Extraordinary X-Men #4

Extraordinary X-Men #4

Ο Jeff Lemire είναι ένας συγγραφέας που έχει παραδώσει μοναδικά αποτελέσματα, σε αρκετές indie σειρές του. Όμως, για κάποιο λόγο, σε όλους τους high profile τίτλους που έχει αναλάβει, δεν έχει αποδώσει στον ίδιο βαθμό, και το EXTRAORDINARY X-MEN είναι, δυστυχώς, από τις χειρότερες δουλειές του.

Στο τέταρτο τεύχος της σειράς, ολοκληρώνεται η σύνθεση του roster των Χ-Men, οι οποίοι νικάνε τους δαίμονες της Limbo διάστασης, ενώ παράλληλα έρχονται αντιμέτωποι με τον Mister Sinister και τη νέα forgettable σύνθεση των Marauders του. O Sinister επιστρέφει με την άσχημη, cult και κλασσική βαμπίρ εκδοχή του, και έχει ως σκοπό να ενώσει το DNA των Inhumans και των μεταλλαγμένων, προκειμένου να αντιμετωπίσει την εξάλειψη του δεύτερου είδους.

Με το status quo να συνεχίζει να μην κεντρίζει το ενδιαφέρον, και πολλά σημαντικά γεγονότα που έλαβαν χώρα off panel να περιγράφονται με χρήση μπολικου exposition, το τεύχος δεν εμφανίζει βελτίωση και είναι γεμάτο κλισέ και deus ex machina παρεμβάσεις, που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας προκειμένου να λάβουν χώρα τα παραπάνω. Ως αποτέλεσμα, η εξέλιξη της πλοκής μοιάζει ιδιαίτερα βεβιασμένη και, σε κάποια σημεία, οι πράξεις των κεντρικών χαρακτήρων πλησιάζουν τα όρια του γελοίου.

Το στιλιζαρισμένο και καρτουνίστικο σκίτσο του Ramos, κουράζει πολύ, αλλά ανταποκρίνεται στην 90s αισθητική που συνοδεύει τον τίτλο. Στη σύγχρονη βιομηχανία της 9ης Τέχνης, όμως, που απαιτεί ρεαλιστικές προσεγγίσεις, αυτή η αισθητική δεν λειτουργεί και καθιστά τον EXTRAORDINARY X-MEN μεταξύ των χειρότερων x-τίτλων των τελευταίων ετών.