CCA 2016 Interview: Charlie Adlard

Στο πλαίσιο του Comicdom Con Athens 2016, είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε τον εδώ και δεκατρία χρόνια σχεδιαστή του υπερ-επιτυχημένου THE WALKING DEAD, Charlie Adlard. Βέβαια, πριν αναλάβει τη συγκεκριμένη σειρά, ο δημοφιλής σχεδιαστής είχε γράψει κάμποσα χιλιόμετρα, σε πολλά βρετανικά και αμερικανικά comics, όπως τα 2000AD, THE X-FILES και THE ESTABLISHMENT.

Αν και το πρόγραμμα του ήταν γεμάτο με υποχρεώσεις (συμμετείχε σε Q&A, Signing, Panel, Sketch Event και Workshop), δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε την ευκαιρία να πάει ανεκμετάλλευτη και να μη συζητήσουμε μαζί του. Καθίσαμε, λοιπόν, στον όγδοο όροφο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, και με θέα την Ακρόπολη, μας παραχώρησε την παρακάτω συνέντευξη.

Charlie, σε καλωσορίζουμε και επίσημα στο Comicdom Con Athens 2016!

Σας ευχαριστώ!

Μια ερώτηση που κάνουμε στους επαγγελματίες των comics, είναι αν υπήρξαν αναγνώστες comics. Διάβαζες comics μεγαλώνοντας;

Βεβαίως! Ήμουν αναγνώστης των comics της Marvel, και ο λόγος δεν ήταν άλλος από το γεγονός ότι τα comics της Marvel ήταν πιο εύκολα διαθέσιμα στην Αγγλία, σε σχέση με αυτά της DC, μέσω reprints της Marvel UK, σε τίτλους όπως η ανθολογία THE MIGHTY WORLD OF MARVEL. Πραγματικά, καταβρόχθιζα κάθε ιστορία, μέχρι τα 18 μου.

Ποιοί ήταν οι αγαπημένοι σου ήρωες;

Πάντα μου άρεσαν οι Fantastic Four, κυρίως λόγω χρήσης της επιστημονικής φαντασίας στις ιστορίες. Συν ότι ο Dr. Doom είναι ο αγαπημένος μου super-villain. Γι’ αυτό με στενοχωρεί το γεγονός ότι δεν τον χρησιμοποιούν όπως πρέπει στις ταινίες.

Τα τελευταία χρόνια, μοιάζει να εργάζονται περισσότεροι Βρετανοί στα αμερικανικά comics, παρά Αμερικανοί, και είναι σύνηθες Βρετανοί συγγραφείς και σχεδιαστές να ξεκινούν στα βρετανικά comics, συνήθως στο 2000AD, και κατόπιν να μεταπηδούν στα αμερικανικά. Πες μας λίγα λόγια για την εμπειρία σου και αν ήταν αυτή η μετάβαση από την αρχή στο μυαλό σου.

“Ντρέπομαι”, αλλά πρέπει να παραδεχθώ ότι ήταν. Και αυτό γιατί το 2000AD, από το οποίο ξεκινήσαμε οι περισσότεροι, δεν θα έπρεπε να θεωρείται ένας χώρος προετοιμασίας για δημιουργούς αμερικανικών comics. Προς υπεράσπισή μου, επέστρεψα στο 2000AD, αργότερα, κάνοντας ιστορίες του JUDGE DREDD και τα τρία πρώτα βιβλία του SAVAGE. Και μπορεί να επιστρέψω ξανά – αν και δεν το νομίζω, όσο δεν δίνουν τα δικαιώματα στους δημιουργούς.

Την εποχή εκείνη, όπου δεν υπήρχε το Internet όπως το ξέρουμε τώρα, αλλά είχε προηγηθεί η British Invasion, κυρίως των συγγραφέων, πώς έκανες τις επαφές σου στην άλλη όχθη του Ατλαντικού;

Τον πρώτο χρόνο της καριέρας μου, έκανα ιστορίες με τον Judge Dredd. Τον δεύτερο χρόνο, έκανα κάποιες ιστορίες για τη Marvel UK, οι οποίες ήταν διαθέσιμες και στην αμερικανική αγορά. Έτσι, έμμεσα, η δουλειά μου έγινε γνωστή. Τότε δέχτηκα ένα τηλεφώνημα, από κάποιον editor της Vertigo, για μια μικρή ιστορία και αργότερα από τον Jim Shooter, ο οποίος, εκείνη την εποχή, έστηνε τη Defiant Comics, που με κάλεσε στη Νέα Υόρκη – άλλωστε, ο Jim ήθελε να έχει τους πάντες υπό στενή επίβλεψη – όπου έμεινα για περίπου ενάμιση μήνα. Μετά δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον Jim Sulicrup, ο οποίος τότε ήταν editor-in-chief στην Topps Comics, και με ρώτησε αν ενδιαφέρομαι να σχεδιάσω τη μεταφορά σε comics του MARS ATTACKS και μετά το X-FILES, τα οποία και δέχτηκα.

