεται υπό το απολυταρχικό καθεστώς του κόμματος Norsefire και του ηγέτη του, Adam Sutler, ο οποίος ήρθε στην εξουσία μετά από μία συνωμοσία, που περιελάμβανε βιολογικές τρομοκρατικές επιθέσεις. Ο V, ένας μασκοφόρος, βάζει στόχο του να εμπνεύσει, μέσω μιας σειράς βομβιστικών (και όχι μόνο) επιθέσεων και δολοφονιών, τον βρετανικό πληθυσμό, να ανατρέψει το καθεστώς και ο ίδιος να πάρει εκδίκηση για όσα έχει υποφέρει. Δίπλα στον V, βρίσκεται η Evey, μια νεαρή κοπέλα, που προσπαθεί να βρει τη θέση της ανάμεσα στον κόσμο που ζούσε μέχρι σήμερα και σε αυτόν του V.

Η ταινία παίρνει τη βασική ιστορία και τη μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη, κρατώντας πολλά στοιχεία, αλλάζοντας άλλα και αγνοώντας αρκετά. Οι Wachowskis (THE MATRIX, CLOUD ATLAS) ευφυέστατα αντιλαμβάνονται τι δουλεύει και τι όχι στον κινηματογράφο και ποιο είναι το πνεύμα τη δεκαετία του 2000 σε σχέση με το 1980. Στη θέση της αναχρονιστικής, ψυχροπολεμικής απειλής του πυρηνικού πολέμου, βάζουν τις τρομοκρατικές επιθέσεις με βιολογικά όπλα, αντικαθιστούν τη δεκαεξάχρονη Evey, με μια νεαρή γυναίκα περίπου 20 ετών και αφήνουν έξω τα οράματα από τη χρήση LSD. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι παραμερίζουν τα δαιδαλώδη plotlines του comic και αφοσιώνονται σε μία συνεκτική ιστορία. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη επιτυχία της ταινίας, σε ένα αποτέλεσμα πολύ πιο μοντέρνο και οικείο στον θεατή.

Αυτό το υλικό κλήθηκε να αποτυπώσει, στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο, ο James McTeigue, που μέχρι τότε είχε αρκετή εμπειρία ως βοηθός σκηνοθέτη (THE MATRIX, STAR WARS EPISODE II: ATTACK OF THE CLONES). Το αποτέλεσμα δικαιώνει την επιλογή του και η ταινία, οπτικά, παίρνει πολύ καλό βαθμό. Οι – πάμπολλοι – διάλογοι ζωντανεύουν και δεν γίνονται βαρετοί (ίσα-ίσα, αποτελούν τη ραχοκοκκαλιά της ταινίας), αλλά και οι σκηνές δράσης δεν αφήνουν παράπονα (βέβαια, η τελευταία μάχη του V είναι λίγο βγαλμένη από το MATRIX, αλλά τέλος πάντων). Η γρήγορη εναλλαγή πλάνων και η εκμετάλλευση των τηλεοπτικών μεταδόσεων (μέσα στην ταινία), είναι ίσως τα αγαπημένα μου στοιχεία.

Το δυνατότερο, όμως, σημείο του V FOR VENDETTA, είναι οι ερμηνείες. Κανείς από τους βασικούς πρωταγωνιστές δεν υστερεί, ενώ ακόμα και ηθοποιοί, των οποίων οι χαρακτήρες δεν εμφανίζονται παρά ελάχιστα, είναι αξιομνημόνευτοι. Ο Hugo Weaving (THE MATRIX, THE LORD OF THE RINGS) δίνει πραγματικό ρεσιτάλ ως ο γοητευτικός V, ειδικά αν σκεφτούμε ότι, σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, το πρόσωπό του καλύπτεται από την περίφημη μάσκα. Αυτό μας δίνει την ευκαιρία να απολαύσουμε τη φωνή του, που δίνει ζωή στον χαρακτήρα. Τώρα που το σκέφτομαι, το V FOR VENDETTA είναι μια ιδανική ταινία για να παίζει στο background, την ώρα που κάνεις δουλειές, καθώς το voice talent είναι καταπληκτικό (βοηθάει σίγουρα το γεγονός ότι λατρεύω τη βρετανική προφορά). Η Natalie Portman (CLOSER, THOR, BLACK SWAN) δεν δίνει την ερμηνεία της ζωής της, αλλά παρόλ’ αυτά στέκεται αξιοπρεπώς, ως Evey Hammond, δίπλα στον V, τόσο ως προστατευόμενη/σύμμαχος, όσο και ως φωνή αμφισβήτησης.

