Doctor Strange #6

Doctor Strange #6

Ο κόσμος του Doctor Strange καταρρέει… Μετά από ένα (ομολογουμένως εξουθενωτικό) build up πέντε τευχών, “the last days of magic begin here” και ο απόκρυφος κόσμος της μαγείας αφήνει εδώ την τελευταία του πνοή. Ο Doctor θα έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τους υπαίτιους της καταστροφής και θα φτάσει στα όριά του, προσπαθώντας να τους σταματήσει.

Είχα αρχίσει να παίρνω χαμπάρι πως η happy go lucky ατμόσφαιρα των πρώτων τευχών σιγά-σιγά έδινε τη θέση της σε κάτι σκοτεινότερο, μα ω Θεέ μου, τούτο το τεύχος είναι πραγματικά σκοτεινό. Δηλαδή, ακροβατεί στα όρια του ανελέητου – θυμίζει κάτι που θα μπορούσε να είχε γεννήσει η γραφομηχανή του Scott Snyder. Βέβαια, η κατάμαυρη γραφή δεν εγγυάται και καλό αποτέλεσμα, mind you. Όπως και να ‘χει όμως, η βαρβαρότητα και η σκληράδα είναι κατά πάσα πιθανότητα αυτό που θα σας μείνει από αυτό το τεύχος.

Κατά τα άλλα, παίρνω λίγο χρόνο να αναφέρω το πανέμορφο εξώφυλλο του Chris Bachalo και επίσης να αποφανθώ πως εξακολουθώ να μην έχω ιδέα τι σκατά συμβαίνει στις σελίδες του τεύχους (είμαι μεγάλος fan του Bachalo, αλλά Χριστέ μου, σε αυτή τη σειρά έχει ξεφύγει εντελώς). Παρά το ομολογουμένως εξαιρετικό coloring, που δημιουργεί μερικά εντυπωσιακότατα έργα (αφηρημένης) τέχνης, από αφηγηματικής άποψης, το artwork είναι το λιγότερο ανεπαρκές.

Έ, και από εξελίξεις, συνεχίζουμε με ρυθμούς… YU-GI-OH. Βασικά, κοντεύουμε στο τεύχος #10 και μόλις τώρα έχουν αρχίσει να συμβαίνουν πράγματα.