Wonder Woman: Earth One – Vol.1

Βρισκόμαστε στο 1941, τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση του Superman, και το ανεξίτηλο στίγμα που θα αφήσουν οι υπερήρωες στην pop κουλτούρα του εικοστού αιώνα έχει ήδη αρχίσει να φαίνεται. Αυτή είναι η καρδιά της Golden Age των αμερικανικών comics και, ανάμεσα στους μασκοφόρους vigilantes που παίζουν ξύλο με εγκληματικές καρικατούρες, ένας νέος χαρακτήρας κάνει την εμφάνισή του, αναλαμβάνοντας τον ρόλο όχι του εκδικητή, αλλά του ειρηνοποιού. Πρόκειται για τη Wonder Woman, που πολύ σύντομα θα πάρει την θέση της στην “Αγία Τριάδα” του σύμπαντος της DC.

Η Wonder Woman δημιουργήθηκε από τον William Moulton Marston, ο οποίος μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί ως ιδιαίτερη προσωπικότητα. Ψυχολόγος, νομικός, αλλά και εφευρέτης, ο Masrton έθεσε τις βάσεις για την δημιουργία του ανιχνευτή ψεύδους. Η προσωπική του ζωή επίσης παρουσιάζει ενδιαφέρον, καθώς αυτός και η σύζηγός του (η επίσης ψυχολόγος Elizabeth Holloway Marston) διατηρούσαν μια σχέση με την πρώην φοιτήτρια τους Olive Byrne, γεγονός που φαντάζομαι θα έκανε αρκετούς γονείς να αισθανθούν άβολα, δίνοντας στα παιδιά τους ένα comic με την υπογραφή του.

Έχοντας συνειδητοποιήσει την επιρροή, αλλά τον ηθικοπλαστικό χαρακτήρα που είχαν χαρακτήρες των υπερηρωικών comics για τους ανήλικους αναγνώστες τους, ο Marston προσπάθησε να φτιάξει έναν ανάλογο χαρακτήρα, εξιδανικεύοντας τα ιδανικά που, σύμφωνα με τον ίδιο, θα έπρεπε να διαθέτουν οι γυναίκες, έναντι των “αντρικών” αξιών ενός χαρακτήρα όπως ο Superman.

Με τη βοήθεια του σχεδιαστή H.G. Peter, την καθοδήγηση της Elizabeth και την Olive ως μοντέλο, ο Marston δημιούργησε ένα νέο υπερήρωα, αντλώντας έμπνευση από την ελληνική μυθολογία, αλλά και από την θεωρία του σχετικά με τις σχέσεις των δύο φύλων. Το backstory της Wonder Woman συνοψίζεται ως εξής: έχοντας απελευθερωθεί από τα δεσμά του Ηρακλή, που εδώ συμβολίζει την χειρότερη πλευρά της αντρικής φύσης, η Βασίλισσα Ιππολύτη και οι Αμαζόνες αποσύρονται στο Paradise Island, μεταμορφώνοντάς το στα επόμενα 3000 χρόνια σε μια φουτουριστική, γυναικοκρατούμενη  ουτοπία. Μέχρι που η κόρη της Ιππολύτης και πρωταγωνίστριά μας, Diana, συναντά τον ναυαγό και πιλότο Steve Trevor και φεύγει από το νησί, για να επισκεφθεί τον “Κόσμο των Αντρών”.

Η κυκλοφορία ενός comic της Wonder Woman, με τον τίτλο EARTH ONE (που συνεπάγεται ότι θα πρέπει να αφηγηθεί την ιστορία της από την αρχή), στο 2016, αποτελεί πρόκληση, κυρίως επειδή τα themes, με τα οποία θα πρέπει να ασχοληθεί, έχουν την τάση να πολώνουν την κοινή γνώμη. Οι απόψεις του Marston, άρρηκτα συνδεδεμένες με την εποχή τους και επηρεασμένες από την θεωρία του Freud, μπορεί να ξενίζουν σε ένα κοινό με σύγχρονες ευαισθησίες και είναι οπωσδήποτε πολύ πιο περίπλοκες από τον trendy φεμινισμό, στον οποίο μας έχει συνηθήσει το internet τα τελευταία χρόνια. Το να καταφέρει κανείς να επιστρέψει τον χαρακτήρα στις ρίζες του, μιλώντας παράλληλα σε ένα σύγχρονο κοινό, είναι λοιπόν μια δύσκολη δουλειά και ο άνθρωπος που την ανέλαβε είναι ο Grant Morrison.

