Klaus #3

Klaus #3

Το Klaus του Morrison έχει κάνει ένα μικρό πάταγο, και είναι εύκολο να δει κανείς γιατί: Είναι πολύ καλή φάση! Μετά από ένα δεύτερο τεύχος που σκουντούφλησε κάπως, στο τρίτο η σειρά αποκτά ξανά το ρυθμό της. Ο πρωταγωνιστής μας, ο μυστηριώδης παιχνιδοποιός με την άγρια φύση και την αγνή καρδιά, συνεχίζει να εκπληρώνει τη μοίρα του, αναστατώνοντας σύσσωμη την πόλη του Grimsvig.

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της σειράς, ως τώρα, είναι ο κακός της, ο οποίος, αν και θεωρητικά αρκετά κοινωνικά ενδιαφέρων, στην πραγματικότητα είναι απλά βαρετός. Στο καινούριο τεύχος, με την εισαγωγή του setting των ορυχείων, η ιστορία θα πάρει τώρα μια πιο horror τροπή και τα πράγματα θα αρχίσουν, επιτέλους, να έχουν περισσότερο “ψωμί”.

Πιθανώς λόγω του μικρού μήκους της, η ιστορία δείχνει να αποφεύγει να μας μιλήσει πιο λεπτομερώς για το παρελθόν του ήρωά μας. Ο μύθος του Άγιου Βασίλη δε γεννιέται σιγά-σιγά, μέσα από μία μακρά, περιπετειώδη ζωή, αλλά δημιουργείται κάπως απότομα, μέσα από ένα μεμονωμένο επεισόδιο. Παρ’ όλα αυτά, στο τρίτο μέρος, η υπόθεση χαμηλώνει λίγο ταχύτητα και μας υπόσχεται πως θα μάθουμε περισσότερα πράγματα για τον Klaus, κυρίως μέσα από το μυστηριώδες παρελθόν του με τη μελαγχολική σύζυγο του άρχοντα.

Κακά τα ψέματα, όμως, ο κύριος λόγος που, για μένα, η σειρά αναμφίβολα αξίζει τον κόπο, είναι το ανεπανάληπτο artwork του Dan Mora, που εδώ είναι ακόμη πιο badass κι απ’ τον μουσάτο πρωταγωνιστή μας.