Ο Stephen Rea (THE CRYING GAME, INTERVIEW WITH THE VAMPIRE) ενσαρκώνει τον επιθεωρητή Eric Finch και από την πρώτη στιγμή έγινε ο αγαπημένος μου χαρακτήρας. Ένας ήρωας που βασανίζεται, προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στο καθήκον να πιάσει τον V, αλλά και να ξεσκεπάσει την αλήθεια που κρύβει το καθεστώς το οποίο υπηρετεί. Τρεις β’ ρόλοι που πρέπει να μνημονευθούν, είναι σίγουρα ο John Hurt (THE ELEPHANT MAN, I, CLAUDIUS) ως δικτάτορας Adam Sutler (σε ένα meta κλείσιμο του ματιού στον Winston Smith του NINETEEN EIGHTY-FOUR), ο αγαπημένος Stephen Fry (A BIT OF FRY & LAURIE, QI), που πάνω-κάτω υποδύεται τον εαυτό του, ως τηλεπαρουσιαστής Gordon Deitrich, και ο Roger Allam (THE QUEEN) ως Lewis Prothero, η φανατική προπαγανδιστική φωνή του καθεστώτος (ο μονόλογός του, στην αρχή της ταινίας, αποτελεί μια απολαυστική ερμηνεία).

Το V FOR VENDETTA είναι μια πολύ καλή ταινία, αλλά σίγουρα δεν είναι τέλεια. Αν θέλαμε να βρούμε το σημαντικότερο ελάττωμά του, αυτό θα ήταν, κατά την άποψή μου, η εντελώς “ασπρόμαυρη” απεικόνιση του κόσμου και των χαρακτήρων. Οι καλοί έχουν όλα τα προτερήματα, ενώ οι κακοί όλα τα ελαττώματα. Παρά την – ελάχιστη – κριτική από μέρους της Evey, ο V παρουσιάζεται γοητευτικός, καλλιεργημένος, έξυπνος, να βλέπει τις καλύτερες ταινίες και να ακούει τα ωραιότερα τραγούδια. Αντίθετα, οι άνθρωποι του καθεστώτος είναι φιλοχρήματοι, παιδόφιλοι και τραχείς. Ένας δικτάτορας ή ένας βασανιστής, είναι κακός επειδή είναι… δικτάτορας ή βασανιστής! Φτάνει. Δε χρειάζεται επιπλέον αρνητικά χαρακτηριστικά. Η αρνητική παρουσίαση όλων των πτυχών των χαρακτήρων των ηγετικών στελεχών του καθεστώτος, τους καθιστά καρικατούρες. Ο Hannibal Lecter είναι ένας κατά συρροήν δολοφόνος και κανίβαλος. Αυτά είναι υπερ-αρκετά για να αποτελέσει τον villain του THE SILENCE OF THE LAMBS. Δεν υπάρχει λόγος να τον παρουσιάσεις και ως απατεώνα, ή έμπορο ναρκωτικών, για να γίνει ακόμη πιο κακός. Αντίθετα, παρουσιάζοντάς τον ως εκλεπτυσμένο και γοητευτικό, τον κάνεις πολύ πιο ενδιαφέροντα και αξιομνημόνευτο. Αυτόν τον δρόμο θα έπρεπε να ακολουθήσουν οι συντελεστές και για κάποιους χαρακτήρες του V FOR VENDETTA. Σε αυτό το κομμάτι, το comic υπερισχύει συντριπτικά.

Συνολικά, το V FOR VENDETTA καταφέρνει να μεταφέρει πειστικά το comic στη μεγάλη οθόνη και να το ξεπεράσει σε πολλά σημεία. Δεν είναι η πιστή μεταφορά που είναι το SIN CITY και δεν θα μπορούσε να είναι, αφού το αρχικό υλικό είναι πολυπλοκότερο και μακροσκελέστερο, αλλά τα καταφέρνει καλύτερα από το WATCHMEN (είναι, νομίζω, η πιο παρεμφερής περίπτωση) στο να αποδώσει μια περίπλοκη ιστορία σε 2-2,5 ώρες. Είναι μια πιο σύγχρονη εκδοχή, πολύ πιο συνεκτική και ένα case study για το πως πρέπει να μεταφέρονται ογκώδη λογοτεχνικά έργα στον κινηματογράφο.

Μπορεί όσοι κοιμούνται με τα τεύχη κάτω από το μαξιλάρι τους, ή ορκίζονται στο όνομα του Alan Moore, να μην το εκτιμήσουν ιδιαίτερα, όμως οι υπόλοιποι (ειδικά αν δεν τρελαίνονται με το political hype και τα πιστεύω του Moore) νομίζω πως θα το απολαύσουν.