CCA 2016 Interview: P.J. Holden

Ένας από τους καλεσμένους μας στο Comicdom Con Athens 2016, ήταν ο P.J. Holden. Ένας σχεδιαστής comics από το Μπελφαστ, ο οποίος, τα τελευταία 15 περίπου χρόνια, έχει καθιερωθεί στο χώρο, με τη δουλειά του στο 2000AD, όπου έχει σχεδιάσει ιστορίες με τους Judge Dredd, Rogue Trooper, The 86ers κ.α.. Πρόσφατα, ξεκίνησε να καταπιάνεται και με τα creator-owned comics, ως σχεδιαστής στα NUMBERCRUNCHER και DEPT. OF MONSTEROLOGY.

Στην παρακάτω συνέντευξη, μας μιλάει για την εμπειρία του σχετικά με τα comics ανά τα χρόνια.

Ποιό θεωρείτε το αγαπημένο σας comic και γιατί;

Επίτρεψέ μου να διαλέξω κάποια από τα αγαπημένα μου. Υπάρχουν κάποια τα οποία διαβάζω κάθε πέντε ή κάθε δέκα χρόνια και με το που τα αγγίζω, γνωρίζω απευθείας τι περιέχουν μέσα τους. Θα επέλεγα λοιπόν το THE DARK KNIGHT RETURNS, το οποίο είναι το πρώτο το οποίο με επανάφερε στον κόσμο των comics, και επίσης άλλο ένα το οποίο διαβάζω ανά μερικά χρόνια είναι  το WATCHMEN. Οπότε, καταλαβαίνεις, όλα τα προφανή κορυφαία comics, αλλά και τα 2000 AD. Υπήρχε μια περίοδος, όταν ήμουν παιδί, που ήθελα πολύ να διαβάσω τη συγκεκριμένη σειρά, αλλά ήξερα πως δεν μπορούσα γιατί θα με πείραζαν τα υπόλοιπα παιδιά. Ήθελα να διαβάσω Judge Dredd! Δεν καταλαβαίνετε; Πολεμάει λυκανθρώπους και είναι τόσο cool! Θυμάμαι από όταν ήμουν δεκατριών χρονών το  City of Damned όπου ο Judge Dredd πηγαίνει στο μέλλον και βλέπει πως θα είναι η πόλη εκείνη την εποχή. Το comic είναι σχεδιασμένο από τον Steve Dillon, ο οποίος θωρείται από τους κορυφαίους σχεδιαστές του Judge Dredd, και μέσω αυτού αντιλήφθηκα αυτό που ήθελα να κάνω.

Από την άλλη το WATCHMEN και το BATMAN: YEAR ONE είναι θαυμάσια comics, ωστόσο αυτό που με συνδέει κατευθείαν με τα comics, με έναν τρόπο κάπως βαθύ, είναι το JUDGE DREDD: CITY OF THE DAMNED και ότι άλλο είχε κυκλοφορήσει σε Judge Dredd, τη χρονική περίοδο απ’ το 1981 ώς το 1986. Αυτά με χτυπάνε μέσα μου κατευθείαν στα chakras και υπάρχει μια σύνδεση τόσο βαθιά όσο καμία άλλη. Ξέρεις, υπάρχουν καλλιτέχνες που μπορείς να δεις από πού προέρχεται η επιρροή τους, ενώ σε άλλους όχι. Εγώ, όμως, ήθελα να δημιουργώ τη δική μου τέχνη, κάτι το οποίο είναι καλό, αλλά και δύσκολο ταυτόχρονα, ενώ είναι πολύ πιο εύκολο το να επηρεάζεσαι από έναν άλλο καλλιτέχνη. Ωστόσο, όμως, πιστεύω ότι έχω επιρροές από διάφορους καλλιτέχνες, όπως ο Steve Dillon ή ο John McCrea, και αυτές τις επιρροές πολλές φορές δεν τις αντιλαμβάνεσαι. Όμως, ακόμη και αν δεν τους μιμούμαι, ή δεν τους αντιγράφω, είναι ένα φως για μένα που με καθοδηγεί.