Και μετά από διάφορες άλλες δουλειές, ήρθε το THE WALKING DEAD. Είσαι ένας από τους ελάχιστους σχεδιαστές – ο μόνος άλλος που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο Mark Bagley – που καταφέρνει να τηρεί τις προθεσμίες ενός μηνιαίου τίτλου για πολλά χρόνια. Θέλω να σε ρωτήσω πόσο δύσκολο είναι αυτό για σένα και αν σε κουράζει η παραμονή στον ίδιο τίτλο τόσα χρόνια.

Για να είμαι ειλικρινής, το βρίσκω σχετικά εύκολο! Μου παίρνει περίπου δύο εβδομάδες για να κάνω τα μολύβια [σ.σ. πλέον το μελάνωμα έχει αναλάβει ο Stefano Gaudiano], άρα έχω δύο εβδομάδες ελεύθερες! Βάζω προσωπικούς στόχους. Θέλω να ολοκληρώνω τρεις σελίδες την ημέρα, και αν δεν το καταφέρνω, τα βάζω με τον εαυτό μου. Το σημαντικό είναι να βρω το ρυθμό μου. Αυτό που με κάνει να μένω στον τίτλο, εκτός από τις καταπληκτικές ιστορίες του Robert [Kirkman] είναι το γεγονός ότι, λόγω αυτού του ελεύθερου χρόνου που έχω, μπορώ να κάνω και άλλες δουλειές ταυτόχρονα, όπως το VAMPIRE STATE BUILDING, το οποίο σχεδιάζω πλήρως ψηφιακά, που ετοιμάζω για τη Soleil, για την οποία είχα κάνει και το LE SOUFFLE DU WENDIGO. Αυτές οι δουλειές μου επιτρέπουν να πειραματίζομαι και να διατηρούμαι φρέσκος. Ταυτόχρονα, ετοιμάζουμε και μια ιστορία με πρωταγωνιστή τον Negan, όπου κάνω, μετά από καιρό, τα μελάνια.

Θα μπορούσες να μας πεις δυο λόγια για τη συνεργασία σου με τον Robert Kirkman;

Είναι πολύ εύκολη. Αυτός γράφει το σενάριο και εγώ κάνω το σχέδιο! Υπάρχει αλληλοσεβασμός και ο καθένας αφήνει τον άλλο να κάνει τη δουλειά του. Πολύ σπάνια έχουμε κάποια διαφωνία. Επικοινωνούμε συχνά μέσω e-mail και έχουμε τέσσερις με πέντε εκτενείς συζητήσεις το χρόνο, μέσω Skype, για το μέλλον της σειράς. Από κοντά τα λέμε σπάνια, όταν επισκέπτομαι την Αμερική, γιατί ο Robert δεν έρχεται στην Αγγλία. Φέτος, θα βρεθούμε στο San Diego Comic Con, αν και θα έχουμε πολύ λίγο χρόνο για να τα πούμε.

Πώς είναι τα σενάρια του Robert; Αναλυτικά, όπως αυτά του Alan Moore, ή συνοπτικά, όπως αυτά που καθιέρωσε ο Stan Lee;

Με τα χρόνια τα σενάρια του Robert έχουν γίνει πολύ πιο απλά. Γνωρίζει, πλέον, πως σχεδιάζω, και εγώ καταλαβαίνω τι ζητάει από εμένα. Δεν χρειάζεται να καταφεύγει σε ιδιαίτερες περιγραφές.

Είχες κάνει το X-FILES, που είναι ένα licensed comic, βασισμένο σε τηλεοπτική σειρά, ενώ τώρα προβάλλεται μια τηλεοπτική σειρά βασισμένη στο THE WALKING DEAD. Ποιά είναι η γνώμη σου για τη σειρά και τις αλλαγές ανάμεσα στο comic και αυτή;

Έχω δει μέχρι τον τέταρτο κύκλο, άρα θέλω λίγο ακόμα για να είμαι απόλυτα ενήμερος! Μου αρέσει πολύ η δουλειά που κάνουν. Το καλό είναι ότι όσοι ασχολούνται με τη σειρά, ήταν fans του comic εξ’ αρχής και έτσι ήξερα ότι το αποτέλεσμα θα ήταν καλό. Όσο για τις διαφορές, είμαι θετικός. Ειδικά για όσους, όπως εγώ, γνωρίζουν τι γίνεται στο comic, θα ήταν βαρετό να βλέπουν την ίδια ακριβώς ιστορία. Καταλαβαίνω τους δημιουργούς της σειράς, γιατί θα δεχθούν κριτική, είτε ακολουθήσουν πιστά το comic, είτε αλλάξουν κάποια πράγματα. Εμείς είμαστε πιο τυχεροί, γιατί απευθυνόμαστε σε ένα μικρό και εξειδικευμένο κοινό, και είμαστε δύο άνθρωποι, ουσιαστικά, πίσω από αυτό. Ογδόντα χιλιάδες αντίτυπα είναι κάτι πολύ διαφορετικό από δεκαπέντε εκατομμύρια τηλεθεατές!

Σε ευχαριστούμε Charlie! Πιστεύω ότι οι αναγνώστες μας θα απολαύσουν αυτή τη συνέντευξη!

Εγώ σας ευχαριστώ!