Deadpool

Μετά από αρκετά trailer, teaser και αυτοσαρκαστικές φωτογραφίες, έρχεται στη μεγάλη οθόνη ο Deadpool, ένας από τους πιο αντισυμβατικούς χαρακτήρες της Marvel, ο οποίος πλησιάζει περισσότερο τα πρότυπα του αντιήρωα και καταφέρνει να τραβήξει το ενδιαφέρον και να γίνει συμπαθής.

Στο origin story του, όπως παρουσιάζεται στη μεγάλη οθόνη, ο Wade είναι ένας σκληροτράχηλος μισθοφόρος, έχει καλή καρδιά, ή τουλάχιστον μία ευαίσθητη χορδή, και βιώνει στιγμές ευτυχίας με τη φίλη του, Vanessa, εν μέσω αποστολών τις οποίες διεκπεραιώνει με έναν ιδιαίτερο τρόπο, μέχρι που διαγιγνώσκεται με καρκίνο σε τελικό στάδιο. Αποδεχόμενος ότι το πιο πιθανό είναι να μην επιβιώσει, δέχεται να συμμετάσχει σε μία πειραματική θεραπεία, με αποτέλεσμα την εκδήλωση της μετάλλαξης του, που του χαρίζει υπερφυσική ικανότητα επούλωσης, αλλά ταυτόχρονα τον παραμορφώνει στο πρόσωπο και στο σώμα. Από εκεί και πέρα, θα τα κάνει όλα γυαλιά-καρφιά για να τιμωρήσει τους υπεύθυνους, χωρίς να σταματήσει να σχολιάζει πρόσωπα και καταστάσεις.

“Merc with a mouth” θα μπορούσε να είναι ο υπότιτλος της ταινίας, αφού ο ήρωας έχει πάντα έτοιμημία ατάκα  ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές μάχης, κάτι που εξάλλου είναι ένα σήμα-κατατεθέν του από τα comics, όπως και η αθυροστομία του και το “σπάσιμο του 4ου τοίχου”, καθώς απευθύνεται επανειλημμένα στο κοινό, σχολιάζοντας καταστάσεις και άλλες ταινίες, ακόμη και ηθοποιούς που υποδύονται άλλους ήρωες του Marvel Universe! Ο Ryan Reynolds ενδύθηκε τον πρωταγωνιστικό ρόλο με ιδιαίτερη επιτυχία (εξάλλου, τον είχε κάνει πρόβα στο ατυχές X-MEN ORIGINS: WOLVERINE), είναι ιδιαίτερα άνετος με τα κωμικά στοιχεία, αλλά και με την έντονη σωματικότητα που απαιτείται, ενώ η χημεία με τη συμπρωταγωνίστρια του, Morena Baccarin (πολύ καλή μεταγραφή από το DC Universe), χαρίζει μερικές πολύ όμορφες ανάσες σε μία καθ’ όλα ταινία δράσης.

Η σκηνοθεσία της ταινίας αναδεικνύει τόσο τις συγκινητικές στιγμές, όσο και τις πιο δυναμικές, οι οποίες, ούτως ή άλλως, κυριαρχούν, με ενδιαφέρουσες γωνίες λήψης και τις απαραίτητες παύσεις, ενώ το χρονικό “ανακάτεμα” στην αρχή της αφήγησης, ωφελεί τη ροή της ιστορίας. Όπως θα περίμενε κανείς, οι μάχες σώμα με σώμα, οι καταδιώξεις και οι εκρήξεις, είναι άψογα εκτελεσμένες, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι εντάσσονται σε ένα συμπαγές σενάριο, που μένει πιστό στο ύφος των comics και παραδίδει ένα πειστικό origin story, χωρίς να αναφέρεται το πρόγραμμα Weapon X, κάτι που καθόλου δεν μειώνει τη δυναμική της πλοκής. Τα στοιχεία splatter δεν λείπουν, αλλά περιορίζονται από το σφιχτό μοντάζ και τους γρήγορους ρυθμούς, ενώ το soundtrack υποστηρίζει τη δράση, χωρίς όμως να αναδεικνύεται, πλην ορισμένων κομματιών, όπως το “Angel Of The Morning” των τίτλων αρχής. Οι Ed Skrein και Gina Carano, που υποδύονται τους κακούς της υπόθεσης, ήταν ικανοποιητικοί, αν και ο ρόλος της Angel Dust ήταν λίγο προσχηματικός, αλλά οι πιο απολαυστικοί χαρακτήρες, μετά τον πρωταγωνιστικό, ήταν ο Weasel, ο κολλητός του ήρωα (διαφορετικός σε σχέση με τα comics, αλλά έτσι είναι η ζωή, ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου προκύψει) και η Negasonic Teenage Warhead των X-Μen!

Τελικά αυτό που κάνει τη συγκεκριμένη ταινία πετυχημένη, είναι ότι έμεινε πιστή στον χαρακτήρα των comics στον οποίο βασίστηκε, τον προσάρμοσε στα κινηματογραφικά δεδομένα, αλλά δεν αμβλύνθηκαν κάποια ακραία στοιχεία που είναι αναπόσπαστο κομμάτι του. Οι post-credit scenes προϊδεάζουν για εκρηκτική συνέχεια – και γιατί όχι άλλωστε; – αφού ο ήρωας την κέρδισε με το σπαθί του, ή μάλλον… τα σπαθιά του!