The Walking Dead S06E16

The Walking Dead

Season/EpisodeS06E16 WritersFrank Darabont, Scott M. Gimple, Matthew Negrete DirectorGreg Nicotero CastAndrew Lincoln, Norman Reedus, Lauren Cohan, Michael Cudlitz, Steven Yeun, Jeffrey Dean Morgan NetworkAMC

Η έκτη σεζόν του THE WALKING DEAD ολοκληρώθηκε, με την εμφάνιση που περιμέναμε όλοι: του Jeffrey Dean Morgan, στο ρόλο του Negan, του χειρότερου villain – έως σήμερα τουλάχιστον – στο universe της σειράς. Και η μεταφορά του στην τηλεοπτική οθόνη ήταν ικανοποιητική, αν και το μόνο που τον είδαμε να κάνει είναι να μονολογεί, για 10 περίπου λεπτά.

Δεν θα παραπονεθώ για αυτό. Υποτίθεται ότι η προσωπικότητα του Negan είναι αυτή που του δίνει τη γοητεία του. Και δεν έχω κανένα πρόβλημα να ακούω τον Jeffrey Dean Morgan να περιγράφει τις πράξεις του, πριν τις πραγματοποιήσει. Κι ας καθυστέρησε το αναπόφευκτο με τη φλυαρία του. Βέβαια, όλο το επεισόδιο είχε σκοπό την καθυστέρηση. Όπως και στην περίπτωση του μονολόγου του Negan, όμως, δε με πείραξε τόσο, γιατί έγινε με οργανικό τρόπο. Ο Rick και πολλοί ακόμη από το βασικό γκρουπ των επιζώντων, προσπάθησαν να φτάσουν στο Hilltop (για να σώσουν τη Maggie), αλλά συνειδητοποιούσαν, αργά και βασανιστικά, πως είναι παγιδευμένοι. Και το ίδιο συνέβαινε και με το κοινό – το οποίο, ας μην ξεχνάμε, δεν είναι υποχρεωμένο να γνωρίζει, τελικά, πως οι Saviors είναι μια σοβαρότατη απειλή.

Το τελευταίο αυτό επεισόδιο, όμως, είχε αυξημένη διάρκεια κατά περίπου μισή ώρα. Και δεν θα παραπονιόμουν καθόλου, αν αυτή η μισή ώρα χρησίμευε για να πει μια ολοκληρωμένη ιστορία. Αντίθετα, αναλώθηκε στο να μας δείχνει πόσο επιδέξιος είναι ο Abraham στο να κάνει όπισθεν με ένα RV και στο secondary plot του Morgan με την Carol. Και το τέλος μιας ιστορίας (παράλληλα με την αρχή μιας άλλης), που οφείλει να πει το τελευταίο επεισόδιο μιας σεζόν, δεν ήρθε ποτέ. Αντ’ αυτού, είχαμε ένα ακόμη cliffhanger, ένα ακόμη τέχνασμα (όχι πια του storytelling, αλλά του marketing), το οποίο δεν έχει την παραμικρή χρησιμότητα από πλευράς αφήγησης.

Κρίμα για το επεισόδιο, το οποίο θα μπορούσε να είναι κορυφαίο, και κρίμα και για τους συντελεστές, οι οποίοι απλά δίνουν την εντύπωση πως μυρίζουν πλέον τις κλανιές του ίδιου τους του hype.