Doctor Strange: Last Days Of Magic #1

To run των Jason Aaron και Chris Bachalo στο DOCTOR STRANGE αποτελεί αναμφίβολα έναν από τους πιο δυνατούς τίτλους της Marvel αυτή τη στιγμή – πιθανώς και μια σειρά που την επόμενη δεκαετία να έχει το δικό της archive στα Comicdom Files. Κάθε τεύχος είναι χορταστικό, με αρκετή δράση, πολλά subplots και αλληλεπίδραση με το υπόλοιπο Marvel Universe, διατηρώντας παράλληλα μια δημιουργική αυτονομία, αποστασιοποιημένο από τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα σε αυτό. Το DOCTOR STRANGE: LAST DAYS OF MAGIC αποτελεί την ονομασία του τελευταίου arc του τίτλου, αρχής γενομένης από το έκτο τεύχος της σειράς, και ένα μικρό event για το οποίο το creative team έσπερνε plot points από το πρώτο τεύχος και τώρα ήρθε η ώρα να τα θερίσει.

Τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στο έκτο αυτό τεύχος ήταν ο λόγος που η Marvel προχώρησε στην κυκλοφορία αυτού του tie-in, αφού όσα διαδραματίστηκαν στη βασική σειρά ήταν αρκετά μεγάλα σε έκταση, ώστε να χωρέσουν όλα σε ένα τεύχος.Έτσι, στο πρώτο μέρος του event, ο Imperator με ένα τμήμα του στρατού των Empiricul επιτίθεται στον Doctor Strange, ένω παράλληλα παρεμβάλλονται διάφορα πλάνα από τις επιθέσεις των υπόλοιπων minions του σε άλλους μάγους της διάστασης αυτής. Με την κυκλοφορία αυτού του one-shot, το spotlight μεταφέρεται από τον Stephen σε δευτερεύοντες, λιγότερο γνωστούς χαρακτήρες και ο Jason Aaron (με το υπόλοιπο team που συνεργάζεται για αυτό το τεύχος) εμβαθύνει πιο πολύ σε αυτές τις λιγότερο σημαντικές για την κύρια πλοκή του event μάχες.

Η πλοκή του τεύχους είναι τυπικά διαιρεμένη σε τρία κομμάτια, καθένα εκ των οποίων αναλαμβάνει ένα διαφορετικό creative team. Οι τρεις αυτές ιστορίες, αν και ανεξάρτητες η μία από την άλλη, συνδέονται χάρη σε ένα subplot που εισήγαγε ο συγγραφέας κάπου στο δεύτερο τεύχος της σειράς.

Αναμφισβήτητα, η πιο καλογραμμένη από τις τρεις ιστορίες είναι αυτή που δημιουργήθηκε από την πένα του Jason Aaron. Είναι η μοναδική που καταφέρνει και διατηρεί το ύφος της βασικής σειράς. H μαγεία για τον Doctor Strange και τον συγγραφέα δεν είναι μια αόριστη έννοια, που ο καθένας μπορεί να τη χρησιμοποιήσει αυθαίρετα σαν ένα μέσο για να ικανοποιήσει τις δικές του ανάγκες και συμφέροντα. Είναι μια μεγάλη δύναμη, που η χρήση της έχει τεράστιες επιπτώσεις σε αυτούς που την κατέχουν. Κάθε μαγική πράξη θα πρέπει να επιφέρει μια ισορροπία στον κόσμο, γιατί κάθε δράση αντιστοιχεί σε μία αντίδραση.

Δυστυχώς, οι άλλες δύο ιστορίες που περιέχονται σε αυτό το τεύχος δεν καταφέρνουν (ή δεν προσπαθούν) να αποδώσουν το ίδιο ύφος που χαρακτηρίζει το τωρινό run του DOCTOR STRANGE και κάνει τη σειρά τόσο μοναδική. Αντίθετα, στην ιστορία που αφορά στον Doctor Voodoo, o χαρακτήρας καταφέρνει και γλιτώνει από την επίθεση των bad guys, με χρήση μιας από μηχανής θεού παρέμβασης (τραγική ειρωνεία). Σίγουρα οι δύο ιστορίες, του Voodoo και της Wo, κεντρίζουν το ενδιαφέρον σχετικά με την κατάληξή τους, αλλά οι περιπέτειες που περιγράφουν μοιάζουν άψυχες μπροστά στην κεντρική σειρά και ιστορία.

Ο Chris Bachalo, ο βασικός artist της σειράς, απουσιάζει από αυτό το special τεύχος και ένα σύνολο τριών σχεδιαστών αναλαμβάνει να τον αντικαταστήσει. Ίσως να ακουστώ γραφικός, αλλά και πάλι ο Leonardo Romero, που έχει αναλάβει να φέρει στη ζωή τα script του Aaron, είναι ο σχεδιαστής που παρουσιάζει τα πιο καλαίσθητα αποτελέσματα, χάρη στο καθαρόγραμμο σχέδιο και την πολυπλοκότητα των χρωμάτων.

Σε αντίθεση με τα περισσότερα specials που συνοδεύουν μια σειρά, η κυκλοφορία αυτού του one-shot τεύχους έρχεται ως μια φυσική συνέχεια του κύριου τίτλου, καθώς περιγράφει τις ιστορίες που συνέβησαν κυρίως off-panel, ανάμεσα στις σελίδες του έκτου τεύχους. Για κάποιον που ειναι λάτρης του κύριου τίτλου, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι απογοητευτικό. Όμως, δίνει μια ανάσα στους συγγραφείς να διηγηθούν μια ιστορία, που μπορεί να κεντρίσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, απέχει όμως από την μαγεία που χαρακτηρίζει την κύρια σειρά. Και ο Aaron φαίνεται να μην αφηγείται καμία ιστορία τυχαία.