Χρησιμοποιώντας την καθιερωμένη του “back to basics” λογική, όπου τα πάντα θεωρούνται canon, ο Morrison διατηρεί στοιχεία του αρχικού comic που πολλοί δημιουργοί θα απέρριπταν ως ανόητα (όπως τους αγώνες κονταρομαχίας, καβάλα σε γιγάντια καγκουρό!), ή άλλα, που θα δίσταζαν να αξιοποιήσουν (όπως τις σκηνές bondage που πολύ συχνά εμφανίζονταν στην WONDER WOMAN του Marston, μαζί με την περίπλοκη φιλοσοφία “υποταγής” που τις συνοδεύει).

Ο Morrison, ο οποίος έτσι κι αλλιώς προσεγγίζει τους υπερήρωες σαν μυθολογικά αρχέτυπα, βρίσκεται σε γνώριμα νερά, ειδικά όταν παρουσιάζει τη ζωή των Αμαζόνων στον ειδυλλιακό κόσμο του Paradise Island. Όταν, από την άλλη, η Diana επισκέπτεται την Αμερική, το comic μοιάζει να χάνει το ύφος του, καθώς πρέπει να υποστούμε για εκατομμυριοστή φορά την κλισέ σκηνή με την πρωταγωνίστρια που φέρεται ανόητα, επειδή δεν καταλαβαίνει τον σύχρονο κόσμο. 

Την βασική αδυναμία του τίτλου την συναντάμε στην πλοκή, καθώς η ιστορία απέχει πολύ από τις προσδοκίες που δημιουργεί ένα comic με το όνομα του Morisson στο εξώφυλλο – ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι η συγκεκριμένη “επιστροφή στις ρίζες” για την Diana βρίσκεται στα σκαριά εδώ και κάτι χρόνια. Πρόκειται, ουσιαστικά, για ένα καλογραμμένο origin story που, αν και προσεγγίζει τα themes του με ενδιαφέροντα τρόπο και ρίχνει φως σε μερικούς ξεχασμένους δευτερεύοντες χαρακτήρες, δεν προσθέτει κάτι ουσιαστικό στον μύθο και σε αφήνει με την αίσθηση ότι κάτι λείπει. Η χρήση της “δίκης” της Wonder Woman, ως framing device για την ανάπτυξη της πλοκής, είχε ενδιαφέρον, αλλά δεν κέρδισε βραβείο πρωτοτυπίας, ούτε αρκούσε για να κάνει την πλοκή ενδιαφέρουσα.

Τέλος, είναι άδικο να έχουμε σπαταλήσει τόσες παραγράφους σε ιστορικά στοιχεία, κάνοντας μόνο μια μικρή αναφορά στην εικονογράφηση του Yannick Paquette, αλλά ειλικρινά, στον συγκεκριμένο τομέα τα λόγια περιττεύουν. Ο Paquette αναπαριστά ένα λεπτομερέστατο Paradise Island, με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του (με πολλούς θόλους και απαλλαγμένη από “φαλλικούς” πύργους) ενώ η δουλειά του στην απεικόνιση χαρακτήρων είναι από τις πιο εντυπωσιακές που έχουμε δει τελευταία σε mainstream comic.

Σε γενικές γραμμές, το WONDER WOMAN: EARTH ONE ήταν ένα graphic novel που έμοιαζε περισσότερο με ενδιαφέρουσα εισαγωγή, παρά με αυτοτελές έργο. Δε φοβάται τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται και η βασική του αδυναμία έχει να κάνει περισσότερο με την δυσφορία που προκαλούν πλέον τα χιλιοειπωμένα origin stories υπερηρώων, παρά με το ίδιο το comic.  Το πέρασμα των Morisson και Paquette από το Paradise Island της Earth One θα περιλαμβάνει δύο ακόμη τόμους, οπότε, όπως φαίνεται, έχουμε αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα να περιμένουμε ακόμη.