Old Man Logan #1

Οι θάνατοι δημοφιλών χαρακτήρων στα comics, πλέον δεν έχουν μεγάλη διάρκεια. Σε μια αγορά όπου το σύνολο των αποδοχών συνεχώς συρρικνώνεται, η ολική απομάκρυνση ενός τέτοιου χαρακτήρα από τα ράφια θα αποτελούσε κίνηση αυτοκτονίας από την εκδοτική εταιρεία. Όπως, λοιπόν, και σε άλλες πρόσφατες περιπτώσεις, η Marvel καλύπτει το προσωρινό κενό που αφήνει η απώλεια του Wolverine, χρησιμοποιώντας άλλους παρεμφερείς χαρακτήρες να αντικαταστήσουν τον αποθανόντα. Και ενώ η Laura Kinney (X-23) ντύνεται ALL NEW WOLVERINE, και προσπαθεί να αναπληρώσει το κομμάτι του ήρωα Wolverine, που δρα σαν γέφυρα στις σχέσεις μεταλλαγμένων και ανθρώπων, το OLD MAN LOGAN είναι εδώ για να μας κάνει να νοσταλγήσουμε τον άνθρωπο πίσω από την μάσκα, τον kickass χαρακτήρα που έκανε τον Wolverine τόσο δημοφιλή εξαρχής.

Η ιστορία στο πρώτο τεύχος συνεχίζει από εκεί που τελείωσε το πρόσφατο tie-in του SECRET WARS, με τον ηλικιωμένο Logan του μέλλοντος να βρίσκεται γυμνός, α-λα TERMINATOR 2, στους δρόμους της Νέας Υόρκης, χωρίς επίγνωση των αιτιών που τον οδήγησαν εκεί. Καταλαβαίνοντας ότι βρίσκεται στο παρελθόν, αποφασίζει να δράσει για να αποτρέψει να λάβουν χώρα τα τραγικά γεγονότα, τα όποια οδηγούν στη δημιουργία του δυστοπικού μέλλοντος, που περιγράφεται στο original OLD MAN LOGAN, και να κυνηγήσει και να εκδικηθεί τους μελλοντικούς εχθρούς του.

Και αυτό το “KILL BILL τέμπο” το οποίο θα ακολουθήσει ο τίτλος, είναι σίγουρα ενδιαφέρον. Ο Logan είναι ένας τραγικός ήρωας, ο οποίος πενθεί για όλες τις απώλειές του, βασανίζεται από τις τύψεις για τα φριχτά πράγματα τα όποια έκανε στο μέλλον, και ο συγγραφέας βασίζεται σε αυτό για να δημιουργήσει ένα ευρύτερο εσωτερικό ερώτημα – αν η εκδίκηση στην όποια αποσκοπεί ο πρωταγωνιστής θα τον οδηγήσει σε λύτρωση, ή στην επιδείνωση της ηθικής του ακεραιότητας.

Ο Lemire, σε αντίθεση με το υπό του μετρίου πρώτο τεύχος των EXTRAORDINARY X-MEN, καταφέρνει και παρουσιάζει αποτελεσματικά το (όχι και τόσο πρωτότυπο – η αλήθεια να λέγεται) concept της σειράς και κάνει ξεκάθαρες τις προθέσεις του ως προς την πορεία της ιστορίας και την ψυχοσύνθεση του χαρακτήρα. Όμως, στο πρώτο αυτό τεύχος δεν γίνεται πλήρως κατανοητό το αν ο Logan θυμάται τα γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια του SECRET WARS και επιπλέον δημιουργείται ένα μεγάλο plot hole, καθώς ο ήρωας αποτελεί μεν τη μελλοντική εκδοχή του Wolverine, αλλά όχι του original της “Earth 616”, αλλά μιας παράλληλης διάστασης.

Αν και ο τίτλος είναι πλήρως βασισμένος στο αυθεντικό ομώνυμο storyline, και όλα τα γεγονότα του πρώτου τεύχους αποτελούν απόρροια των μελλοντικών γεγονότων, η ιστορία δεν καταφέρνει να αποδώσει στο ίδιο βαθμό το western ύφος το οποίο διέκρινε τις δύο προηγούμενες σειρές. Παράλληλα, η τόσο στενή σύνδεση μεταξύ του original τίτλου με το καινούριο volume, κάνει δύσκολη την κατανόηση του τεύχους από τους νέους αναγνώστες, Όμως, ο Lemire δεν καταφεύγει στη χρήση exposition, όπως συνηθίζει σε άλλες δουλειές, για να διηγηθεί τα τετελεσμένα συμβάντα, αλλά τα χρησιμοποιεί ως plot points για την εξέλιξη της πλοκής.

Η πρόσφατη κυκλοφορία και του προηγούμενου volume, αλλά και η διαχείριση του artwork από τον ίδιο σχεδιαστή, καθιστά αναπόφευκτη τη σύγκριση μεταξύ των δύο σειρών και αυτό, δυστυχώς, λειτουργεί εις βάρος του Lemire, αφού ο Bendis, χρησιμοποιώντας το ίδιο background, απέδωσε πιο δραματικά και πιο συναισθηματικά αποτελέσματα. Πάντως, και στα δύο volumes του ήρωα, αυτό που κλέβει την παράσταση είναι το σχέδιο του Sorrentino. Ο σχεδιαστής και ο Marcelo Maiolo, που έχει ανάλαβει το coloring, βασίζονται στην αντίθεση μεταξύ του των χρωμάτων του φόντου και των χαρακτήρων, προσδίδοντας ένα επικό ύφος στην σειρά.

Για του λόγου το αληθές:

Το creative team είχε συνεργαστεί και στο GREEN ARROW, καταφέρνοντας να δώσουν μια νέα διάσταση στο χαρακτήρα της DC. Το στιλιζαρισμένο σχέδιο του Sorrentino, είναι φανερά βελτιωμένο στην καινούρια σειρά, και ο σχεδιαστής καταφέρνει και καλύπτει τις όποιες ατέλειες της πλοκής. Με τις σκηνές δράσεις να ποικίλουν, ο συνδυασμός των χρωμάτων και η χρήση μικρών πλάνων, που παρεμβάλλονται στο εσωτερικό μεγαλύτερων panels, αποδίδουν ένα δυνατό οπτικό αποτέλεσμα στην απεικόνιση της βίας και του αίματος, που δεν κουράζει το μάτι. Επιπλέον, αξίζει να αναφέρω ότι, προς τα τελευταία τεύχη του προηγούμενου volume, το σχέδιο του Sorrentino γινόταν όλο και πιο αδύναμο, κάτι που μου δημιουργεί την απορία αν ο σχεδιαστής θα καταφέρει να ανταποκριθεί στις μηνιαίες απαιτήσεις του τίτλου, αποδίδοντας παράλληλα καλαίσθητα αποτελέσματα.

Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι τo OLD MAN LOGAN είναι ένας τίτλος που έχει ημερομηνία λήξης, καθώς, αργά ή γρήγορα, ο original Wolverine θα επιστρέψει. Προς το παρόν, όμως, η σειρά, χωρίς να είναι τέλεια, κερδίζει τις εντυπώσεις και δίνει υποσχέσεις για τη συνέχεια, καθιστώντας τον τίτλο must-read για όλους τους fans του πιο δημοφιλούς μεταλλαγμένου.