Klaus #2

Klaus #2

Είχαμε πάρει μια πρώτη γεύση για το πόσο bad-ass ήρωας είναι ο Klaus του Grant Morrison, αλλά σε αυτό το δεύτερο τεύχος κυριολεκτικά “κόβει κώλους”! Συνδυάζοντας την αποτελεσματικότητα και την ακρίβεια του Jason Bourne, με την έμφυτη ροπή προς το καλό (σωστό, δίκαιο… πείτε το όπως θέλετε) του Captain America, ο not-exactly-Santa πρωταγωνιστής είναι ένας χαρακτήρας, που όχι μόνο γουστάρουμε να τον βλέπουμε να τσακίζει – με λίγες μελετημένες κινήσεις – τους αντιπάλους του, αλλά μας κάνει συντασσόμαστε μαζί του και σε ηθικό επίπεδο, καθώς ο σκοπός του είναι καταφανέστατα αγνός… Για να μην πω “ιερός”.

Βέβαια, οι συγκεκριμένοι αντίπαλοι (φρουροί στο κάστρο του Βαρόνου και, κατά μία έννοια, “σεκιουριτάδες” της πόλης), θα μπορούσαν άνετα να χαρακτηριστούν “άμυαλοι και ελαφρώς under-qualified henchmen”, αλλά ο τρόπος που στήνονται και παρουσιάζονται οι σκηνές δράσης δίνει την αίσθηση πως το skill level των ανταγωνιστών δεν παίζει μεγάλο ρόλο, όταν ο ήρωας είναι “αυτός που είναι”!

Παράλληλα, μέσα από τη δράση και με απολύτως μαεστρικό τρόπο, δομείται ακόμη πιο ξεκάθαρα το προφίλ του Klaus σε επίπεδο προσωπικότητας, καθώς ο Morrison (με την πολύτιμη συνεισφορά του άψογου, οικονομικού και στιβαρού artwork του Dan Mora) κατορθώνει αυτό που στα χέρια κατώτερων συγγραφέων θα έμοιαζε αδιανόητο: αναλύει, προς όφελος των αναγνωστών, τον χαρακτήρα και την ψυχοσύνθεση του κεντρικού ήρωα, μέσα μόνο από action scenes και με ελάχιστους (αλλά ιδιαιτέρως εύστοχους) διαλόγους, χωρίς να χρειάζεται exposition ή “βαρυσήμαντους” μονολόγους.

Χαλαρά υποψήφιο για καλύτερο mainstream comic της χρονιάς!