Dept. H #1

Είμαι σε φάση αστυνομικoού μυθιστορήματος τελευταία. Όταν κανείς δουλεύει πολύ, η λογοτεχνία συχνά πέφτει λίγο βαριά. Επίσης, προσωπικά, όταν έχω πολλή δουλειά, τα βιβλία μου φαίνονται βουνό ολόκληρο. Ενώ τα comics, όσο δύσκολα κι αν είναι, δε με προδίδουν ποτέ. Τι καλύτερο, λοιπόν, σε μία περίοδο εξετάσεων, από ένα αστυνομικό comic;

Το DEPT. H είναι η νέα σειρά του Matt Kindt και  φαίνεται πολλά υποσχόμενη.

Πρόκειται για την ιστορία της Mia, η οποία καλείται να εξιχνιάσει το θάνατο του πατέρα της. Κλασικό story, μόνο που εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα θάνατο που έγινε σε μία υποθαλάσσια βάση. Οι ύποπτοι; Μετρημένοι στα δάχτυλα ενός χεριού. Δεν υπάρχει κανένας σύμμαχος, όλοι είναι πιθανοί εχθροί. Ο φίλος του πατέρα της, ο συνεργάτης του, ο καλύτερος φίλος του, ο ίδιος της ο αδερφός. Η Mia πηγαίνει στο βυθό, με σκοπό να βρει ποιος σκότωσε τον πατέρα της, και ίσως δε γυρίσει ποτέ.

Το σενάριο φαίνεται συμπαθητικό. Η αλήθεια είναι πως το πρώτο τεύχος μας δίνει μόνο την αρχή. Μαθαίνουμε λίγα πράγματα για το παρελθόν και τον κύκλο της Mia και το πράγμα τελειώνει εκεί. Προς το παρόν, δεν έχουμε ούτε υποψίες ούτε συμμάχους. Μα στο τέλος του τεύχους, ένα σημείωμα του Matt Kindt εξηγεί στον αναγνώστη ότι αν είναι προσεκτικός, όλα τα στοιχεία που οδηγούν το δολοφόνο είναι ορατά στα τεύχη. Παράλληλα, μας καλεί να παρακολουθήσουμε όλα τα issues της σειράς, αντί να τα διαβάσουμε όλα μαζί στο τέλος. Με αυτόν τον τρόπο, εξηγεί, θα ακολουθήσουμε την έρευνα σε real time και θα είμαστε οι ίδιοι στο ρόλο της Mia. Προσωπικά, είμαι μέσα! Εκτιμώ ιδιαίτερα όταν ο συγγραφέας ενός αστυνομικού δίνει τα μέσα στον αναγνώστη, για να φτάσει μόνος του στη λύση της υπόθεσης.

Όσον αφορά στο σχέδιο, έχω κάποιες ενστάσεις. Το στιλ είναι αρκετά ελεύθερο και η γραμμή σχετικά λιτή. Για ορισμένους σχεδιαστές, αυτό μπορεί να είναι ένα εξαιρετικό ατού, μα στην περίπτωση του DEPT. H, ρίχνει πολύ το επίπεδο του character design, το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστικό. Από την άλλη, μου αρέσει πολύ η υφή των ακουαρελών, που παρουσιάζεται πραγματικά ακατέργαστη. Σε όλο το comic, μπορούμε πραγματικά να δούμε την υφή του χαρτιού πάνω στο οποίο έχει σχεδιαστεί. Επιθυμητό ή όχι, ανάλογα με τον αναγνώστη, το αποτέλεσμα είναι ενδιαφέρον. Προσωπικά, μου αρέσει να μπορώ να διακρίνω την πορεία του σχεδίου στο έντυπο.

Επίσης, thumbs up στα κινηματογράφικα πλάνα. Δεδομένου ότι το σχέδιο μοιάζει να είναι λίγο “γρήγορο”, θα περίμενε κανείς ότι τα panels είναι εξίσου αυθόρμητα στημένα. Αντιθέτως, είναι ξεκάθαρο πως υπάρχει ένα πολύ καλό σκέπτικο στη σκηνοθεσία του comic, η οποία βοηθά εξαιρετικά την ανάγνωση και κάνει το απότελεσμα πολύ πιο γεμάτο. Close ups, splash pages, το DEPT. H έχει απ’όλα.

Κλείνοντας, δεν πιστεύω ότι το DEPT. H είναι κάποιο μικρό αριστούργημα που πρέπει οπωσδήποτε να ακολουθήσετε. Φαίνεται έξυπνο, ενδιαφέρον, αλλά δε μπορώ να μαντέψω πώς θα συνεχίσει. Σας προτείνω να ρίξετε μια ματιά στο πρώτο issue και, γιατί όχι, να συνεχίσετε. Με επιρροές από τα 20.000 ΛΕΥΓΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, MMOBY DICK και τις ιστορίες του Sherlock Holmes, δε νομίζω πως η σειρά θα μας απογοητεύσει.