Deadpool And The Mercs For Money #1

Λίγο η αναγνωσιμότητά του, που συνεχώς αυξάνεται, λίγο η solo ταινία του (που μπορεί να μην ανήκει στα Marvel Studios, αλλά, όπως και να ‘χει, οι πωλήσεις αλληλοβοηθιούνται),  φαίνεται πως η Marvel έχει αποφασίσει να κοτσάρει έναν Deadpool όπου μπορεί. Ήταν, λοιπόν, αναπόφευκτο να τεθεί και επικεφαλής της δικής του ομάδας, για να ξεμπερδεύουμε. Οι Mercs For Money αποτελούνται από τους Slapstick, Stingray, Terror, Foolkiller, Solo και Massacre. Είναι είρωνες και βίαιοι, πετάνε μ’ ένα Quinjet αγορασμένο απ’ το Craigslist και έχουν το πιο πλεονάζον όνομα στην ιστορία των comics. Αν κάτι από τα παραπάνω σας φαίνεται ενδιαφέρον, ετοιμαστείτε για πιθανή απογοήτευση, γιατί το MERCS FOR MONEY δεν είναι ιδιαίτερα καλό.

Το βασικό πρόβλημα είναι η σύσταση της ομάδα αυτής καθαυτής. Το MERCS πετάει χαρακτήρες στο cast του χωρίς καμία λογική (περά από το ότι είναι όλοι τους “αστείοι” ή/και “αντιήρωες”) και αδιαφορεί πλήρως για το τι έχει να προσφέρει ο καθένας τους στην δυναμική του team. Characterization δεν υπάρχει, παρά μόνο όταν εξυπηρετεί τις ανάγκες κάποιου αστείου.

Η πλοκή αναπτύσσεται ως επί το πλείστον ομαλά και έχει ως θέμα ένα φορτίο που οι Mercs πρέπει να παραδώσουν στον εργοδότη τους, αφού πρώτα το κλέψουν. Μια εισαγωγή, μια μάχη με εχθρούς που εμφανίζονται από το πουθενά και ένα μυστήριο που κάνει tease το επόμενο τεύχος, συνιστούν ένα comic που ακολουθεί πιστά την superhero συνταγή, χωρίς να μπει στον κόπο να προσθέσει τη δημιουργικότητα που θα έπρεπε για να ζωντανέψει τις σελίδες.

Το χιούμορ είναι κι αυτό κάπως μέτριο. Τα αστεία του MERCS FOR MONEY μου φάνηκαν, ως επί τω πλείστον, απογοητευτικά ή προβλέψιμα, με όχι πάραπάνω από καναδυό εξαιρέσεις.

Η εικονογράφηση του Salva Espin δεν είχε, μεν, κάτι το εντυπωσιακό, αλλά, από την άλλη, η πλοκή εκτυλίσσεται σε μία έρημο, μία μυστική βάση και άλλες κλισέ τοποθεσίες, οπότε δεν του δίνεται κάτι ιδιαίτερο για να δουλέψει, ούτως ή άλλως. Μου δίνει, πάντως, την εντύπωση ότι θα μπορούσε να αποδώσει αρκετά καλό οπτικό χιούμορ, σε μελλοντικά τεύχη.

Το χειρότερο, όμως, αμάρτημα που διαπράττει το MERCS FOR MONEY, δεν έχει να κάνει ούτε με την πλοκή, ούτε με την εικονογράφηση, αλλά με τις προσδοκίες που δημιουργεί ένα comic με το όνομα του Deadpool στον τίτλο.

Θυμάστε εκείνη τη σκηνή από το arc “Dead Presidents”, όπου ο Deadpool ντυμένος Marilyn Monroe σκοτώνει έναν αναστημένο JFK;  Οι δε gamers θα θυμάστε την (άκρως αηδιαστική και μακάβρια) σκηνή του DEADPOOL video game, όπου ο πρωταγωνιστής κρέμεται απο τα εντόσθιά του. Και όσοι έχετε διαβάσει το X-FORCE, φαντάζομαι ξυπνάτε ακόμα ιδρωμένοι τα βράδια, εξ αιτίας εκείνης της σκηνής με τον Archangel. Ο Deadpool, τουλάχιστον όπως τον έχω εγώ στο μυαλό μου, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με αυτές τις άβολες στιγμές αμφιβόλου αισθητικής, που παρεμβάλονται ανάμεσα στο χιούμορ και τις pop culture αναφορές του χαρακτήρα.

Αντίθετα, ο Cullen Bunn τον μετατρέπει σε ένα χαριτωμένο cartoon, που απλώς τυχαίνει να χρησιμοποιεί katana. Το edge που θα έπρεπε να συνοδεύει έναν τίτλο DEADPOOL, λάμπει δια της απουσίας του. Για να το θέσω διαφορετικά, θυμάστε πόσο χαρήκατε με εκείνο το promo video, όπου ο Ryan Reynolds κοπανάει τον Mario Lopez στο κεφάλι; Επειδή ήταν απόλυτα λογικό ότι μια τανία DEADPOOL θα πρέπει να είναι R-Rated; Ε, το MERCS FOR MONEY είναι PG-13.

Αν είστε σκληροπυρινικοί fans του χαρακτήρα, ή αν θέλετε να τεστάρετε την αντοχή σας σε DEADPOOL τίτλους, τότε ρίξτε του μια ματιά. Διαφορετικά, μπορείτε άνετα να το αγνοήσετε.