Ποιό είναι το αγαπημένο σας είδος στα comics; Προτιμάτε περισσότερο τα superhero comics, ή σας αρέσουν πιο πολύ αυτά που βασίζονται σε καθημερινές καταστάσεις.

Είναι αστείο, γιατί σε ένα προηγούμενο panel χθες, με είχαν ρωτήσει ποιο είναι το αγαπημένο μου είδος comic. Πιστεύω πως για μένα είναι το Judge Dredd, γιατί είναι ένα είδος από μόνο του. Δεν νομίζω πως είναι sci-fi, γιατί μέσω του Judge Dredd μπορείς να προβάλεις κωμωδία, δράση, τρόμο κ.λπ. Έχεις αυτό τον μεγάλο καμβά, που μπορείς να προβάλλεις τα πάντα επάνω του, και αν με ρώταγε κάποιος σε ποιο genre θα ήθελα να δουλέψω, θα έλεγα Judge Dredd, γιατί νιώθω πολύ άνετα εκεί. Επίσης, αυτό που απολαμβάνω περισσότερο είναι τα τεράστια τέρατα και αντίστοιχα οι ιστορίες με τέρατα, όπως το PACIFIC RIM. Δεν με πειράζει αν είναι καλή η ιστορία, αρκεί να έχει τέρατα! Όποτε, αν μου ζητούσες να διαλέξω ένα είδος, θα ήταν αυτό που θα έχει τέρατα. Όχι απαραίτητα τρόμου ή δράσης, αρκεί να έχει ένα γιγαντιαίο τέρας – όχι σαν και αυτά που τριγυρνάνε στο σκοτάδι και δεν γνωρίζεις τι είναι – θέλω να δω ένα με 20-πλοκάμια-τύπου-λερνέας-Ύδρας-κτήνος, σαν τον Cthulhu, σαν τον Godzilla!

Όταν ήμουν παιδί, είχα δει το CLASH OF THE TITANS και όλες αυτές τις ταινίες του Ray Harryhausen και αυτό με έκανε να ψάξω στις εγκυκλοπαίδειες για την ελληνική μυθολογία. Όταν είσαι 11 ετών, βλέπεις τους ελληνικούς θεούς ως superheroes! Eσείς οι Έλληνες έχετε τους καλύτερους μύθους! Εκείνη την εποχή, χωρίς internet, δεν μπορούσες να ξαναβρείς και να παρακολουθήσεις την ίδια ταινία ξανά, ενώ τώρα τα παιδία μου βλέπουν μια ταινία και σε δέκα λεπτά προβάλλεται άλλη. Οπότε, δεν περνάνε όλο το καλοκαίρι να παριστάνουν έναν ήρωα από την ταινία, όπως συνέβαινε στην εποχή μου. Τώρα πια υπάρχουν πολλοί τρόποι να δεις μια ταινία, αλλά η golden age αυτών των πραγμάτων είναι όταν είσαι 11 ετών!

Γνωρίζω ότι έχετε δημιουργήσει ένα application για κινητά, σχετικό με comics, έτσι δεν είναι;

Όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το iPhone, είχα πει “Ω, θεέ μου, εάν τοποθετήσεις ένα comic panel εδώ μέσα, μπορείς να δημιουργήσεις ένα comic και να το προβάλλεις! Θα είναι εκπληκτικό!”

Επίσης, η διανομή των comics δεν είναι πολύ καλή πάντα, οπότε δεν μπορούσα να σκεφτώ καλύτερο τρόπο για διανεμηθούν. Πολλές φορές, για να έρθει ένα comic που ζητάς μπορεί να πάρει μέχρι τρεις μήνες, ενώ με μια εφαρμογή comic reader μπορείς να το έχεις άμεσα. Αργότερα, η Apple ανακοίνωσε πως μπορείς να υλοποιείς εφαρμογές στο iPhone και σκέφτηκα πως έχω background στον προγραμματισμό, ωστόσο, δεν ήξερα την γλώσσα πολύ καλά για να το υλοποιήσω. Γνώριζα, όμως, το τι έπρεπε να κάνω και αυτό ήταν ήδη ο μισός δρόμος. Οπότε, αυτό που ήθελα ήταν ένα comic στο μέγεθος του iPhone, στο οποίο θα έκανες swipe και θα πήγαινες στην επόμενη σελίδα, ενώ θα μπορούσε να υπάρχει ένα κουμπί που θα άλλαζε την γλώσσα του comic, χωρίς να χρειάζεται να εκτυπώσεις πέντε διαφορετικές εκδοχές του σε άλλες γλώσσες.

