Daredevil/Punisher: Seventh Circle Infinite Comic #1

Άλλος ένας νέος τίτλος για τη Marvel έκανε το ντεμπούτο αυτό το μήνα, αξιοποιώντας, μάλιστα, το νέο ψηφιακό format που η εκδοτική ονομάζει Infinite Comic. Στο νέο τίτλο πρωταγωνιστούν ο Daredevil με τον Punisher, δύο χαρακτήρες που έχουν και την τιμητική τους αυτόν τον μήνα, καθώς οι δυο τους θα έρθουν αντιμέτωποι στο τηλεοπτικό DAREDEVIL του Netflix. Όπως ήταν φυσικό, η Marvel δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη και, εκμεταλλευόμενη το hype, μας δίνει τον τίτλο που μοιράζονται εξ ημισείας οι δύο χαρακτήρες.

Το τεύχος ξεκινάει πολύ απλά. Ο Mutt Murdock είναι παρών όσο ένας εγκληματίας ετοιμάζεται να μεταφερθεί στις φυλακές του Τexas, προκειμένου να διασφαλιστεί η σωματική του ακεραιότητα από τους συγκρατούμενους του. Βέβαια, έχει υπολογίσει χωρίς τον ξενοδόχο που ακούει στο όνομα Frank Castle, ο οποίος φυσικά θεωρεί πως ο η μόνη ποινή που αξίζει ο κρατούμενος είναι ο θάνατος. Στη πορεία, όλο το τεύχος πραγματεύεται την προσπάθεια που κάνει ο Daredevil (αλλά και ο βοηθός του Blindspot) να προστατέψει τον εγκληματία από τον Punisher.

Θα ομολογήσω, πως ο Daredevil και ο Punisher είναι από τους λίγους χαρακτήρες που με γοητεύουν από το σύμπαν της Marvel. Όπως ήταν αναμενόμενο, περίμενα να διαβάσω το τεύχος με μεγάλο ενδιαφέρον. Δυστυχώς, όμως, δε με άφησε καθόλου ικανοποιημένο. Ολόκληρη η υπόθεση μοιάζει να έχει γραφτεί στο πόδι από τον Charles Soule. Το βασικό μου πρόβλημα εδώ ήταν η έλλειψη ατμόσφαιρας. Ίσως το κριτήριο μου να είναι λάθος, αλλά προσωπικά έχω συνδέσει και τους δύο χαρακτήρες με ατμοσφαιρικά settings και badass (yeah!) διαλόγους. Κάτι τέτοιο δε συμβαίνει εδώ. Βέβαια, ίσως είμαι πολύ αυστηρός, δεδομένου ότι μιλάμε για το πρώτο τεύχος, αλλά και πάλι. Ένα κυνηγητό χωρίς ίχνος δράσης ή επικότητας δεν με τράβηξε ιδιαίτερα. Εσάς θα σας τράβαγε;

Αλλά η απλοϊκή πλοκή δε με ενόχλησε τόσο όσο το αδιάφορο σχέδιο. Έπιανα τον εαυτό μου να προσπαθεί να εστιάσει είτε στο σχέδιο είτε στο σενάριο – μια τακτική που ακολουθώ όταν η ανάγνωση ενός τεύχος είναι επίπονη – και δεν ξέρω τι από τα δύο ήταν χειρότερο. Οι χαρακτήρες ήταν κενοί ενώ τα backgrounds άδεια, γεγονότα που επιβεβαίωναν την πρώτη εντύπωση της προχειρότητας που είχα. Δεν έχω ξαναδεί δουλειά του Reilly Brown, αλλά σίγουρα αυτή δε θα ήταν ένα δείγμα της δουλειάς του που θα ήθελε να δείχνει στους φίλους του.

Όσο για το νέο Infinite Comiv format της Marvel, προσωπικά απλά με ενόχλησε. Συγκεκριμένα, το νέο format χρησιμοποιεί το ίδιο panel δύο ή και περισσότερες φορές και το μόνο που αλλάζει είναι το μπαλονάκι μέσω του οποίου μιλάει-σκέφτεται ο χαρακτήρας, αν και πολλές φορές το panel παρουσιάζεται αυτούσιο. Έτσι, ενώ για παράδειγμα βλέπουμε τον Daredevil να βρίσκεται σε μια καταδίωξη και να σκέφτεται κάτι, το αμέσως επόμενο panel παρουσιάζει ακριβώς το ίδιο σκηνικό χωρίς ο χαρακτήρας να λέει ή σκέφτεται κάτι. Ίσως το πρόβλημα – αν θα μπορούσε να το αποκαλέσει κάποιος έτσι – να μη φαίνεται και τόσο σημαντικό, αλλά αυτό γίνεται πολλές φορές κατά την ανάγνωση και καταντάει κουραστικό.

Το DAREDEVIL/PUNISHER: SEVENTH CIRCLE INFINITE COMIC #1 δεν καταφέρνει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που είχα όταν διάβασα πως οι χαρακτήρες συμπρωταγωνιστούν σε ένα νέο τίτλο. Η όλη δουλειά μοιάζει με ένα γρήγορο project που ετοιμάστηκε άρον-άρον για να εκμεταλλευτεί τη τηλεοπτική σειρά Daredevil και την δημοτικότητα της. Ήθελα να το αγαπήσω, αλλά δυστυχώς δε με κέρδισε.