Zootopia

Έχετε δει κι εσείς το trailer με τους βραδύποδες δημόσιους υπάλληλους, που έχει γίνει viral τον τελευταίο καιρό; Πρόκειται για το trailer της τελευταίας ταινίας της Disney, ZOOTOPIA, και είναι τόσο αστείο, που με έστειλε κατευθείαν στο σινεμά, τη μέρα της πρεμιέρας.

Η ταινία αφηγείται την ιστορία της Judy Hopps, μιας νεαρής λαγουδίνας, που μετά από χρόνια σκληρής εξάσκησης στο χωριό της, καταφέρνει να γίνει αστυνομικός και να πάει στην πρωτεύουσα, Zootopia, να ασκήσει το καθήκον της. Δυστυχώς, η αστυνομία δεν είναι χώρος για μικρά ζωάκια. Η Hopps, νιώθοντας παραμελημένη από τους συναδέλφους και το αφεντικό της, θα αναλάβει να εξιχνιάσει μία εξαφάνιση, ώστε να αποδείξει την αξία της. Μία διαβολική σύμπτωση θα την αναγκάσει να συνεργαστεί με τον απατεωνίσκο αλεπούδο Nick Wilde, και μαζί, θα προσπαθήσουν να λύσουν την υπόθεση. Η εξαφάνιση παίρνει γρήγορα μεγάλες διαστάσεις, και η Hopps καταλήγει να κυνηγά ένα τεράστιο σκάνδαλο.

Η ταινία είναι ΑΨΟΓΗ. Είχα πάρα πολύ καιρό να διασκεδάσω τόσο πολύ στο σινεμά, και παρακαλούσα να αργήσει το τέλος της. Η βασική ιστορία είναι απλή και καλοφτιαγμένη, ενώ το μυστήριο που διελευκάνεται είναι ενδιαφέρον, ακόμη και για τον ενήλικο θεατή. Το ZOOTOPIA είναι απίστευτα αστείο και, πραγματικά, δεν θυμάμαι την τελευταία φορά που έχω γελάσει τόσο με ένα animation. Οι διάλογοι είναι πολύ έξυπνοι, οι ατάκες ατέλειωτες, και οι χαρακτήρες είναι φτιαγμένοι με αγάπη. Σπάνια έχω δει ταινία με τόσο καλοστημένους δευτερεύοντες χαρακτήρες. Και δεν αναφέρομαι σε minions, εξωγηινάκια του TOY STORY και άλλους τέτοιους κομπάρσους – μιλάω για πραγματικό character design, που δεν ικανοποιείται σε ένα-δύο gags. Η ταινία δίνει ρέστα, από την αρχή έως το τέλος.

Όσον αφορά στο μήνυμα που θέλει να περάσει, το ZOOTOPIA είναι ξεκάθαρα μία αντιρατσιστική ταινία. Θίγει πολύ ενδιαφέροντα και λεπτά ζητήματα, όπως το bullying, το ψευτοεπιχείρημα “δεν φταίνε αυτοί, είναι στο DNA τους”, την προκατάληψη, και το πως αυτή μπορεί να χρησιμεύσει σε ορισμένους κακοπροαίρετους. Η ταινία χειρίζεται τα παραπάνω θέματα με πολλή λεπτότητα και έχει έναν όμορφο εκπαιδευτικό χαρακτήρα.

Όσον αφορά το visual part, έχουμε να κάνουμε με την Disney, οπότε δεν έχω να πω πολλά. Εκπληκτικά, πλούσια και ποικίλα ντεκόρ (ναι, εσένα στραβοκοιτάζω, INSIDE OUT), ωραία παλέτα χρωμάτων, και ΑΠΙΘΑΝΟ character design. Οι χαρακτήρες είναι εξαιρετικά σχεδιασμένοι, με τρομερό acting, που είναι και η πηγή των περισσότερων gags. Από το πιο μικρό ποντίκι, έως τον πιο χοντρό ελέφαντα, η ταινία έχει φροντίσει κάθε λεπτομέρεια. Το animation, εννοείται, είναι άψογο.

Στα αρνητικά, θα βάλω τη μουσική της ταινίας, που είναι λίγο πιο mainstream pop απ’ όσο θα ήθελα. Πιστεύω πως οι ταινίες μεγάλης παραγωγής παίζουν έναν κάποιο ρόλο στη μουσική παιδεία των παιδιών, και ίσως θα έπρεπε να αναζητήσουν κάτι πιο ποιοτικό να προσφέρουν στους νεαρούς θεατές. (Γράφοντας αυτή την παράγραφο, νιώθω 80 ετών, αλλά οφείλω να είμαι ειλικρινής στους αναγνώστες μου.) Επίσης, έριξα μια ματιά στο ελληνικό voice acting, και μου φάνηκε πολύ μέτριο. Ίσως θα άξιζε να αναζητήσετε την ταινία με υπότιτλους, γιατί θα είναι πολύ κρίμα να χάσετε από την ευχάριστη εμπειρία, εξαιτίας κάποιων εκνευριστικών φωνών.

Κλείνοντας, ΝΑ ΠΑΤΕ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ. Ναι, κι εσείς που δεν έχετε παιδάκια κι ανιψάκια. Είναι ξεκαρδιστική, έξυπνη, ανάλαφρη, με ωραία μηνύματα… τα έχει όλα! Την απόλαυσα τόσο πολύ, που είμαι σίγουρη πως θα τη ξαναδώ μέσα στους επόμενους μήνες. Το ZOOTOPIA με κέρδισε, και είμαι σίγουρη πως δε θα σας αφήσει αδιάφορους.

Bonus tip: Στο τέλος, κοιτάξτε καλά τον χορό που κάνουν οι τίγρεις. Δεν μου έμεινε άντερο από το γέλιο!