Η αλήθεια είναι, όμως, πως δεν υπάρχουν πολλοί προγραμματιστές που να γνωρίζουν να σχεδιάζουν comics, οπότε κάποια στιγμή είχα πάει στο γάμο ενός φίλου μου και γνώρισα έναν τύπο που είχε προγραμματίσει παιχνίδια κ.λπ. και τον ρώτησα αν θα μπορούσε να κάνει την εφαρμογή. Αυτός μου απάντησε πως μπορούσε και θα το έκανε μέσα σε μια βδομάδα – πολύ γρήγορα. Αφού ξεκινήσαμε να υλοποιούμε την εφαρμογή, εκείνη την εποχή είχα και μια ιστορία έτοιμη για ένα μελλοντικό σπορ, η οποία λεγόταν Murderdrome και ήταν τόσο βίαιη! Τελικά στείλαμε την εφαρμογή –η οποία περιείχε το Murderdrome – στην Apple και δεν την δέχτηκαν γιατί θεώρησαν ότι περιείχε πολύ βίαιο περιεχόμενο. Τότε ένα φίλος μας είπε πως θα έστελνε το γεγονός στον τύπο, και επειδή οι Αμερικάνοι έχουν εμμονή με μερικά πράγματα και ένα από αυτά είναι η ελευθερία του λόγου, το θέμα πήρε μεγάλη δημοσιότητα. Μας τηλεφωνούσαν editors από την DC, την Marvel και την NBC Universal, και εκείνο τον καιρό πιστεύαμε πως θα γίνουμε εκατομμυριούχοι, αλλά δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη. […]

Ένα πρόβλημα με τα ψηφιακά comics είναι πως δεν υπάρχει ευχαρίστηση. Έχεις χιλιάδες comics και είναι όλα μέσα στο κινητό σου. Δεν μπορώ να πάω στο δωμάτιό μου και να δω που είναι το DARK KNIGHT RETURNS που είχα αγοράσει όταν ήμουν 18, ή που βρίσκεται το ίδιο comic που είχα αγοράσει όταν ήμουν 30, επειδή πίστευα πως χρειαζόμουν ένα νέο αντίτυπο. Να τα ξεχωρίσω τα παλιά από τα καινούργια, ή να τα ταξινομήσω ανά συγγραφέα. Η ευχαρίστηση όλων αυτών των πραγμάτων δεν υπάρχει στον υπολογιστή.

Τί έχετε να πείτε για το μέλλον των comics, λαμβάνοντας υπ’ όψη την επικείμενη τεχνολογία.

Υπάρχουν πολλές προβλέψεις για το μέλλον, αλλά κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί. Πότε δεν είχα σκεφτεί ότι θα υπήρχε μια συσκευή σαν το iPad και μπορεί να έρθει μια εποχή που αυτές οι συσκευές να είναι λεπτές σαν χαρτί. Φανταστείτε να μπορούμε να χρησιμοποιούμε το Oculus Rift και να επισκεπτόμαστε το δικό μας δωμάτιο, με τα ψηφιακά μας comic σε εικονική πραγματικότητα, ή να χρησιμοποιούμε μόνο φακούς επαφής που να μας δίνουν τη δυνατότητα να βλέπουμε σε ένα εικονικό περιβάλλον. Ποτέ δεν ήμουν πιο ενθουσιασμένος για το μέλλον, γιατί υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα που μπορούν συμβούν. Ίσως μπορεί να είμαστε όλοι μέσα στα Oculus Rifts και να ζούμε μέσα στο no man’s sky!