Uncanny X-Men #1

Το σχετικό παραμέρισμα των X-Men, τόσο σε αφηγηματικό όσο και σε εκδοτικό επίπεδο, δε θα εμπόδιζε την Marvel να εκδώσει μερικούς τίτλους (ενίοτε βασισμένους σε παλιότερες ιδέες της) με τους μεταλλαγμένους, ίσα-ίσα για να δηλώσουν το “παρών” στο ανανεωμένο σύμπαν της. Γιατί, με μια πρώτη ματιά, το UNCANNY X-MEN μοιάζει να στοχεύει ακριβώς σε αυτό.

Οι μεταλλαγμένοι απειλούνται με εξαφάνιση και μια ομάδα ιδιαίτερα επικίνδυνων X-Men έχουν κληθεί να αναλάβουν έναν πιο προληπτικό ρόλο και να μην περιμένουν τις απειλές να εμφανιστούν μπροστά τους. Φυσικά, περιγράφω το premise του παρόντος τίτλου, αλλά σε κάποιους αυτή η περιγραφή ίσως φανεί γνώριμη. Θυμίζει υπερβολικά το relaunch της X-Force το 2008. Οι μεταλλαγμένοι, όμως, πλέον δεν απειλούνται από την Scarlet Witch, αλλά από τα Terrigen Mists, τα οποία δίνουν δυνάμεις στους ανθρώπους ή παραμορφώνουν τους Inhumans και πλέον είναι επικίνδυνα για όσους έχουν το γονίδιο Χ. Μια αναφορά στο πόσο meta είναι ο τρόπος που κινδυνεύουν οι μεταλλαγμένοι είναι απαραίτητη.

Η ομάδα αποτελείται από τους Magneto, Psylocke, Sabretooth (έχει παραμείνει καλός από το τέλος του AXIS), Monet και Angel, ο οποίος έχει ξαναγίνει Archangel κάτω από άγνωστες συνθήκες. Όπως σε κάθε τεύχος #1 που σέβεται τον εαυτό του, ο Cullen Bunn μας συστήνει έναν-έναν τους χαρακτήρες. Μόνο που γίνεται τελείως άτσαλα. Την εμφάνιση του κάθε μέλους συνοδεύει και μια cool ατάκα ή exposition – ή και τα δύο. Το χειρότερο παράδειγμα είναι η εμφάνιση του Magneto, καθώς ο Bunn είχε κάνει εξαιρετική δουλειά με τον χαρακτήρα στον ομώνυμο τίτλο. Φωτεινή εξαίρεση ο Archangel, ο οποίος έχει μετατραπεί σε άμυαλο πιόνι που η Psylocke “διατάζει” τηλεπαθητικά να δράσει, ενώ ταυτόχρονα ψάχνει να βρει κάποιος ίχνος της προσωπικότητας του Warren μέσα του.

H υπόθεση του τεύχους παρουσιάζει ενδιαφέρον, καθώς μια εταιρία εκμεταλλεύεται τον φόβο των μεταλλαγμένων και τους υπόσχεται αναστολή των ζωτικών λειτουργιών τους μέχρι η ατμόσφαιρα να γίνει ασφαλής. Αλλά οι X-Men δεν ανέχονται μια τόσο δειλή λύση. Και ταυτόχρονα κάνει την εμφάνιση του ένα γκρουπ κακών που συνδέεται με έναν σημαντικό villan των X-Men.

To artwork του Greg Land δεν βοηθάει καθόλου την όλη κατάσταση. Το στιλ του βασίζεται στο phototracing, όπως μπορεί κανείς να καταλάβει με μια γρήγορη ματιά στις σελίδες του τεύχους. Το πρόβλημα εντοπίζεται όταν χρησιμοποιεί τις λάθος πόζες και εκφράσεις προσώπων στις λάθος περιπτώσεις (θα βρείτε πολλά παραδείγματα με ένα γρήγορο googlάρισμα, όπου έχει χρησιμοποιήσει μέχρι και πορνοστάρ ως “μοντέλα” του!), κάτι που αποπροσανατολίζει από την δράση. Παρ’ όλα αυτά, κάποιες σελίδες του (κυρίως τα splash pages) είναι εντυπωσιακές, όταν πετυχαίνει την σωστή πόζα ή όταν προσθέτει κατάλληλα σκιές.

Συνολικά, το πρώτο τεύχος του νέου UNCANNY X-MEN  μου φάνηκε πολύ μέτριο, τόσο στο σενάριο όσο και στο σχεδιαστικό κομμάτι. Ο Cullen Bunn, ωστόσο, είναι αξιοπρεπής συγγραφέας και με τον χρόνο ας ελπίσουμε ότι θα βρει ποιοι χαρακτήρες κάνουν κλικ μεταξύ τους και ποια κατεύθυνση πρέπει να πάρει ο τίτλος, χωρίς να θυμίζει παλιότερες σειρές.