Love And Rockets: New Stories #8

Love And Rockets: New Stories #8

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο υπότιτλος του συγκεκριμένου snapshot (bonus points σε όποιον αναγνωρίσει την προέλευσή του, χωρίς να googlάρει!) είναι μόνο κατά το ήμισυ ακριβής. Το ήμισυ που αναφέρεται στο κομμάτι του Jaime Hernandez, ο οποίος είναι πλέον “fully grown” ως δημιουργός, με μεστή αφήγηση, αξεπέραστη τεχνική αρτιότητα σε σχέδιο και σενάριο, και με μια γενικότερη “εσάνς” ωριμότητας να διέπει κάθε panel και κάθε ατάκα.

Δυστυχώς, όμως, είναι και “watered down”, καθώς μοιάζει να έχουν χαθεί από τα comics του το νεύρο και η ενέργεια που πάντα είχαν σε αφθονία. Τόσο στις υπερηρωικές/sci-fi ιστορίες του (τις οποίες ποτέ δεν λάτρεψα, έτσι κι αλλιώς), όσο και στην τελευταία ιστορία των Locas, που πλέον θυμίζουν επικίνδυνα “τον γαμάτο κολλητό από το σχολείο, που ξαναβλέποντάς τον μετά από χρόνια, αντιλαμβάνεσαι ότι δεν έχετε πια πολλά κοινά”.

Το απίστευτο είναι πως, για δεύτερο συνεχόμενο τεύχος του LOVE AND ROCKETS: NEW STORIES, συνειδητοποίησα κάτι που πριν μερικά χρόνια θα μου φαινόταν αδιανόητο – η δουλειά του Gilbert μου άρεσε πολύ περισσότερο από αυτή του Jaime! Ναι, ο μεγαλύτερος σε ηλικία αδερφός Hernandez, που πέρασε μια μεγάλη περίοδο ντεφορμαρίσματος, εξακολουθεί να παραληρεί ελαφρώς, πλάθοντας ιστορίες από τις οποίες δύσκολα βγάζεις νόημα, με μοιραίες αλλά και ευάλωτες γυναίκες, b-movies, πορνοστάρ, φρικιά και δαιδαλώδεις συγγένειες (και “συγγένειες”), αλλά όλο αυτό μοιάζει τόσο φυσικό και παράλληλα τόσο ανεπιτήδευτα “true”, που δε μπορείς παρά να το λατρέψεις.

Μεταξύ μας, πάντως, νοσταλγώ την εποχή που και οι δύο Los Bros ήταν ταυτόχρονα σε φόρμα. Αλλά απ’ το ολότελα…